Os informativos da noite tratan de marcar que é importante e que non. As da mañá seguinte son a miúdo unha sucesión das mesmas, eliminando algunhas cuestións e introducindo outras, máis modernas si pode haber algunha novidade na motivación e fundamento do suceso. Os informativos son principalmente antoloxías de minas alleas, como di Anari Inmolazioa, a súa recentemente estreada canción; feminicidios, volcáns... e guerras sen fin. Na última sesión de Tardanza falouse un pouco, entre doses duras de humor/droga dunha hora, de que o home é o único ser que deshumaniza a súa condición humana. É dicir, que un porco ve como un porco que está á altura, mentres que o home deshumaniza ao home. E, sen dúbida, quen se detén é o único animal, o home.
Un dos problemas que teñen os políticos profesionais é polos ante a cidadanía e non velos como iguais. Non pode ser un ser supremo, pero polo menos un ser humano doutra realidade ou clase. Nos informativos que son a antoloxía das minas dos demais se intercalan os seus comentarios, e quizais aí envórquese a dor de quen é o asunto: si os políticos profesionais teñen que resolver as inquietudes e problemas que son o pan diario dos cidadáns, así o din nas mitinas, chega a pensar que temos festa cando un segue o informativo da noite. “Éntranche ganas de incendiar o mundo”, di Anari. Tes festa. En todos os sentidos, salvo que mañá teñas que ir traballar.
Un dos problemas que teñen os políticos profesionais é polos ante a cidadanía e non velos como iguais
Pero as minas dos demais non convértense en nós, a miúdo ata que nos chaman a porta de casa. Adoitamos tomar unha distancia estética co que vemos nos informativos, tanto cando dicimos que millóns de habitantes morren de fame como cando os candidatos manifestan o seu compromiso de reforzar as políticas sociais. E a distancia entre unha noticia e outra adoita ser de poucos minutos, quizais o peor. Desde o 7 de outubro, Israel asasinou a máis de 30.000 palestinos. As masacres móstranse en vídeos crus e pouco máis aló das denominadas mensaxes de rexeitamento “contundentes”. Pablo González leva dous anos nunha prisión polaca, en illamento, sen ningunha proba, para saír ao patio cunha hora de permiso miserable e respirar un pouco. Neste caso tamén se indica "protección", "estamos a traballar en diplomacia". Os poetas que tentan convencer aos cidadáns de que estas dores se viven máis lonxe nun ambiente electoral.
Hoxe, si Israel asasinou a tantos palestinos nunha redada, mañá morrerá outro tanto ou máis. Para aclarar os días de mañá, Pablo González pasará un día máis no illamento. A noticia consumidora sabe que vai ser así e sabe que seguramente non recibirá noticias de González, polo menos nos informativos habituais, até cantos días. Pola contra, entre aquí e o 21 de abril, nun prazo de 48 días, cada día a competencia electoral terá cabida nos informativos principais, porque cada día aparece a promesa. Supostas ideas novas, pero con fondos e motivacións pouco novas: conseguir o maior número de escanos no Parlamento e chegar ao poder. Para cambiar algo, coas grandes limitacións do parlamentarismo para influír na vida da xente. Iso é vello. E tamén é vello facer cálculos electorais. Se de acordo con eles xurdise algunha polémica e puxésense en dúbida os votos dos cidadáns, como os proxectos de reserva da biosfera de Urdaibai para o turismo, non teñen problemas para dar un carpetazo provisional que logo volva recuperarse. Ou a cuestión do mozo de Villabona: as autoridades buscarán a forma de desviar o asunto, que pode dicir “sen querer”, pero deron os pasos: porque o parlamento se disolveu, o Departamento de Seguridade non terá que dar explicacións alí.
Mentres tanto, pasou un día e unha semana máis para cronificar todo o anterior, e para deixalo noutro plano, a maquinaria mediática coloca as telenovelas no boge. O caso da corrupción dalgúns políticos españois está a voar en nós, porque como escusa hai un navarro, e caemos na trampa e fixemos nosos todos os capítulos e as súas nomenclaturas. Isto último é o que esperta a atención: o fácil que chamamos Koldo. Así parece que a porta da casa é un problema que nos salva, ou polo menos as portas de casa de todos os Koldo de Euskal Herria. Pódese comparar coa tormenta Filomena que pasou por Madrid. Parecía que facía neve en Euskal Herria, pero aquela tormenta non nos golpeou. Outras cousas son as que nos golpean por dentro. A pesar de tocar os focos desde arriba, os veciños fuman máis.
40 anos despois, Álava era un feudo español. Que sucedeu desde entón para un cambio deste tamaño, a innegable vitoria de EH Bidu nas últimas eleccións?
Este feito singular non pode entenderse a partir dun proceso evolutivo mediante o cal a conciencia española convértese... [+]
A noite do 21 de abril deixou resultados bastante claros ao redor dos partidos electorais gañadores e perdedores. Como ben sinalaron os Ortuzar, os votantes deron unha nova oportunidade ao PNV e foi o partido máis votado na CAV; en Araba e Gipuzkoa a vitoria foi para EH Bildu,... [+]
Como espectadores e interesados no ensino, ao continuar coa campaña electoral, véñennos á cabeza os concertos da Banda Municipal da nosa cidade, eses concertos que imos todos os anos. Os músicos serían candidatos á presidencia. O mesmo escenario, todos ordenados, a mesma... [+]
O 21 de abril celebramos as eleccións vascas. Antes da chegada das eleccións, varios medios de comunicación fixeron públicas varias enquisas, en moitas ocasións EH Bildu considerábase vencedor, ás veces en votos e escanos, outras só en escanos. Isto supuña un gran... [+]
“O parlamento máis abertzale de todos os tempos” vs. “O independentismo está nos mínimos históricos”. Estas dúas afirmacións escoitámolas nos últimos tempos e incrementáronse tras as eleccións celebradas o 21 de abril en Araba, Bizkaia e Gipuzkoa. Estas dúas... [+]
É innegable que as campañas electorais cansan a todos, non só á sociedade á que se lles pide primeiro a atención e logo o voto, senón tamén a quen tentan convencer día a día aos votantes.
O último día, tras coñecer os resultados e valoracións duns e outros, chegou... [+]
Tras o bulebule da campaña electoral, e unha vez deixado o voto na urna, estamos en condicións de facer a nosa lectura. Á fin e ao cabo, parece que van gobernar os mesmos que antes, da cabeza. Por tanto, non sabemos si temos que convidar a este novo goberno a afrontar os... [+]
No Parlamento de Gasteiz dise que hai “maioría soberanista”, que tamén é “maioría de esquerdas”. Pola contra, como todos sabemos, o goberno que sairá desa asemblea de cargos electos non será nin soberanista nin de esquerdas. EH Bildu tentou canalizar esta... [+]
27 + 27 = 54
Estamos convencidos de que ese non é o camiño para euskaldunizar dunha vez por todas o pobo vasco? Que non é a vía de euskaldunización da Ertzaintza?
Estamos convencidos de que esta colaboración non contribuirá a pór ao conxunto de Euskal Herria no camiño... [+]
