Herri Musikaren Katea Berriz Lotu


2021eko uztailaren 23an
Joan Mari Beltran, musika egiten duenari elkarrizketa
Herri Musikaren Katea Berriz Lotu
Ari denak erakutsiko du azkenean belarria. Hala gertatu zaigu Beltranekin ere. Ez da atzo goizean martxan hasitako trastea. Eta orain ezagutu dugu, «Azala» taldearen diska ederra entzun dugunean. Etorriko zaigula, badatorkigula, jada, hortik zerbait baliagarri.
Asko daki Joan Mari Beltran honek. Horregatik entzuten dituzu bere ixtorio eta eritziak, bere erantzun luzeak, hain lasai. Gainera, ez al da polita donostiar bat solasean Nafarroako Sakanako ikuttu punttuarekin...
ARGIA.- +Azala–taldea, Donostiako jende baten artean ez bazen, erabat ezezagunak zineten gehienontzat zuen diska kaleratu duzuen arte. Zu zeu ere aski ezezaguna zara, nahiz eta lan honetan aspaldian aritu.
Joan Mari Beltran.- Aspaldi hasia naiz, bai. Zazpi urterekin hasi nintzen txistua jotzen, Etxarri-Aranazen, osaba-izeben baserrian, eta hango bandan jotzen genuen. Hona etorrita Antsorenarekin ibili nintzen, gero "Izarti" izeneko dantza tal-de batekin. «Argia» dantza taldearekin harremanetan jarri nintzen gero hamabost urterekin, eta hogeitairu urte arte ibili nintzen hor.
A.- Garai hartan gozada bat izango zen holako talde batean ibiltzea, eta esperientzia dotore bat ere bai.
J.M.B.- A, bai. Zenbat eta aktuazio gehiago hobeto guretzat. «Beste aldera» pasatu, han argazkiak atera ikurriñarekin-eta, Labeguerien diskak erosi,... Garai horretan sartu zen Urbeltz ere bere ideiekin «Argian». Hor zebilen «Ez dok amairu. taldea ere, eta denen gainetik Oteiza, eta hau eta bestea nola egin erakusten zigun. Folklore eskola bat izan zen esperientzia hori neretzat.
Manzanas hil eta hurrengo urtean utzi nuen «Argia». Badakizu, garai hartako ideologi istiluak eta...
A.- Topean zegoen urte haietako giroa.
J.M.B.- Bai, eta ni hanka bat politikan eta beste bat kulturan ibiltzen nintzen, hau piska bat baztertua eta deskalifikatua egon arren. Baina txikitatik hasia musikarekin eta hiruko taldetxo bat sortu genuen, hemengo soinu tresnak, hemengo tinbreak, herriz-herri eskaintzeko. Halako batean, gaztetxo mordoxka batekin elkartu eta talde bat osatu genuen: goizetan txistuz diana jo, eta eguerdietan dantza sueltoa; «club juvenil» haiek zeuden modan urte haietan eta aste kulturalak-eta antolatzen zituzten. Musika tresnen erakusketak egiterakoan zaila izaten zen holako talde bat lortzea, txistulariak, dultzaineroak,... Guk dena eskaintzen genuen pakete batean, dohainik gainera gehienetan. "Sustraiak" deitzen zen talde hori.
A.- Gauza bat da ordea karakteristika horietako talde bat eta beste bat arras desberdina gaur egun osatzen duzuena.
J.M.B.- Arazo bat zegoen herri batera joan, gure piezak jo eta museoko gauzak erakusten ari ginela zirudien. Objeto hila sentitzen ginen nolabait. Hemendik kanpoko folk musika ezagutzen hasi ginen bestalde, Irlandakoa, bretoina, okzitanoa,... eta munduan zehar dabiltzan nolabaiteko orkesta popular edo herrikoiak. Herriak erabiltzen dituen soinu tresnak hartu, bai lehengoak eta bai oraingoak ere eta orkesta bat montatu.
Musikaren gure kontzeptua zein den? Musika melodia bat da eta erritmoa, eta tinbreak, koloreak,... Holako orkesta bat montatu nahi genuen guk ere. Baina zaila zen.
A. - Zaila? Zer dela eta?
J.M.B.- Musikoengatik. Nondik etor daitezke musikoak, musika jotzaileak? Orain dela berrogeitamar-hirurogei urte bazter guztietan zeuden musikoak, baina gaur egun oso gutxi dago, kontserbatorioak beteta egon arren. Musiko fabrika kontserbatorioa da. Batzuek bukatzen dutelarik, gurasoek behartuta ikasi zutelako edo, ez dute jarraitzen; pianistak badira etxean piano bat eduki ohi dute, eta noizean behin errepaso bat ematen diote. Ateratzen den beste klase bat profesionalak dira, hortatik bizi direnak, berbenetan jotzen dutenak, ezteietan,...Hauek ez dira sartuko guk nahi genuen bezalako montaje batean.
