Así o afirma o editorial da Banda Baixa do número 2 Omen: “A continuación é o mínimo deste Omen, o máximo é gañar a cota para dicir algo”. Gañamos a cota para dicir cada vez algo, agora fíxoo voso. Ou os nosos. Manifestamos as columnas coa esperanza de que teñan algo que dicir. Conseguimos o que nos pedía, pero agora, que dicir? Quizá preferimos escondernos dentro das catro paredes da nosa páxina web. Outra páxina aquí no buraco de Internet. Os dous mundos xa indivisibles, o cibernético e o real, non poden ser o refuxio un do outro. Por tanto, correspóndenos facer fronte a un mundo único.
Déronsenos os seguintes criterios: Unha columna, redonda e longa, ou de bordo afiado, pero finalmente unha columna. “2500-4000 caracteres”, os mesmos que escribimos algunha vez pero contados e medidos con lupa. “Non escribades poesía, si non é un caso excepcional, porque hai que entendela”. En definitiva, o mínimo de ARGIA, o cumprimento dos prazos, escribir con certa comprensión (custará) e, por suposto, en eúscaro; o máximo, roubar ao resto de medios de comunicación vascos un novo talento literario, nosotrxs industry plant.
Os mozos sufridos de hoxe en día non temos máis que compralos nun mundo vendido. Pero nós preferimos cambiar o mundo antes que destruílo
Bo, isto último é falso. Non se pode atopar traballo para o verán, no medio dun soldo que busca en InfoJobs “escritor a tempo parcial” e non cumpre nin cinco petos. Conseguimos o que calquera mozo que acaba de cumprir 20 anos quere, poder dicir o que queiras e traballar coas túas cousas: un trato bastante bo. Unha cota entre cinco non é unha cota, é a quinta parte dunha cota, pero iso tamén é suficiente para nós.
Ninguén nos uniu baixo contrato, obrigounos a apuntar cunha pistola, nin sequera chamounos a atención: estabamos sós e elixíronnos a nós.
Non hai ningún nome destacado por aquí, nin un redondo que lle poña a cara. Os artigos que se decidiron por unanimidade nunha chamada de meet de curta hora, porque non sabemos facer doutra maneira. O reto é investigar os consensos e desacordos subliñados no texto, analizar os límites e explorar máis aló. Falar dunha soa voz en textos escritos por cinco mans cando non sexa posible. Cada semana demostraralo (ou non), lector.
Non será nun almacén onde o libro morrerá esquecido. Os mozos sufridos de hoxe en día non temos máis que compralos nun mundo vendido. Pero nós preferimos cambiar o mundo a destruílo. O deber nunca cambiou moito, senón o que está disposto a facer.
“Ter algo que dicir non é difícil, volver contalo ben, si”, e tamén darlle algo que dicir. Cando a columna xa non ten peso e só serve para o adorno, á rúa. Dimitimos ao dicir as cousas por encher caracteres.
Baixo o asfalto, flor
Texto: Ilustracións Mónica
Rodríguez: Rocío Araya
Tradución: Itziar Ultzurrun
A fin de contos, 2025
Larretxeatarren oinordea da, aizkolari, harri-jasotzaile, txinga-eramale eta, oro har, herri-kirolari handien ondokoa. Patxi du aita; Donato, berriz, osaba. Hasier Larretxea, aldiz, da gizarte langile, da idazle, da homosexual. Harro beharko genuke denok.
Os himnos, esas modalidades de canto concretas, belas e perigosas, tenden a estar dirixidos a unha comunidade. “Amigos da miña patria e de tempada”, comeza o coñecido poema de Sarrionandia. É, naturalmente, un himno: velaquí a quen se dirixe nun ton solemne que nos pode... [+]
Talvez poidamos dicir que este texto é froito dunha reunión de valoración. Con todo, as reunións de valoración deixan a miúdo o sabor de boca seco e agridoce. É unha tarde de martes sollío. 16:53. Conectamos á reunión de valoración e decidimos introducir un caramelo... [+]
Rebelións do sangue. Corpo, política e afectos
Miren Guilló
UPV, 2024
A UPV/EHU publicou un novo ensaio da antropóloga Miren Guilló publicado por Edurne Azkarate. O título principal é a... [+]
2 urtera arteko haurrek galarazita dute Debako haur liburutegian egotea, eta 2-6 urtekoek 16:30-17:30 artean baino ezin dute egon. Hogei urtez horrela funtzionatu duen ageriko diskriminazioa buka dadila eskatzeko ama talde bat elkartu denean, ezetz erantzun die udal gobernuak... [+]
Astelehen honetan hasita, astebetez, Jon Miranderen obra izango dute aztergai: besteren artean, Mirande nor zen argitzeaz eta errepasatzeaz gain, bere figurarekin zer egin hausnartuko dute, polemikoak baitira bere hainbat adierazpen eta testu.
Zero. Transhumanismoa ate-joka erdi aro berrian
Aitor Zuberogoitia
Jakin, 2024
-----------------------------------------------------------
Hasieran saiakera filosofiko-soziologikoa espero nuen, baina ez da hori liburu honetan aurkitu dudan bakarra. Izan ere, biografia... [+]
Adolfo Bioy Casares (1914-1999) idazle argentinarrak 1940an idatzitako La invención de Morel (Morelen asmakizuna) eleberria mugarritzat jotzen da gaztelaniaz idatzitako literatura fantastikoaren esparruan. Nobela motza bezain sakona da, aparta bere bakantasunean, batez... [+]
Anton Txekhov, Raymond Carver eta Alice Munroren ipuingintzari buruzko mahai-ingurua egin dute Iker Sancho, Harkaitz Cano eta Isabel Etxeberria idazle eta itzultzaileek, Ignacio Aldecoa zenaren ipuin literarioaren jaialdian, Gasteizen. Beñat Sarasolak gidatuta, autore... [+]
Ihes plana
Agustín Ferrer Casas
Itzulpena: Miel A. Elustondo
Harriet, 2024
---------------------------------------------------------
1936ko azaroaren 16an Kondor legioko hegazkinek Madrilgo zenbait museori egin zieten eraso. Eta horixe bera da liburu honetara... [+]
Joan den urte hondarrean atera da L'affaire Ange Soleil, le dépeceur d'Aubervilliers (Ange Soleil afera, Aubervilliers-ko puskatzailea) eleberria, Christelle Lozère-k idatzia. Lozère da artearen historiako irakasle bakarra Antilletako... [+]