Segurtasun falta dagoen irudipena handitu dela azaldu du Eustaten azken txostenak. Gurean, Trapagaranen, Segurtasuna orain, delinkuenteen aurka manifestaziora deitu dute herritar batzuek.

Bi izan dira sentsazio hori zabaltzeko arrazoiak. Batetik, udalak Udaltzaingoaren kudeaketan izandako utzikeriak bidea ireki dio euskal eskuinari gaia erdigunean kokatu eta eztabaida pizteko. Bestetik, arrazoi nagusiena izan da herrian hutsik dauden eraikinetan bizi diren Afrikako immigranteen harat-honatek zenbaiti kalearekiko pertzepzio aldaketa eragin dietela, eta beldur eta segurtasun ezaren irudipena sortu.

Eztabaidan azalkeria nagusitu da, eta dena delinkuenteak ez, immigrante langileak bai lelora sinplifikatu eta giro kezkagarria sortu da.

Segurtasun eza sentsazio subjektiboa da, egoera baieztatzeko aski da herriko lapurreta eta erasoen salaketa kopurua aztertu eta aurreko urtekoekin alderatzea. Momentuz, ez da horren daturik azaldu.

Batzuen ustea da suhiltzaileen eraikin zaharrean dauden pertsonak kanporatuta arazoa amaituko dela, baina oker daude, Ertzaintzak behin baino gehiagotan eraikina hustu arren berehala berriz jendez betetzen baita.

Ezagutu gabeko egoera baten aurrean gaude. Afrikatiko immigrazioaren ondorioz izugarri hazi da eraikin hutsetan bizi den jende kopurua eta gehiago haziko da aurrerantzean ere. Gure herrian jendea bizi da hutsik dagoen suhiltzaile eraikinean, etxe zaharretan, Barakaldo bideko lantegi abandonatuetan eta Galindo auzoan sortzen ari den txabola eremuan.

Poliziarenaz gain, ordea, ez da administrazioaren bestelako interbentziorik izan. Nortzuk dira hor bizi direnak? Nondik datoz? Zer nahi dute? Zer baliabide dugu? Nola erabili? Zeintzuk dira baliabideen mugak? Berandu goaz, bada ekinbideak pentsatzen hasteko garaia.

Gure etxean erroldatu ditugu beharra izan duten etorkinak eta etxea ere konpartitu dugu kalean zeuden pertsonekin. Horregatik, badakigu herrian badirela logela batean bizitzeagatik etorkin familiei hilean 400-500 euro eskatzen dizkietenak, edo bertan bizi ez baina erroldatuta egoteagatik immigranteei hileko 50-100 euro kobratzen dizkieten autoktonoak. Hori ez da azalarazten eta ez ditugu etxejabe horiek jazartzen.

Asistentzialismoa gainditu eta ezkerreko alderdien diskurtso osatuagoak behar ditugu, elkartasuna praktikan ezarriz eztabaida eragingo duten militanteak, eta etorkinen jatorrizko herrietako mugimenduak ezagutu eta bertako baliabideen lapurretaren aurka ekingo duten erakundeak. Gorrotoaren diskurtsotik aldenduta, eman diezazkiegun belaunaldi berriei egoerari erantzuteko egiazko baliabide eta tresnak.