Kontserbatoriotik ateratzen den beste jende bat instrumentuzaleak dira: atletak bezala beti rekordaren atzetik dabiltzanak. Pianista bazara Vivaldirekin hasiko zara eta azkenerako Albinonirenetara ere... Zaila da, hori infinitoa bait da: gaur holako belozidade batean egiten baduzu ea nola lortzen duzun azkarrago egitea. Bueno, beste mundu bat ere badago: rock taldeak; hor musiko batzuk ere egon ohi dira baina beste estilo bateko jendea da gehienbat.
A.- Zaila da beraz musiko batzuk lortzea, baina azkenean osatzea erdietsi zenuten.
J.M.B.- Iruñeko "Xut" txarangaren antzeko zerbait montatu nahian ere ibili ginen bitartean, biolina sartuz eta txirula eta Txaranga txiki bat zen. Baina azkenean ekin genion talde bat, "Azala" antolatzeari. Bi hasi ginen lehenbizi, kontserbatoriotik ateratako flautista bat eta biok ; zortzi bat lagun biuldu ginen, baina musiko onak falta ziren hor, borondate ona bai baina entsaioak klase tankerakoak izaten ziren. Hola ezin jarraitu, eta taldeetan beti izaten diren arrazoiengatik beti aldatu eta aldatu ibili ginen, gaur garenok elkartu arte. Akordeonista on bat aurkitu genuen; oso tresna herrikoia da akordeoia eta oso baliotsua gu bezala kalean asko dabilen talde batentzat. Flautista bagenuen. Gitarrista on bat aurkitu genuen, abots polit batekin. Gero biolinista ikasten ari da, belarri onekoa eta gusto haundikoa; egiten ari da. Eta gero ni, tresna zaharrekin, eta klarinetea eta behar dena jotzen.
A.- Kanta eta musikagintzan zuek aukeratu duzuen bideak gauza asko suposatzen ditu. Jendearen aldetik izan dezakezuen harrera, komunikabideek nola tratatuko zaituzten, kantaldietan entzuleari eskain diezaiokezuena,... Eztabaidatuko zenuten guzti hori.
J.M.B.- Lehen ere esan dizut gauza askotan oso burubide ezberdinetako jendea garela elkarren artean. Baina eztabaidatu dugu ea zentzurik baduen gaur musika herrikoia erabili eta zabaltzeak. Nolaz ez. Badaude arte munduan, musika barne, garai batekin oso lotutako fazetak. Baina beste batzuk oso libreak dira, atenporalak. Progresoa zer den, progresismoa zer den, diskutitu genuen. Momentu honetan ere gauza asko ari gara eztabaidatzen progresistak diren ala ez. Julio Iglesiasek kantatzen dituenak ez dut uste Martikorenak kantatzen dituenak baino progresistagoak direnik.
Moderno deitzen diogun hori egitaz hain modernoa al da, aurrerakada bat su posatu al du ala ez hainbeste? Zer da musika aurrerakoia eta zer ez? Zein kontzeptu baloratu behar dira eta ze kriterio erabili? Ez dizut kontatu lehen, baina ibilia naiz musika kontenporaneoan ere sartuta.
A.- Baina iritsi al zinen mundu horretan benetan sartzera?
J.M.B.- Txistuarekin egiten nuen musika kontenporaneca. Montatu ziren kontzertu batzuk, ez ziren egin, baina grabazio batzuk bai. Dantza talde bat bazen bada, «Anexa», dantza kontenporaneoa egiten zuena Luis Isasiren piezak eta. Hor ibili nintzen ni ere eta asko ikasi nuen mundu horretan. Zer den musika konplexoago, sinpleago, tonalitatea eta atonalitatea, metrika zer den, ritmika,...gauzok.
Musika kontenporaneoan baloratzen dena zera da: kateak hautsi behar direla, musika klasikotik honuntza dauden loturak; ritmoa dela, oso metrikoa, hori apurtu egin behar dela; tonalitatea: zazpi nota dauzkagu bakarrik, zortzigarrena berriz lehenengoa da, zergatik ez apurtu lotura hori. Beste mundu batean sartzen zara, oso interesgarria. Tinbre aldetik, esate baterako, dena egiten dute horretan ari direnek, ahal badute soinu tresna guztiak erabiltzen dituzte.
