Aguacatate e xenofobia
- O aguacatate darao ben aquí? Nos últimos anos expuxéronme esta pregunta en infinidade de ocasións. Na miña casa contéstolles que a Árbore do Aguacate (Persea americana) vive moi ben e no peirao de Mutriku está alí unha magnífica árbore que dá exemplares desde hai moitos anos. Ao que vai a Asturias sempre lle recomendo que visite o xigantesco aguacatate que se atopa no atrio do Museo Etnográfico de Porrua, merece a pena pasar un intre baixo el tranquilo, polo menos para que o seu tamaño e o seu propio tamaño.
Que paixón espertou o aguacate en nós? Para empezar somos innovadores, apaixonados. E estamos a asistir a unha xigantesca campaña de mercadotecnia a favor do aguacate nun trinta anos, perfecta para a saúde, fácil de preparar para comer e sobre todo moderna. Da mesma maneira, a creación dunha nova planta no gran óso dese gran que comemos é moi fácil, así o expliquei cada día na canle de Horto Vital de Telegram, que acabamos de crear: “Sacamos o óso que hai dentro do aguacate, limpámolo e á metade metémoslle uns escarvadentes. Suxeitando nun recipiente con estes escarvadentes no bordo, colócase auga até a metade da semente. Aparece a raíz para 3-4 semanas. Cando este alargouse uns 10 cm, plantarase nunha maceta no solo, a metade enterrada no aire e sosterase húmido. Pronto aparecerán talos e follas. Si mantense máis tempo na auga, a planta crearase alí. Plantar no solo a principios de primavera”. A existencia dunha nova planta non contigua na nosa horta prodúcenos unha transversalidade descendente e unha pequena risa de bordo labial. Tamén son os que non poden ver, sempre foron os que só admiten o de sempre, e o que vén de fóra, é o exterior. Aí tamén temos unha dose de aberración chauvinista, unha xenofobia vexetal.
Pois ben, un territorio no que a influencia do mar no País Vasco é notable é ideal para o cultivo do aguacate. Xa nun e outro se plantaron aguacatedias e tómolle unha traza con futuro prometedor. En casa tamén teremos os primeiros exemplares este ano.
Noutras moitas rexións que traballan da mesma maneira que o fai o ambiente, con este santo cambio climático están a bailar os quirios. O aguacate necesita moita auga e a temperatura demasiado alta afecto a todo o ciclo do gran: provoca tensión na planta, deterioración da árbore, frustración da polinización, caída de aletas fecundadas, etc. Dentro duns poucos anos teremos información local e entón poderase decidir si o aguacatate merece a pena ou non. E quizais, a pesar dos xenófobos, eliminaranse a vide e colocaranse aguacataderas; ou mangueiras (Mangifera indica) ou papayas (Carica papaya) ou…
Administrazio Epaitegiak arrazoia eman dio EH Bilduk Lizarrako plantilla organikoaren hizkutnz profilen aurka jarritako helegiteari.
Emakume bakoitzaren errelatotik abiatuta, lurrari eta elikadurari buruzko jakituria kolektibizatu eta sukaldeko iruditegia irauli nahi ditu Ziminttere proiektuak, mahai baten bueltan, sukaldean bertan eta elikagaiak eskutan darabiltzaten bitartean.
Ibon galdezka etorri zait Bizibaratzea.eus webguneko kontsultategira. Uda aurre horretan artoa (Zea mays) eta baba gorria (Phaseolus vulgaris) erein nahi ditu. “Arto” hitza grekotik dator eta oinarrizko jakia esan nahi du, artoa = ogia; arto edo panizo edo mileka... [+]
Nekazal eremu lehor baten erdian ageri da putzua. Txikia da tamainaz, eta ez oso sakona. Egunak dira euririk egiten ez duela, baina oasi txiki honek oraindik ere aurretik bildutako urari eusten dio. Gauak eremua irentsi du eta isiltasunaren erdian kantu bakarti bat entzun da... [+]
Zuhaitza esnatzear dago, kimuak ageri dira adarretan. Gutxi falta da loraldirako, laster aro berria hasiko du, indarberrituta.
Do mesmo xeito que coa axuda dos artistas vivimos o florecimiento de Euskal Herria, tamén nesta ocasión, co seu impulso, sigamos facendo o camiño xuntos, dando o apoio necesario aos presos políticos, exiliados e deportados vascos
O lector xa sabe que a Asociación Harrera... [+]
