Peru eta gu gara”, esan du Idoiak taldea aurkeztean. Lehen aldia nuen Peru Galbete oholtza gainean ikusten, aspaldidanik pendiente. Ongi ezagutzen nuen bere musika digitalki eta solasaldi bat baino gehiago nuen partekatua harekin pertsonalki, baina sekula ez gauza biak batera: Peru eta bere musika. Abenduko igande iluntzeari kolore pixka bat jarriko zion Uharteko kultur etxeko kontzertuak, ziur.

Nor zara zu? diskoa aurkezten ari da abeslaria. Pandemia garaian berak bakarrik ondutako diskoa hirukote formatuan defendatzen dute orain zuzenekoetan: Peruk, ahotsaz gain, txarangoa eta ukelelea izaten ditu esku artean. Xantik laguntzen dio kontrabaxuarekin eta koro batzuk eginez eta Idoiak gorpuzten ditu kantu gehienak gitarra espainiarrarekin, baita kantuan ere. Diskoa asko maite badut ere, alde handia ikusi dut digitalki eta aurrez aurre entzundakoen artean. Xantik, izan hatzez edo arkuz, ohea jartzen die melodiei eta Idoiaren akorde arpegiatuek gidatu eta koloreztatzen dituzte kantak.

Azken diskoko edo, hobe esanda, liburuxkako (etxean ez baduzue, garaiz zabiltzate oraindik) kantak jo ondotik, Bolivian emandako denboraren omenez, han konposaturiko hiru abesti eskaini dizkigu. Bi espainolez, ezagutzeko gai ez naizen beste hizkuntza batean hirugarrena. “Este suelo está cuadriculado” zioena gustatu zait. Peruren eskuek, bera kantuan ari delarik, badute zer egin, eroso dago. Esku artean normalean instrumentu bat duten abeslarien artean ez da ohikoena. Musikaren munduan bada jendea soilik aspektu instrumentalean zentratzen dena, letrak bigarren planoan utziz. Eta bada alderantzizkoa egiten duenik ere. Peruk lortzen du bien arteko oreka, musika garrantzitsua da, baina hitzak ez ditu ahoskatzen bakarrik, kantatzearekin batera sentitu ere egiten ditu.

Nahiz eta nire lehen aldia izan, ausartuko nintzateke esatera nabari zela etxean eta etxekoendako ari zela abeslaria. Inprobisaziorako duen abileziak musikatik haragoko lekuak hartu ditu emanaldian eta agertoki gaineko jarreran ere somatzen da bere buruari permititzen diola marjinarekin jokatzea, malgu izatea. Oholtza hain eder jarri duen izeba Anaren urtebetetzea izanik, hari ere kantatu diote urtebetetze kanta mitikoaren bertsio Perutar bat.

Publikoarendako ez da gonbiterik falta izan, “kantaren bat nahi izatekotan eskatu eta gu saiatuko gara…”. Duela pare bat urte-edo bera eta bere musika ezagutarazi zizkidana nahi nuen nik. Ez naiz ausartu. Gero esan dit pozik joko zukeela proposatu izan banu.
Susmoa nuen Peruk jendea tratatzeko duen goxotasun hori bera transmitituko zuela bere (eta beste batzuen) kanten bitartez oholtza gainetik, eta ez nengoen oker.