A.- Baina mundu guzti hori utzi eta oso bestelako batera pasatu zara.
.J.M.B.- Piskanaka begiak irekitzen joaten dira eta konturatzen zara folk munduan... Euskal Herriaz mintzatuko naiz, beste herrietan ere holakoak pasatuko dira baina,... gure Herriaren historian atzera egiten badugu hor daukagu musika atonala, eta ametrikoa. Adibide asko dauzka gu. Galtzen ari dela? Noski. Zuk lehen esan duzuna: gogorra da eta beti errexago egin nahian. Baina zer gertatzen da errexago egin nahi horretan? Balore asko galdu egiten direla, pobreago geratzen zara.
Musika hau zergatik aukeratu dugun? Hor altxor bat dago, gure Herriko musika eboluzionatzen joan da historian zehar baina derrepente moztu egin da, gerratik honuntza ez da eboluziorik izan. Zer izan da geroztik? «Salvese quien pueda», erizpideak apurtu dira, herriaren kulturak izugarrizko kolpea hartu zuen, eta derrrepente lehen balio zuenak ez zuen balio eta pikutaraj oan zen dena. Euskarari pasatu zitzaiona bera.
A.- Zenbateraino garen bereziak, zenbateraino hezi garen auzoko herrien eraginez...asko eztabaidatutako gauzak dira.
J.M.B.- Eboluzio bat izan da, eta ez dut uste gure Herria itxia izan denik. Pasoa gainera hemen bertan zegoen, baina hemen kultura musikal bat bazegoen. Beti beldurra dago esateko hemen bazegoela holako hizkuntza musikal bat. Ez dut uste horretan oso itxia naizenik. Ez dut esango hizkuntza mintzatua bezala denik, beste gauza bat da: Galizian jotzen den gauza asko hemen ere jotzen dugu, Pirinioaren beste puntan jotzen dena hemen ere jotzen da, zu. Baina hala ere badago dena hartuaz halako estilo eta erabilimodu bat hizkuntzaren antzeko zerbait.
Hori hor dago, zeharo utzita. Eta zeinek dauka interesa hori salbatzeko? Gero eboluzio bat izan dezan martxan jarri behar duzu, bestela ez dago eboluziorik, ezagutu beharra dago nolabait. Hortik ikusten dugu guk asuntua.
A.- Zerorrek esan duzu musikaren ikuspegi horrek beste errealitateen ikuspegi zehatz batekin dauzkala loturak.
J.M.B.- Alternatiba politiko eta filosofiko bakoitzak beste gauzetan ere bere alternatiba ukan ohi du, kulturan ere bai. Arte mailan alternatiba kontsumistak zer dauka? "Mundu mapatik dena, marra eta bereizketa guztiak, borratzen baditugu hobe", musikan bezala beste guztietan, Baita galtzetan ere: «Zenbat kopia egin behar dugu? Horrenbeste milioi" eta kitto. Hurrengo urtean aterako dute beste gauza bat eta mundu guztiak hura erosi beharra. Musikan beste hainbeste: herrietako musikak bizirik mantentzen baldin badira nola salduko duzu zortzi edo zortzirebun milioi kopia? Horretarako behar duzuna zera da: erizpideak aldatu eta bai Japo nen eta bai Euskal herrian, Kanadako puntan eta Argentinakoan gauza bera saldu. Horretarako gustatu egin behar zaio jendeari. Eta gustatzeko bestea borratu.
A.- Argi dago hori estatu eta mundu mailan. baina gero Euskal herrian jendeari zerbait ematerakoan beregana iritsi egin behar duzu eta gauza batzuk oso gogoko egiten bazaizkio beste batzuk oso zail eta nekez hartzen ditu. Errealitate honek asko mugatzen du Euskal Herriko kantari edo talde batek hartu lezakeen bidea
J.M.B.- Gure jarrera oso garbia daukagu horretan. Hemen izan dugu musika bat bizia, eta ez du «muerte natural» bat izan, moztu egin dute. Irratia sartu da derrepente etxe guztietan; gerra eta irratia etxe guztietan garai beretsuan gertatu ziren.
