O caso pasa en Gipuzkoa. Esta zona, que conta cun amplo espazo urbano e de grandes fábricas, vese envolvida no debate do desmantelamento dos restos. Sabemos que nese Sur as cousas non sempre se fan a medias, e na zona de Donostia o proxecto da gran incineradora avanza nas intencións. En 2013, os mozos e valentes cargos electos tomaron as rendas de Gipuzkoa pola esquerda abertzale e decidiron que non se construirá unha incineradora en San Sebastián. O Deputado de Medio Ambiente entón Inaki Errazki e o responsable da sección de ondarkinas Ainhoa Intxaurrandieta.

Asociacións como Zero Zabor difundiron ideas e moldes para a destrución dos residuos. Usurbil ou Hernani, en moitas cidades de Gipuzkoa con máis de vinte mil habitantes, a repoboación deu un salto de xigante en dez anos. Recicla todo o posible e non compres todo o que non se recicla por completo. Berex e billar, recoller e usar. Cada cal tiña que facer un esforzo especial na súa propia casa. E que o poder público ordenase as arcas conforme á lei, o prefecto.

Así pois, Gipuzkoa púxose en marcha nestes departamentos para vixiar o medio ambiente, como outros países de Cataluña ou de Italia. A menos dos fungos que non se desfán, a forma de comprar é diferente, os modos para comer tamén son máis fortes e próximos...

Nas últimas votacións, os vascos da dereita volveron aos pilotos. E estes volveron a abrir as portas do porto á correa do liberalismo. O proxecto da incineradora púxose en marcha en Zubieta (Donostia-San Sebastián). E Inaki e Ainhoa serán arroxados como litigantes para que paguen as indemnizacións pola reversión da incineradora.

As incineradoras son uns monstros. Cos seus fumes e as súas cinzas pon en perigo o complemento dos moradores da zona, sempre que haxa probas. Ademais, as incineradoras teñen que devorar todos os días o que queiran, de modo que obrigan a toda a sociedade a permanecer na miseria dun consumo lento e cego, para un dez e vinte anos, dominando a maior parte dos beneficios duns.

Os que teñen o poder económico na maioría das súas mans teñen o poder político, directo ou oblicuamente. Sempre é o mesmo pensamento: si as empresas crecen ben, teñen traballo para os seus concidadáns, e tarde ou cedo arruinaráselles diñeiro en balde a toda a sociedade.

As angulas chamaron para denunciar que naski Ainhoa e Inaki levan o discurso traducido por encima de Euskal Herria, para denunciar que os que aquí tamén teñen o poder económico exercen o poder político na súa única vantaxe, en lugar do interese xeral de todos.