Falamos con Ixiar Rozas, membro de Azala, sobre a traxectoria do Proklama e a edición deste ano: pódese apuntar até o 15 de xuño nos talleres.

Construído a partir da portada e en colaboración

En poucas palabras, o Proklama é: Un encontro de artes vivas organizado conxuntamente por Azala e Artium. En palabras de Ixiar Rozas, membro de Azala, así foi “desde o primeiro até o décimo terceiro”. A estrea produciuse en xaneiro de 2014, e desde entón fixeron dúas e tres veces ao ano. Este ano só haberá unha, a décimo terceira, que se celebrará entre o 17 e o 21 deste mes.

Preguntamos a Rozas sobre a creación do propio festival e fálanos dun artigo do filósofo Judith Butler: O noso pobo: Reflexións sobre a liberdade de reunión. “Nomear cousas e facer cousas como exercicio performativo e autorregulador, impulsamos algo así no Proklama”. Cada proklama tivo o seu tema ou convidou a un colectivo en torno ao que se estendeu todo o programa.

Á hora de elixir os temas e os invitados, tívose en conta o traballo de Azala. De feito, o Proklama foi un camiño para “profundar e dar visibilidade ao traballo dos artistas que veñen a Azala e viñeron ao longo dos anos”. Doutra banda, ademais de con Artium, traballaron con outros axentes culturais e artísticos de Vitoria-Gasteiz: “Por exemplo, cando celebramos os encontros sobre Iruña-Veleia, recordo que se fixo un gran esforzo para traballar con Bibat [o Museo da Carta Fournier de Álava e o Museo de Arqueoloxía de Álava]. Para nós é moi importante realizar este tipo de micro-movementos entre as institucións da cidade, e promover contextos de coñecemento e acción en Vitoria-Gasteiz”.

Este ano, mirando ao solsticio

Nesta décimo terceira edición, o Proklama foi organizado por un gran grupo de traballo desde setembro do ano pasado e, “con moito traballo previo”, púxose en marcha en Azala un grupo de traballo denominado K.A.P.I.K. C.P.I.C.: Programa de Imaxinación Colectiva de Procesos de Creación Artística. Neste grupo reuníronse diferentes artistas e creadores que traballarán durante dous anos: unha vez ao mes, reuniranse en Azala e traballarán xuntos durante unha semana, seguindo diferentes metodoloxías. A escritura tamén ten presenza neste grupo de traballo. O Proklama deste ano organizouse, por tanto, a partir da posta en marcha do traballo en equipo, “co obxectivo de compartilos en público”. En calquera caso, Rozas precisounos que non será “un festival de fin de curso”.

Organizáronse dous talleres. Unha, a seguinte: “Ximnasia para corpos cavernosos”. Segundo Rozas, trátase de “prácticas somáticas e exercicios”, entendendo o corpo como un abismo. A outra fábrica denomínase “Cartas de Picarot”: “Será un taller baseado no tarot como sistema esotérico de lectura de cartas, polo que será un taller para ler, interpretar, reflexionar… imaxes cubertas”. Ambos os talleres realizaranse de luns a xoves e poderanse inscribir até o 15 de xuño a través da dirección proklamar@gmail.com.

Por último, o día 21 organizouse unha travesía. “Partiremos a pé desde Vitoria-Gasteiz e durmiremos nun bosque pouco antes de Azala para saudar e atravesar o solsticio”. Xa o fixeron antes: “En 2016 iniciamos unhas travesías chamadas Martxaundi. En 2016, fomos andando de Bilbao a Azala, e o ano pasado volvemos de Azala a Bilbao. Para nós foi un exercicio moi bonito, coñecer á xente mentres camiñas. Quizá a esa persoa que coñecías antes, pero cando vas a pé créanse outros vínculos, ocorren moitas cousas”. Por iso decidiron facer unha cousa así nesta edición.

Ademais dos talleres e a travesía, organizouse un programa paralelo coa proxección de dúas pezas audiovisuais e unha de danza: Parsi de Eduardo Williams e Mariano Blatt, Jessica S. En Rinland Black Pond e a MASA de Isaak Erdoiza. Todos os detalles do programa, aquí.