Herrian bazen mila doinu, mila erritmo, dantzak eta. Hor asko ari dira esaten halako zuhaitz salbatu behar dela, halako erreka salbatu behar dela, basoak ekologismo mundu guzti hori, autopista progresista denik ez da oso garbi ikusten. Musikan ere gauza asko gaur egun baliosak izan daitezkeela uste dugu: zergatik ez berriz dantza egin polka bat, mazurka bat, arin-arin bat, fandango bat,...zergatik ez? Irratia pizten baduzu ehunetik larogeitaemeretzi «dos por cuatro» entzungo tum-tu-tum-tu-tum-tu. zergatik ez bals bat? Zergatik joan behar dute pikutara beste barianteek? Zenbat eta gehiago hobe!
Erritmo hauek garai batekin lotuak al daude, moda batekin? Aurten baltsak izan behar du eta hurrengoan besteak? Ez. Hemendik bi mila urtetara zer izango den ez dakit, baina zergatik ez da ona izango kalejira bat saltaka ibiltzeko?
A.- Beste puntu bat sortzen da poema but musikatu nahi duzunean, gaur eguneko arazo bati edo sentimendu bati buelta eman nahi diozunean. Zenbaitek beste bide bati heltzen dio, jendeak hobeto bereganatuko duen estilo bati Rocka lantzeko joera dago euskal kantugintzan, baxua eta abar sartzekoa,...
J.M.B.- Hori tranpa bat dela uste dugu. Lehen bonbardinoa erabiltzen genuen, eta nolaz eta bonbardinoa erabilizen genuen txaranga txiki bat ginen; enkanbio, bonbardinoa kendu eta kontrabaxu bat sartuz orduan atalde» bat gara. Itxura Ikustearekin bakarrik.
Egia da, jende askok mantekila moduan edo baselina moduan erabiltzen ditu medio horiek, erreminta horiek: kontrabaxua, bateria,... Baina guk zertarako bateria bat? Ez dugu behar, panderoarekin nahiko ondo konpontzen gara! Ez dut esaten gaizki dagoenik, baina guk ez dugu behar.
Poemak musikatzea edo esaten duzuna,...ez dakit, ez bait gara horretan sartu. Diskan bat bakarra dago., Arestirena. Horrek ere bere zergatia badu. Baina musika historian zehar oso atenporala da. Mende batean musika bat letra batekin topatzen duzu, eta hurrengoan beste batekin. Halako kasu asko dago. Kantzioneroa hartuta tema musikal bat bera aurkitzen duzu bariante txikiekin eta letra ezberdinekin. Eta punta batetik bestera joaten bazara musika bera baina letra ezberdinekin. Musika oso garraio tresna ona izan da herrietan zehar eta denboretan zehar. Guk hor genuen tema bat, musika aldetik zoragarria eta gure gustokoa, baina hitzei ez genien gaur egunerako zentzurik aurkitzen: Kristo hila gurutzetik jeisterakoan amak zenbat sofritu zuen eta. Askorik ez gara identifikatzen, bestalde, erlijioarekin. Oso neurri zailekoa zen ordea musika hori eta kostatu zitzaigun letra egoki bat aurkitzea «Maldan behera» liburuan aurkitu genuen arte. Taldearen lana gainera zeharo identifikatzen zen horko hitzekin.
A.- Aipatu dizudan arazoa, dena dela, hor dago oraindik ere. Konposatzearena
J.M.b.- Askotan galdetzen du jendeak ea konposatu behar al dugun, ala beti musika zaharrak egiten jarraituko dugun. Nolabait ere musiko kategoria jasotzeko konposatu egin behar duzu. Konposaketa azken hitzean zer da? Azkenean sentsibilitate prolema bat da. Nolaz eta jada alternati ba hori hartu dugun, pentsatzen dugu musika horrek gaur ere balio duela, ahal den eta modu onenean behar dela presentatu. Gustatu egin behar zaizu eta ordu asko eta asko pasatu, eta armonizatu, tinbreak direla eta hau horrekin nahastu, Halako batean konturatzen zara armonizazioa gustatu egin zaizula eta esaten duzu zergatik ez dugu doinua kentzen eta armonizazioa bakarrik uzten ? Arreglo bat geratzen da, eta hori zer da armonizazioa, arregloa, muga non dago?
Ez dakit etxean neuk konposaturiko zenbat musika izanen dudan. Eta atera behar ala ez dudanak ez nau batere kezkatzen. Batzuk besteak baino gehiago gustatzen zaizkit baina hor daude. Momentu honetan, ordea, lan honetan ari gara, eta hor jarraituko dugu.
