Jainkoa agertu da eszenatokian. Aurpegi luzea du eta ahots sakonarekin bota ditu hainbat ohartarazpen. Ez dirudi txantxetan dagoenik. Ohartarazpenak bai, baina ikusi behar dugunaren azalpen handirik ez, bukatzean galderak egingo dituenaren mehatxua bota duen arren. Baina azalpenak ez dira beharrezkoak izan, egia esan, Tripak konpainiaren Platea obraz gozatu ahal izateko. Esna-aldian zehar egotearen sentsazioa izango dugu obrak iraun bitartean. Batzuetan ametsetan, besteetan erne. Amets gaiztoentzako lekua ere izango da, noski. Tripak konpainia osatzen duten nesken eskutik subkontzientera bidaiatu eta, ametsen laguntzarekin, mezu ezkutuak deskodetzen saiatuko gara.

Jainkoaren baimenarekin batera irtengo dira eszenatokira gainerako antzezleak, amets honen protagonistak. Atrezzoa minimoa izango da. Hilobi itxura duen mahai bat, oihal bat eszenatokiaren atzekaldean eta adarrak zorutik nonahi. Hiru aktoreen, eta Jainkoaren, nondik norakoei laguntzeko bibolinjole bat egongo da eszenatokiaren albo batean. Disposizio honekin emango zaio hasiera oturuntzari, zeinetan aktoreen arteko botere harremanen lekuko izango garen, beti ere Jainkoaren non-nahiko begirada zelatari eta epailearen pean.

Esna-aldia bi munduren arteko trantsizioa da. Obra hau ere hori bera izango da, bizitzaren eta heriotzaren tarteko bidea. Linbo honetan gure pentsamendu ilunak, beldurrak, neurak eta obsesioak, gure bekatuak izango ditugu aurrez aurre. Gure desioak ere izango ditugu parean, isildutako amets eta anbizioek talka egingo dute gure adimena gobernatzen duen beldurrarekin, energía boteretus ete erreakzionari horrekin. Jainkoak kontzientziaren epaile papera beteko du, zeinaren aurka egingo duten aktoreek, bere boterea zalantzan jarriz, euren sinismenak zalantzan jarriko dituzten moduan. Barrenak hustuko dituzte hiru protagonistek.  Gai hauek ez dira soilik ikuspuntu dramatiko batetik landuko, umoreari eta absurdoari ere lekua egingo baitzaio.

Sentsazio onirikoa areagotzeko euri jasa ederra jausi da kalean eta ur tanta lodiek gogor jo dute Kult Parnaso kokatuta dagoen lokalaren kontra. Euriaren hotsak eta antzeztokian gertatzen ari zenak nahasketa ederra egin dute, kanpokoa barrukoaren soinu banda hautatua izango balitz bezala. Horrekin esnatu gara, eta horrekin eman zaio bukaera antzezlanari, ametsaldiari. Ondo edo “ez hain ondo” lo egin izanaren sentsazioarekin aterako gara kalera eta, edozein esna-aldirekin bezala, kostako zaigu ametsa eta errealitatea bereiztea, behintzat guztiz esnatu arte.