Ata que comecen o equivalente á nosa Educación Secundaria Obrigatoria (12-13 anos aproximadamente), acordar é un código voluntario que di que non van dar smartphones aos nenos. Participaron todos os centros educativos equivalentes á nosa Educación Primaria e as súas asociacións de pais e nais: oito en total. Haberá un fogar que compre un móbil ao neno, pero son moitas as familias que xa se adheriron e, por tanto, unha gran cantidade é a que frea a compra dun móbil a menores de 13 anos.

A decisión tomouse ao ver aos nenos que compraban o smartphone cada vez máis temperán e que o prohibían no colexio, pero que utilizaban o móbil fóra da escola, porque é moito máis fácil dicir que non en casa si os demais compórtanse de forma similar. A unión dos pais é unha clave importante, xa que se a maioría rompe o mesmo camiño, conseguen que o smartphone non sexa fonte de desequilibrio e exclusión. A presión tomou o sentido contrario nunha cidade irlandesa duns 18.000 habitantes.

En Euskal Herria, por centros

No noso caso tamén é preocupante decidir a partir de que idade comprar smartphones aos seus fillos. En moitos centros, seguindo a mesma filosofía que en Greystones, os propios pais discuten e acordan canto demorar a compra do móbil para que sexa unha decisión conxunta. En ARGIA contabamos o caso da ikastola Udarregi: cada tres meses os pais negocian, a ver si a entrega de móbil aos nenos está en condicións de atrasarse outro tres meses. “Non sei si conseguiremos que os nosos nenos se atrasen até os 16 anos, pero aos poucos iremos camiñando”.

Un dos pais de Udarregi falounos tamén das razóns polas que se atrasou a idade, no citado artigo: por unha banda, os cerebros dos nenos non están preparados para xestionar adecuadamente a fuga de input nos móbiles, e por outro, xeran unha enorme dependencia –vémolo cos adultos–.