A.- Fenomeno urbanoaren kontzeptuaren inguruan gauza asko esan da baina errealitatea ere hordago. Eta folk musika munduan zehar nahiko gauza berezia da: Bretainia, Irlanda, Britainia Haundiko nazionalitateak, oraindik ere baserriak indarra duen lekuak gehienbat. Zuek donostiar izanik, nola harizen zaituzte jendeak?
J.M.B.- Bi motatako erantzunak izan ohi ditugu. Edadeko jendea batetik. Oso identifikatua agertzen da zurekin eta bata besteari aritzen dira «Ikusten? Hura bai hura zen musika, garai batekoa! Zenbat dantza eta zenbat tresna zahar eta ze diferente ziren!» eta baba dariola egoten dira.
Beste aldetik jende gaztea, hemezortzi-hogei-hogeitabost -urte inguruko jendea, Donostian gero eta gehiago dago klase horretakoa: ekologista eta estilo horretakoa. Pasotak, baina Young-Play-tik eta pasatzen direnak. Kontsumismo ofiziaketik pasatzen direnak. Txarangaren inguruan ere mugitzen da mundu hori. Biak dira interesgarriak baina gure etorkizuna azken hauetan dago.
Folk fenomeno rural gisa aipatu didazu. Baina kontu pittin bat ibili behar dugu hor. bai bait dago, edo izan bait da, folk urbano bat ere. Hona hemen atera berri den diska bat, Iruñeko gaiteroek, Lakuntzak eta, egina. Joan den mendeko piezak dira. Baina hori folk urbanoa da. Zuk esanen didazu Lizarra eta Iruna urte horietan urbanoak zirenetz. Eta mila kasu holakoak. Parisko musika zaharra ere asko interesatzen zait alde horretatik.
A.- Hiritarrak zarete eta hirian mugitzen zarete asko. Baina herrietako jendea da dantza egiteko ohitura haundiena daukana. Kapitalekoak...
J.M.B.- Hiri haundietako jendea oso gogorra izaten da. Gure aurreko belaunaldikoak askoz ere hobeki dominatzen zuten bai kantua eta bai dantza. Gure belaunaldikoen ama guztiak dira onak kanturako eta dantzarako. Sukaldean edo baratzean beti kantuan. Igandeetan beti dantzan. Herri txikietan gehiago mantentzen da haundietan baino, eta nabari da.
Baina hemen ere gehiago dago, nahiz eta minoria izan, jende klase hori: oso libre mugitzen dena eta.
A.- Profesionalismoaren gorabeheraz ere galdetu nahi nizan. Musikoak horretatik bakarrik bizi behar duela onartu dela dirudi Euskal Herrian. Eta aldi berean kantaldi eta jaialdiak gero eta urriago dira. Zein da zuen jarrera gai honetan?
J.M.B.- Bueno, holako lan bat, diska, bat ateratzen duzunean beti konparazioak sortzen dira eta produktu nahiko profesional bat egin beharra dago, ez dago txapuzarik egiterik.
Beste aldetik dedikazioa dago. Eta Herri honetan ez dago profesionaltasunik. Nolaz eta kobratu egin beharra dago; baina kobratzeko pagatu egin behar dute! Bueno, Euskal Herrian ba dago kobratzen duen zenbait abeslari eta talde, profesional moduan. Baina gero eta gutxiago aktuazioak ere. Baina aktuazio horietan, gero eta maizago, ez da jendea pagatzen duena, festen barruan eta, erakundeetatik, festen batzordeetatik eta. Gipuzkoan egon berri da mobida interesgarri bat Diputazioak antolatu duen «Herriz Herri»; abeslari batzuek atera dute diru bat eta ongi, baina jendea debalde joan da.
Kobratu...ahal den leku gehienetan kobratzen dugu. Gure erizpidea hau da: baboarena, «el primo» esan ohi dena, ez egitea. Halere gustoz egiten dugu lan hau alde batetik baina baita beste motibo batzuengatik ere. Alternatiba aipatu dugu eta... hori Herria da, hau aurrera atera nahia,... Eta gu bezala jende bat mugitzen ari da, gauzak antolatzen. Eta hemengo auzategi batean tipo batzuk urte osoan gauzak egiten ari badira, beren amateurismoarekin, euskarazko klaseak montatzen, eguberrietako olentzero, honek funtziona dezan,...nolabaiteko aste edo hilabete kultural bat montatu eta laguntza eskatzen badizute, nola esango diezu bada ezetz?
ARTASO
32-35

