Tendo en conta todo isto, temos que facer contas do futuro que queremos. Que tipo de medio ambiente, paisaxe, alimentación, calidade de vida e cultura queremos? De aí, trátase de volver á agricultura do futuro.
Cada vez somos máis conscientes de que a única opción da agricultura provén do cultivo das plantas que imos comer e da cría dos animais que necesitamos para eles, comer ou non. Necesitamos animais para dar vida á terra. E sen terra viva temos festa. A agricultura química mata a terra, e detrás están todas as plantas con sufijos de hidroponía, aquaponía e ponia, que nos enferman e mátannos.
Sexa animal, animal ou gandeiro, alí onde cultivamos a terra, temos a súa necesidade. É el quen crea a materia prima que dá á nosa terra a vida máis fermosa: o estiércol. O estiércol será o abono ou condimento. Que constitúa a base dos alimentos sans na terra. Esa base é a biodiversidade, esa é a clave da saúde.
Ves o animal no prado e que vinga a ese pasto. Hai algo como un prado rico? Mirar ao prado e ver a abundancia de plantas é fermoso. O mellor, con todo, é a orde de herba e plantas que se produce durante todo o ano no mesmo prado. Un de arrefriado, de crecemento e de hostilidade, o outro de florecimiento, o seguinte de maduración, o dun pouco máis aló de colgar e coser as sementes ao vento… Así todo o ano.
E os animais? Si o prado é rico non faltará o animal, comendo o un ao outro e comendo o outro. Nos prados de regreso a casa, sobre a herba, axítanse a picotazos e arañazos un longo ramo de corvos, tordos, tordos, rabos, paxaros, paxaros, paxaros, paxaros e paxaros. Tamén pastan a egua e as ovellas. Sobre estas últimas as micas e as garzas. A miúdo vexo unha urraca nas costas das ovellas picoteando entre as las, que comen bacas ou garrapatas. Tamén camiña entre as ramas do boi, sen dúbida, en moscas. A garza branca tamén anda ao redor das vacas e os avellanos, atrapando as moscas do seu rostro, rexistrando a multitude de insectos que escorrenta os seus fuciños de herba e achégase ás súas cellas. Tamén nas costas e na grupa, sobre todo cando está deitado; para cazar mellor desde o outeiro... Tamén coida a egua, coñecida como garavanzo vaqueiro.
2020. urteko udaberrian lorategigintzak eta ortugintzak hartutako balioa gogoan, aisialdi aktibitate eta ingurune naturalarekin lotura gisa. Terraza eta etxeko loreontzietan hasitako ekintzak hiriko ortuen nekazaritzan jarraitu du, behin itxialdia bareturik. Historian zehar... [+]
Euskal Herri mailan txikitik handira agroekologia sustatzen duten zenbait elkarte eta kooperatiba ataka larrian daude, finantziazio iturriak bertan behera geratu ostean. Erakunde publikoetatik, berriz, elikadura negozio gisa ikusten duten proiektuen aldeko apustu irmoa nabari... [+]
Iruñean bizi ziren Iñaki Zoko Lamarka eta Andoni Arizkuren Eseberri gazteak, baina familiaren herriarekin, Otsagabiarekin, lotura estua zuten biek betidanik. “Lehen, asteburuetan eta udan etortzen ginen eta duela urte batzuk bizitzera etorri ginen”, dio... [+]
Gaur abiatu da Bizi Baratzea Orrian kide egiteko kanpaina. Urtaro bakoitzean kaleratuko den aldizkari berezi honek Lurrari buruzko jakintza praktikoa eta gaurkotasuneko gaiak jorratuko ditu, formato oso berezian: poster handi bat izango du ardatz eta tolestu ahala beste... [+]
Gipuzkoako hamaika txokotatik gerturatutako hamarka lagun elkartu ziren otsailaren 23an Amillubiko lehen auzo(p)lanera. Biolur elkarteak bultzatutako proiektu kolektiboa da Amillubi, agroekologian sakontzeko eta Gipuzkoako etorkizuneko elikadura erronkei heltzeko asmoz Zestoako... [+]
Emakume bakoitzaren errelatotik abiatuta, lurrari eta elikadurari buruzko jakituria kolektibizatu eta sukaldeko iruditegia irauli nahi ditu Ziminttere proiektuak, mahai baten bueltan, sukaldean bertan eta elikagaiak eskutan darabiltzaten bitartean.
Ibon galdezka etorri zait Bizibaratzea.eus webguneko kontsultategira. Uda aurre horretan artoa (Zea mays) eta baba gorria (Phaseolus vulgaris) erein nahi ditu. “Arto” hitza grekotik dator eta oinarrizko jakia esan nahi du, artoa = ogia; arto edo panizo edo mileka... [+]