OLBE-k antolatutako Donizettiren  L’elisir d’amore opera

Bilbao Orkestra Sinfonikoa (Zuzendaria: I. López-Reynoso) eta Bilboko Operaren Abesbatza (Zuzendaria: B. Dujin).
Bakarlariak: J. Prieto (tenorea), E. Sancho Pereg (sopranoa), P. Ruiz (baritonoa), P. Bordogna (baritonoa), M. Ubieta (sopranoa).
Non: Euskalduna Jauregian (Bilbo).
Noiz: azaroaren 18an.

---------------------------------------------------------

OLBEren denboraldiaren bigarren emanaldi honetarako, publikoaren titulu gogokoenetako bat oparitu digute. Opera arina argumentuari dagokionez, atsegina eta balio onez betea, eta zoragarria bere baitan duen aberastasun melodikoari dagokionez.

Hori bera eta askoz ere gehiago da Gaetano Donizettiren L'elisir d'amore. Opera zoragarria, interprete egokiekin, belarrientzat benetako gozamena izan daitekeena, askotan entzun eta ikusi dugun arren.

Oraingo honetan antzezpen on, atsegin baina ez bikainaz gozatzeko aukera izan genuen. Egia esan behar da. Ezer ez zen lekuz kanpo egon, egia da, baina ezerk ez zigun atentzio handirik eman. Hori ere egia da.

Bakarlari onak izan genituen, baina pixka bat gehiago espero genuen haiengandik. Joel Prieto tenore hispaniar-puertorricar gazteak ahots polita du, zalantzarik gabe. Baina arazo tekniko txikiren bat ere badu, bere agudoak argitsuak izatea eragozten duena. Argi eta garbi nabaritzen zen ahotsaren kolorea aldatu egiten zela erregistro-aldaketetan —erregistro ertainetik, nahiko atsegina, agudora, kolore desberdinekoa—, eta horrek artifizialtasuna ematen zion interpretazioari, batere laguntzen ez zuena. Bestalde, bere aktuazioa adierazkortasunik gabekoa izan zen. Una furtiva lagrima ospetsuan ere, kantua laua eta espero ziren ñabardurarik gabea izan zen.

Elena Sancho Peregek ahots polita erakutsi zuen. Soprano liriko baten tesitura du, xarmangarria, oso kristalinoa. Hala ere, zabalerarik gabeko ahotsa da berea, nire ustez behintzat. Txiki samar geratzen da. Ahots ederra izanik, ez du antzerkia "betetzen".

Agian gaueko interpretaziorik onenetako bat Pablo Ruiz baritonoarena izan zen, Belcoreren paperean. Abeslariak ahots biribil eta indartsua erakutsi zuen, erraztasunez beteriko interpretazioaz gain. Estreinakoz aritu zen OLBEn, baina publikoa txundituta utzi zuen.

Paolo Bordogna baritono italiarra oso eraginkorra izan zen Dulcamarako paper bufoan. Era berean, Marta Ubieta soprano bilbotarrak freskotasunez bete zuen Giannettaren rola.

Bilbao Orkestra Sinfonikoa, Ivan López-Reynosoren zuzendaritzapean, doitua egon zen, baina soinu gehiegikeria batzuekin. Bestalde, 1950eko hamarkadan Italian girotutako ekoizpenak ukitu ezberdina eman zion opera honi, eta, aipatutako gorabeherak gorabehera, gustu handiz ikusi ahal izan zen.