GaiezKulturaMusikaMusika modeTaldeakAZALA
PertsonaiazBELTRAN1
EgileezARTASO1Kultura

Azkenak
2025-04-08 | Euskal Irratiak
Manex Fuchs
“Aberri Egunak euskaldun guztiak biltzeko ospakizuna izan beharko luke”

Aberri Eguna elkarrekin ospatzeko xedez sortu zen Euskal Herria Batera plataforma. Aurten, ikusgarri bat eskainiko dute apirilaren 11n, Manex Fuchs antzerkilariaren, Lorea Agirre idazlearen eta Martxel Rodriguez dantzariaren eskutik.


2025-04-08 | Enbata
Batera, Birsortze Biltzar Nagusirantz

Apirilaren 4an, ostiralarekin, Ipar Euskal Herriak Lurralde Kolektibitate baterantz bilakaera instituzional bat behar duela egiaztatuz, Batera plataformak herritarren mobilizazio dinamika baten abiatzea aurkeztu du. Hitzordua emana da maiatzaren 10ean, larunbatez, Ezpeletan,... [+]


2025-04-08 | Gedar
Greba mugagabera joko dute bihar Trapagarango MFSko langileek

Fabrika itxi eta 106 beharginak kaleratzeko asmoa dauka enpresako zuzendaritzak, eta zabalik dago lan-erregulazioari buruzko kontsulta-aldia.


FIFAri eskatu diote atzera botatzeko Donostiaren egoitza izendapena 2030eko munduko futbol txapelketan

Abenduan ezagutarazi ziren Espainia, Maroko eta Portugalen jokatuko den Munduko Futbol Txapelketako egoitzak. Donostia eta Bilbo zerrendan ageri ziren. Bada, Donostiako sei auzo elkartek, gutun bidez, FIFAri eskatu diote atzera botatzeko hiriaren egoitza izendapena; FIFA bera... [+]


2025-04-07 | ARGIA
Aita Mari ontziak 108 erreskatatuak gertuagoko portu batera eramatea ez utzi izana deitoratu du

