12.000 lagun kontzertu baterako elkartzea ez da erraza. Eta ez da errazagoa jende hori guztia barrura sartzeko antolatzea. Navarra Arenari ez, Sadar futbol zelaiari buelta ematen zion pistarako ilarak, eta harmailetakook ere bueltaka izan gintuzten: orain hemen, orain hor.

Sartu eta aztertzekoa zen egoera. Jendetza. Denetariko fauna. Cayetano asko, baina jende ezagun asko ere bai. Denak, edozein kasutan, eszenatoki gaineko hiru pantailei begira, publikoaren zuzeneko irudia ematen zutenak, C Tanganaren biraren izena zekartenak: Sin cantar ni afinar (Kantatu eta afinatu gabe).

Hasteko modukoa ematen zuen edozein keinuri txistu egiten zioten zaleek; ordu erdi generaman zain. Azkenerako, teloia igo eta hasi zen show-a. Eszenatokia hirutan banaturik, orkestra bat, banda bat, koroak egiten dizkion hirukoa eta 60ko hamarkadako luxuzko hotel bateko terraza antzeko platoa. Tabernari antzezle bat, bueltaka tragoak eskaintzen musikariei. Pantailan, Starring: Antón Álvarez as Pucho letrak, pelikuletako hasieretan egoten diren ohiko kredituak. Estimulu gehiegi, zer begiratu ez nekiela egon nintzen, baina pelikulari begirik kendu ezinik era berean.

Hasierako bi kantuak ez ziren bereziki ezagunak izan eta horregatik, agian, gure inguruko jendea eserita geratu zen. Baina hirugarrenetik aurrera? Kasik ezinezkoa zen geldirik egotea. Jarraian pasa ginen El Madrileño diskoan ukitzen dituen estilo eta erritmo ezberdin guztietatik, abesti bakoitzerako performance bana eginez. Bazkalostea, Tiny desk-en bezala, lore-koroa hileta irudikatzen duen abestian, mahaira eserita gitarra-jotzailearekin, edo bera bakarrik trap edo elektronikatik gertuago dauden abestietan.

Gutxi hitz egin zuen, eta prestatutako elkarrizketa bat antzeztu zuenean ez zitzaion askorik ulertu. Gabon bat ere ez. Pamplona gora eta behera, Iruñea esango zuelako esperantza minimoa ez zuen bete. Eta konturatzerako bukatu zen pelikula. Fin zioen pantailak. Arraroa izan zen, agur eginez eta banda osoarekin pasilotxotik saltoka zebilen, baina zerbait gehiago egongo zela uste genuen.

Entzunda neukan auzo-lotsa ematen zuela lehen El Madrileñok, Antónek, C Tanganak edo Putxitok. Baina bira honetarako pelikula bat muntatu zuen bere buruan, eta pelikula hori oholtzara eraman du, literalki. Askok hitzak irentsiko zituzten atzokoa eta gero. Hori bai, kontzertu bat ikustera etorri zenak 60 euroko film bat eraman zuen etxera.