Jean Gabinek esan zuen bezala, publikoak artista batzuk miresten ditu, eta beste batzuk maite ditu. Luis Mariano, zalantzarik gabe, bi kategorietakoa zen. Ahots-tesitura aparta zuen abeslaria izan zen, eta ahots-tinbre berezia, ahaztezina eta oso malgua zuen. Baina, horretaz guztiaz gain, publiko fidela eta bere arteaz maitemindua eduki zuen, batez ere Frantzian –inor ez da profeta bere lurraldean, esaten den bezala–. 1970ean 55 urte besterik ez zituela hil zenetik ere publikoak leial izaten jarraitzen du, eta inoiz ez da lorerik falta Arrangoitzeko bere hilobian.

Tenore handi honen bizitzatik eta obratik ibilbide emozional bat proposatu du Calixto Bieitok artistari egindako omenaldian, Ismael Jordiren errezitaldi baten bidez eta ikusizko elementuak ere eskainiz. Luis Marianok ospetsu egin zituen abestirik ederrenak interpretatu zituen tenore jereztarrak, maitasunez eta gustuz.

Jakina, konparazioa saihetsezina izan zen. Ismael Jordiren ahotsaren tinbrea bikaina da, emisio ezin hobea du eta arima jartzen du kantuetan, baina Luis Marianoren gozotasuna, ahoskera eta fraseaketa karamelatua ezin dira erreproduzitu. Eta, agian, ez da beharrezkoa ere. Irungo tenorearen kantatzeko era teknika jakin baten eta ahots-ezaugarri zehatz batzuen ondorio zen eta denok gordetzen dugu gure buruan; gainera, grabazio ugarien bidez goza dezakegu.
Ismael Jordik bere egin zituen abestiak, goxotasun pixka bat kendu zien, baina ez zien kendu beren erakargarritasun denboragabea.

Hamabi abesti interpretatu zituen, hala nola Maman, la plus belle du monde hunkigarria, C'est magnifique famatua, Violetas imperiales eta Acapulco ederra.Uneoro Rubén Fernández Aguirre pianistaren laguntza izan zuen, eta berea izan zen ikuskizunaren zuzendaritza musikala ere. Konponketak Carlos Imazek egin zituen.

Ikuskizun sinplea izan zen, bost musikarik osatutako taldearekin eta eszenaratze xumekoa. Elementu berezi gisa, hirurogeiko hamarkadako eszena batzuen bideoek lagundu zituzten abestiak, garai hartako eszena familiarrak proiektatuz. Egia esan, harreman gutxi zuten abestiekin edo artista omenduaren bizitzarekin, baina ez zuten traba handirik egiten, nahiz eta ez zuten ekarpenik egiten.

Ismael Jordik, publikoarekin xarmagarria eta atsegina izan zenak, bis batzuk egin zituen opari, beste guztia bezain ongi interpretatuak. Gaur egungo tenore handi bat, publiko gazteak ezagutu beharko lukeen izar handi bat gogoratzeko.