Aguacatate e xenofobia
- O aguacatate darao ben aquí? Nos últimos anos expuxéronme esta pregunta en infinidade de ocasións. Na miña casa contéstolles que a Árbore do Aguacate (Persea americana) vive moi ben e no peirao de Mutriku está alí unha magnífica árbore que dá exemplares desde hai moitos anos. Ao que vai a Asturias sempre lle recomendo que visite o xigantesco aguacatate que se atopa no atrio do Museo Etnográfico de Porrua, merece a pena pasar un intre baixo el tranquilo, polo menos para que o seu tamaño e o seu propio tamaño.
Que paixón espertou o aguacate en nós? Para empezar somos innovadores, apaixonados. E estamos a asistir a unha xigantesca campaña de mercadotecnia a favor do aguacate nun trinta anos, perfecta para a saúde, fácil de preparar para comer e sobre todo moderna. Da mesma maneira, a creación dunha nova planta no gran óso dese gran que comemos é moi fácil, así o expliquei cada día na canle de Horto Vital de Telegram, que acabamos de crear: “Sacamos o óso que hai dentro do aguacate, limpámolo e á metade metémoslle uns escarvadentes. Suxeitando nun recipiente con estes escarvadentes no bordo, colócase auga até a metade da semente. Aparece a raíz para 3-4 semanas. Cando este alargouse uns 10 cm, plantarase nunha maceta no solo, a metade enterrada no aire e sosterase húmido. Pronto aparecerán talos e follas. Si mantense máis tempo na auga, a planta crearase alí. Plantar no solo a principios de primavera”. A existencia dunha nova planta non contigua na nosa horta prodúcenos unha transversalidade descendente e unha pequena risa de bordo labial. Tamén son os que non poden ver, sempre foron os que só admiten o de sempre, e o que vén de fóra, é o exterior. Aí tamén temos unha dose de aberración chauvinista, unha xenofobia vexetal.
Pois ben, un territorio no que a influencia do mar no País Vasco é notable é ideal para o cultivo do aguacate. Xa nun e outro se plantaron aguacatedias e tómolle unha traza con futuro prometedor. En casa tamén teremos os primeiros exemplares este ano.
Noutras moitas rexións que traballan da mesma maneira que o fai o ambiente, con este santo cambio climático están a bailar os quirios. O aguacate necesita moita auga e a temperatura demasiado alta afecto a todo o ciclo do gran: provoca tensión na planta, deterioración da árbore, frustración da polinización, caída de aletas fecundadas, etc. Dentro duns poucos anos teremos información local e entón poderase decidir si o aguacatate merece a pena ou non. E quizais, a pesar dos xenófobos, eliminaranse a vide e colocaranse aguacataderas; ou mangueiras (Mangifera indica) ou papayas (Carica papaya) ou…
Udaberrian orain dela egun gutxi sartu gara eta intxaurrondoa dut maisu. Lasai sentitzen dut, konfiantzaz, bere prozesuan, ziklo berria hasten. Plan eta ohitura berriak hartu ditut apirilean, sasoitu naiz, bizitzan proiektu berriei heltzeko konfiantzaz, indarrez, sormen eta... [+]