108 pertsona erreskatatu dituzte asteburuan Mediterraneoan. Italiako Gobernuak ez die utzi gertuko portu batean lehorreratzen, eta Salernora bideratu dute Aita Mari ontzia. Litekeena da Europako Batasunak migrazio politikaren araudia gogortu aurreko azken misioa izatea. Aita... [+]


Loren Arkotxa ondarroarra zendu da, Ondarroako alkate ohia eta Udalbiltzako lehen presidente izandakoa

1999an sortu zuten Udalbiltzaren sortzaileetako bat izan zen, eta erakundeko lehen presidente izendatu zuten urte berean. Ondarroako alkate izan zen hiru agintalditan, eta hango udalak eman du albistearen berri.


Mikel Oterori erantzuna

Badira bi aste beste behin makroproiektuei kaleetan oposizio argi bat erakutsi geniela. Milaka eta milaka pertsona atera ginen kalera dinamika suntsitzaile honek amaitu behar duela aldarrikatzera. Bada, dirudienez horrek ez du lurraren suntsiketaren aldeko politikarietan inolako... [+]


Ekainean 20. urteurrena ospatuko du preso politikoen elkartasunezko Hendaiako futbol 7 txapelketak

Hogeigarren edizioa ekainaren 14an egingo da eta futbol partida, bazkari eta kontzertuz josia egongo da. 20 urtez presoekin elkartasunez lelopean ospatuko dute eguna, eta ekintza "bereziak" iragarri dituzte.


Asiako eta Europako burtsek galera historikoak jasan dituzte, Trumpen gerra komertziala tarteko

Asian Hong Kong izan da galerarik handienak jasan dituena: %13,2 galdu du, 1997tik pairatu duen kolperik handiena. Europan, berriz, %6 eta %10 arteko galerekin abiatu dute astelehena burtsa nagusiek. Trumpek hartutako neurriak salatzeko mobilizazioak egin dituzte Europako eta... [+]


2025-04-07 | ARGIA
Euskararentzat justizia eskatu dute ehunka euskaltzalek Baionan

EHEk deituta, Baionan manifestazioa egin dute apirilaren 6an. Euskararentzat eta euskaldunentzat justizia eskatu dute, eta Euskararen Errepublika aldarrikatu. Hilaren 11n EHEko bi kide epaituko dituzte Baionako auzitegian desobedientzia ekintza bat egin izanagatik.


Milaka lagun, etxebizitzaren negozioaren aurka Donostian

Euskal Herriko Etxebizitza Sindikatu Sozialistak deitua, milaka lagun batu dira gaur eguerdian Donostian, “etxebizitzaren negozioaren aurka” eta “etxebizitzarako eskubide unibertsalaren alde”.


2025-04-07 | Ahotsa.info
Hego Euskal Herriko langile eta pentsiodunak kalera atera dira bizi baldintza duinak bermatuko dituzten gutxieneko soldata eta pentsioak eskatzeko

Euskal Herriko Pentsiodunen Mugimenduak deitutako eta ELA, LAB, ESK, CGT, CNT, STEILAS, ETXALDE eta HIRU sindikatuek babestutako manifestazioak Bilbon, Gasteizen, Donostian eta Iruñean izan dira. Bertan, Euskadiko eta Nafarroako gobernuei eskatu diete zerga eta aurrekontu... [+]


Gasteizko Korda espazio okupatua desalojo arriskuan dagoela salatu dute

Dozenaka auzokidek babesa agertu diote proiektuari igandean. Alde Zaharreko lokala udalaren jabetza da, eta hiru urte dira hainbat eragilek elkarlanean okupatu zutela.


“Aurrez aurre egin zidan tiro, barrabiletan apuntatuta, 30 metro baino gutxiagora”

Bilboko Etxarri II gaztetxearen hustuketan gertatutakoaz hitz egin du Ertzaintzaren jaurtigai baten ondorioz barrabila galdu duen 33 urteko bizilagun batek. Beste zenbait bizilagunekin zegoen han, gaztetxeko kideen elkartasunean, "modu baketsuan".


Eguneraketa berriak daude