O cemiterio non é o lugar máis alegre do pobo, pero o Concello de Anoeta quixo dar vida ao lugar no que descansan os falecidos. «A orientación dá ao sur, un cemiterio rodeado de piñeiros, onde non se puña o sol, predominaba o brión e a humidade», dixo o alcalde, Pello Estanga. A contorna foi ordenado e pintouse un mural na parede traseira do cemiterio. «Non fai falta grandes infraestruturas, algunhas pinceladas son suficientes para chegar ao interior da xente, e mentres iso estea nas nosas mans, farémolo».

O proxecto baséase na participación. “A cidadanía decidiu que pintar nesa parede”, dixo Estanga. A asociación cultural Ikertze, puxo aos artistas Arantxa Orbegozo e Nerea Linazasoro para dirixir e dinamizar o proceso. Nas dúas primeiras reunións recolléronse as ideas e definíronas. A participación de moitos cidadáns foi alta e os que non se presentaron, ademais, puideron facer a súa achega a través das redes sociais.

Imaxe que transmite a paz

Orbegozo explicou que nas primeiras reunións que se celebraron no Concello acordáronse unhas bases: «Aquí hai xente de moitas cores, en Anoeta hai moita crenza, e por tanto, o primeiro que acordamos é non pór símbolos relixiosos. A continuación, a xente comentou a posibilidade de colocar unha imaxe relacionada coa natureza, que conectaría coa terra; tamén se mencionaron símbolos e cores suaves relacionados con Euskal Herria. Á fin e ao cabo, o cemiterio é un lugar para estar tranquilo e chorar, e para iso buscábase crear un ambiente agradable».

O artista de Tolosa levou todas estas ideas a un esbozo. «Este non é o mural que eu pintase, si encargásemo, sería outro. Neste traballo hai moita vontade de moita xente e iso é o que dá valor á imaxe da parede». As últimas tres semanas estiveron pintando. As propostas cidadás representáronse nunha parede de 25 metros de lonxitude. No centro da rúa colocouse unha ponte. «Representa a viaxe da vida. Sábese o que hai ao final da ponte, pero antes de chegar alí, cada un decide que viaxe facer. Para iso puxemos unhas pegadas de patas no solo». Á dereita da ponte, se superponen unhas marcas «representando o equilibrio da vida, coma se fose un xardín chinés». Á esquerda, conectando co País Vasco, instaláronse uns metros que están a piques de desaparecer. Ao carón, na rama dunha árbore, aparece o cuco, símbolo de Anoeta, e ao longo de toda a imaxe da parede, os paxaros, dun lado a outro. A ambos os dous lados da parede, en dous muros de 3x3 metros, colocáronse un lauburu e unha imaxe celta e á entrada do cemiterio unha flor do sol, «símbolo que se utilizaba nunha época para escorrentar os malos espíritos».

Orbegozo e Linazasoro foron os encargados de guiar os traballos durante as últimas semanas e a cidadanía achegouse para axudar ou para arrombar e limpar as contornas. «A xente termina moi contenta, porque normalmente non está afeita a estes traballos, e así aprenden tamén o oficio. Ao final senten a propia imaxe da parede». Unha vez finalizados os traballos, Orbegozo convidou a todas as persoas que se acheguen a fotografar e xogar: «Xogando con perspectiva, pódense sacar fotos bonitas e divertidas». Noutra parede do cemiterio, os visitantes poderán achegar o seu granito de area e escribir o que lles gustaría facer antes de morrer. Un cidadán escribiu xa 'Facer unha viaxe sen volta'.

O consistorio estudará agora a posibilidade de crear un banco, para que quen queiran estar tranquilos poidan dispor del. Estanga destacou que a cidadanía que viu o proxecto do mural recibiuno “con satisfacción e gratitude”. «Si deixamos vinte botes de pintura e dez pinceis á poboación, está claro que se poden crear moitos mundos», subliñou Orbegozo mirando a imaxe da parede.

<< Esta noticia publicouna o Portal de Tolosaldea e trouxémola a ARGIA grazas a licénciaa CC-by-sa.