Lembraron que o Estado español é o país con máis quilómetros de vías de alta velocidade e, ao mesmo tempo, o de menor cociente de viaxeiros por quilómetro. En Hego Euskal Herria, “si construísense todos os tramos do TAV anunciados, o cociente de quilómetros por millón de habitantes chegaría ao dobre do estado español”.

No manifesto faise fincapé no que iso significa economicamente: “A crise do coronavirus, como a que o Goberno Vasco destinou nun principio aos autónomos, equivale á construción de 100 metros do TAV (3 millóns de euros). Así mesmo, os 2,5 millóns de euros destinados aos profesionais da cultura, en cambio, corresponden a 83 metros do TAV. O edificio para o Laboratorio Unificado do Complexo Hospitalario de Navarra supón 656 metros do TAV. Doutra banda, o custo do tramo do TAV entre Vitoria-Gasteiz e Iruña/Pamplona podería permitir a construción de 32 hospitais como o que se inaugurou hai ano e medio en Eibar. Mentres os gobernos fixeron investimentos xigantescos en infraestruturas como o TAV, producíronse fortes recortes en áreas fundamentais para a vida, como a Sanidade ou os Servizos Sociais. Reflexo diso foi o que vimos nas últimas semanas: hospitais desbordados, duplicidades de quendas de persoal sanitario, residencias de anciáns convertidas en matadoiros, xente morta en soidade, hoteis súbitamente transformados en hospitais, moitas mulleres que fabrican máscaras nas súas casas…”.

Por mellorar a rede convencional de trens

Por todo iso, os asinantes esixiron a "inmediata paralización das obras do TAV e a paralización dos seus novos proxectos". No seu lugar, apostan por manter e mellorar a rede convencional de trens que temos actualmente: “É o que comunica pobos, cidades e polígonos industriais, que transporta persoas e mercadorías, que se basea nunha organización territorial que garante que todas as zonas estean comunicadas e que sexa economicamente accesible a calquera”.

Reclaman que o investimento económico do TAV destínese aos sectores máis urxentes: “Unha sanidade pública con persoal e recursos suficientes; o coidado das persoas maiores, dependentes e os seus coidadores; pensións dignas; ingresos básicos para todos; educación pública de calidade; promoción do eúscaro; elección cara á soberanía alimentaria; servizos sociais de calidade; valoración de coidados; protección das persoas que viven de sectores fortemente golpeados pola crise do Covid-19 (pequenos comercios, culturistas…)”.

Neste sentido, destacaron a necesidade de adoptar novos modelos económicos que teñan en conta a crise ecolóxica e social.