Traballadores das residencias, familiares e sindicatos concentráronse no Boulevard donostiarra con motivo do Día Internacional das Persoas Maiores. A Deputación Foral de Gipuzkoa e as empresas denunciaron que na situación de pandemia non deron "unha resposta axeitada" e chamaron á cidadanía a secundar a folga do 6 de outubro.
Os traballadores das residencias levan máis de dous anos demandando unhas condicións laborais dignas para o sector. Nestes dous anos, leváronse a cabo 243 xornadas de folga en Euskadi e Navarra. As asociacións de Familiares de Gipuzkoa e Irauli Zaintza, os sindicatos LAB e ELA e o grupo Dignasuna realizaron unha concentración no día das persoas maiores, na que criticaron a deterioración das condicións. En rolda de prensa denunciaron que “aínda queda moito por facer”: «As residencias están peor que antes da pandemia; a falta de persoal habitual é máis acusada que nunca debido ao aumento das cargas de traballo».
Así, durante a concentración fíxose un chamamento á cidadanía a participar na folga do 6 de outubro: “Todos temos que saber que estamos nunha sociedade cada vez máis envellecida e que debemos garantir uns servizos sociais públicos gratuítos, dignos e de calidade”, dixeron.
De momento, un día de folga
A manifestación do 6 de outubro partirá ás 11:00 horas da Praza Gipuzkoa de Donostia-San Sebastián. A traballadora da residencia San José de Ordizia, Sandra López, explica que se poderá “volver ás rúas”: «Reiniciaremos eses 243 días e o ano e medio no que os familiares tamén están a loitar».
López precisou que será un día e que despois terán que decidir en función das circunstancias se van realizar máis accións: «Estamos a valoralo, as e os traballadores entendemos que non podemos facer folga até agora; somos responsables e consecuentes e agora a prioridade é a nosa idade». En calquera caso, seguirán loitando para reivindicar unhas condicións laborais dignas e un servizo de calidade.
“Nas residencias hai unha falta de persoal tremenda e o material non chegaba”, explicou López. Traballou durante 21 anos no centro San José de Ordizia, pero agora adaptarase para residentes con COVID-19. Segundo explicou López, tanto os traballadores como os familiares non recibiron información directa sobre este cambio de rumbo: «Os residentes, familiares e traballadores non se reuniron para informarlles do que teñen que facer coa residencia». Saben que entre o 5 e o 9 de outubro terán que realizar os cursos: «O centro de Ordizia non se porá en marcha ata que os impartidores dos cursos enténdanse suficientemente preparados». Mentres tanto, algúns traballadores foron trasladados a outros centros e outros se quedaron en casa. López afirmou que a situación que viviron na sede de Ordizia deixoulles “esgotados psicoloxicamente e fisicamente” e que as condicións teñen que mellorar: «A calidade da vixilancia é mínima».
Solicitude de familiares
Os familiares tamén fixeron un chamamento á mellora das condicións laborais das residencias e á prestación dun servizo de calidade. Levan ano e medio loitando. Nesta ocasión tamén realizaron unha nova petición. Mediante unha carta dirixida á responsable de Política Social, Maite Peña, a asociación Gipuzkoako Senideak que representa aos familiares das residencias pediu que se devolva o diñeiro pago durante os días de folga. Hai sete meses, a Deputación informou os familiares de que ían recibir o diñeiro: «Lembrámoslle que hai aproximadamente sete meses, en nome do departamento foral ao que vostede representa e dirixe, vostede comprometeuse publicamente a devolver as cantidades cobradas indebidamente na folga do sector residencial no marco da negociación colectiva». A asociación de familiares engade que a promesa de devolución que se cobrou foi unha “estratexia de mercadotecnia”.
Doutra banda, a asociación pediu á Deputación Foral de Gipuzkoa que “dunha vez por todas consiga unha solución consensuada e eficaz”: “Pedimos que a Deputación interveña e sente nunha mesa con todas as partes implicadas”, concluíron. Porque desde 2012 non hai convenios colectivos nas residencias: «A mesa de negociación está rota unha vez máis, porque a última proposta da patronal fixo que os sindicatos se levantasen». Denunciaron que o conflito continúa e subliñaron que os máis afectados son os residentes, que negaron que existan. É o grupo máis afectado na pandemia. Reivindicaron a necesidade de pór o coidado no centro, e para iso pediron a colaboración da sociedade: «Temos que pór en valor este sector, tan importante como a produción para manter a vida». Fixeron un chamamento a toda a sociedade e «especialmente ás mulleres» para que se coiden do sector feminizado e porque a maioría das persoas residentes son mulleres.
Por tanto, a manifestación do 6 de outubro en Donostia-San Sebastián reivindicará unhas condicións laborais dignas, un servizo de calidade e unha aposta polo convenio colectivo: “Unha sociedade cun sector público forte é máis democrática e o ben e a igualdade de todos e todas son obxectivos fundamentais”, sinalaron.
