Beti egiten du ilusio berezia artista euskaldun bat Euskal Herritik kanpo ikusteak, beti dago urduritasun eta konplizitate puntu bat. Poesia i més festibala ospatzen du urtero udan Palau fundazioak, Maresme eskualdeko herrietan emanaldiak antolatuz. Motoz egin dugu Sant Esteve de Palautorderatik Caldes d’Estrac-erako bidaia.

Fundazioaren eraikinaren atzeko aldean dagoen lorategian dugu gaurko zita. Lekua eta bertako bistak ederrak dira. Giro herrikoitik, ordea, gutxi du, egia esan, Kataluniako festibal pijo horietako bat da – giro eta prezio aldetik– . Gaur kantatzera datozenak ez bezala, heldua da publikoa, orokorrean.

Looper-a eta teklatua lagun igo da Ana Arsuaga oholtza txikira eta Lourdes Iriondoren hitzekin eman dio hasiera emanaldiari. Ez da gutxi tolosarrak bere ahotsa kontrolatzeko duen gaitasuna, baina batez ere, bere ahotsa kanta berean esaldi batetik bestera ilundu edo argitzeko duena. Bada jende bat bere vibrato bereizgarria izatea ere lortzen duena eta Verde Prato da horietako bat.

Gaztetasuna nabari bazaio, ez da gaztetasun inuzente bat interpretatzerako orduan duena. Presentzia eta segurtasuna – edo itxura, behintzat– soberan ditu agertokian, kanta batetik bestera pasatzeko tartean irribarre urduri batek umiltasuna eta urduritasun puntu bat erakusten baditu ere. Hor bakarrik igartzen da zaurgarri. Baseen gainean dantzatzeko eta a capella kantatzeko arazorik ere ez du, mikrofonoarekin edo gabe –esanen nuke hauetako batean harrapatu nauela kantuan–.

Esku bat bularrean eta urdailean bestea kantatzen du dantzan edo teklatuan ez badabil eta agudoetara igotzera zihoala nekienean sufritzen banuen ere, aldiro erakutsi du erregistro zabalaren erabateko kontrola. Looper-ak eta aurreprogramaturiko baseak dituzten kantak zailak dira bukatzen, ez dago aukera handirik ez bada gutxinaka bolumena jaitsi edo bat-batean eteten direla, eta bortitzak egin zaizkit batzuetan bukaera horiek.

Hamar bat abestiko kontzertua eskaini du tolosarrak, Kondaira eder hura diskokoak gehienak, baina baita argitara eman dituen Jaikiera-ko azken biak, beste berriren bat eta bi bertsio ere. Eskertzekoa izan da bertsioak bertsio izan direla, ez kanten interpretazio soil. Hertzainaken eta Kortaturen abesti bana bere egin du Verde Pratok, armonia garbiak ateraz eta melodiak leunduz, horiei protagonismoa emanez.

Oholtza gainekoak beti du eskerrak emateko ardura, baina gauza desberdinengatik eman daitezke eskerrak: etortzeagatik, isilik egoteagatik, dantzatzeagatik… "Eskerrik asko etortzeagatik eta hain errespetutsu izateagatik", bota du musikariak. Pentsa zer bizitzeko prest igotzen den oholtzara musikaria, bueltan errespetua jasotzeagatik ere eskerrak ematen baditu modu naturalean.