Proba da necesidade de levar a cabo esta reivindicación do alumnado é que durante dúas semanas conseguiron máis de 7.500 firmas. Para medir correctamente o tamaño desta cifra, podemos observar que nas últimas eleccións na UPV/EHU había uns 40.352 estudantes e que o noso reitor obtivo 1.074 votos de estudantes universitarios. Mesturamos os recunchos de todas as facultades, visitamos as aulas unha a unha e explicamos tranquilamente a cada alumno e alumna as consecuencias deste artigo.

Alguén se preguntará que é o que di este artigo para provocar este escándalo. Basicamente di que si o alumno quere renunciar á convocatoria dunha materia debe manifestalo un mes antes de finalizar o curso. Non é unha broma! Nos lugares nos que non se aplique o presente artigo, a non presentación dun/a alumno/á o exame suporá a cualificación de Non Presentado e non perderá a convocatoria. Nos lugares onde se executa a norma, o alumno debe decidir cun mes de antelación se se arrisca a perder unha convocatoria. Dicimos que é un risco, porque un mes antes de terminar o curso é difícil prever a evolución do noso proceso de aprendizaxe.

Como consecuencia deste artigo, podemos dicir que os alumnos e alumnas perdemos a autonomía de levar adiante os nosos estudos, totalmente dependentes e sumisamente

a conversión. Porque a normativa de avaliación implica a disciplina, os ritmos rápidos, a adaptación da nosa vida ás necesidades e desexos do superior, as competencias entre nós no futuro traballo asalariado. 12. O artigo 2 tamén debemos entendelo nesa dirección.

Este Regulamento de Avaliación sinala outra consecuencia do proceso de Bolonia: o fracaso do proceso que tiña como obxectivo a avaliación continua e pedagóxica. Todos somos conscientes de que a avaliación continua está a levarse a cabo actualmente no seo da UPV/EHU nunha porcentaxe reducida, e que na realidade as probas finais seguen tendo un peso importante nos criterios de avaliación. Como vén sendo habitual, os intereses das e os traballadores quedaron á marxe desta normativa de avaliación.

Como dixemos, fixemos todo o posible por resolver esta problemática: recollemos firmas, ampliamos o problema ao catro ventos, reunímonos co Consello de Estudantes, escribimos a nosa proposta a todos os profesores da Xunta de Grao… Os asinantes demostraron claramente a oposición a esta norma na universidade, pero non nos deu ningún froito esperanzador desde ningún órgano da UPV: O Consello de Estudantes non puido entrar na orde do día, o reitorado di que non pode facer nada (aínda que sexa incrible), moitos profesores nin sequera responderon… Todos din que entenden o problema e que hai que telo en conta, pero ningún órgano “que nos representan” fixo caso da nosa palabra. A palabra dos traballadores volveu a ser rexeitada.

Nós o que si temos claro é que a responsabilidade do Reitorado nesta materia é total. O Reitorado é responsable de todas as decisións que se adopten no seo da UPV/EHU, polo que, consciente da urxencia desta cuestión, pedímoslle que xestione esta reivindicación coa maior celeridade posible e da mellor maneira posible. O movemento estudantil e as 7500 firmas que conseguimos ao longo destas tres semanas demostran que a necesidade inmediata deste alumnado é unha das 12 do Regulamento de Avaliación. Suspensión do artigo 2.

A día de hoxe, os intereses dos alumnos sitúanse no último plano no ámbito universitario, 12. Neste ámbito situamos a cuestión do artigo 2. Somos os que temos menos forza e menos palabras en todos os órganos, pero correspóndenos reverter esta situación. Temos que unir as forzas de todos nós e gritar en voz alta 12. Que necesitamos a anulación do artigo 2. Para iso, chamamos a todas as persoas que se sumen á nosa reivindicación á mobilización nacional que terá lugar o 11 de abril ás 13:00 do mediodía. Con esta mobilización esixiremos que o artigo 12.2 suspéndase canto antes.

Sumando forzas, multiplicando capacidades! Unión de Forzas Universitarias (UIB)