Zientzia politika publiko bihurtzen den modua kalkulu politiko eta ekonomikoek gidatzen dute, baita politikariek, alderdiek eta aholkulariek dituzten konpromiso moral eta ideologikoek ere”. Hala zioen Jana Bacevic soziologoak 2020ko apirilean The Guardian-en.

Denok ikusi ahal izan dugu zertan dautzan konpromiso moral eta ideologiko horiek: desgastea ze administraziok edo gobernuk pairatu; oposizioa neutralizatzen ahalegindu; zerbait egiten ari delako plantak egin... Hitz bitan, jesarlekua zaindu, “zientzia” berba ahoan barra-barra ibilita ere.

Beldurra izan zen hasieran, gaixotasunari eta kudeatzen ez genekien egoera ezezagunari. Nekeak jarraitu zion gero. Azkenik, haserrea hasi da zabaltzen, euren betebeharretan huts egiten jarraitzeko asmo tinkoa erakutsi diguten agintariekiko haserrea.

Aztikerren COVID-19aren kontrako neurriak. EAEko herritarren iritziak eta pertzepzioak inkesta irakur dezala kontseilariak “teklak” aurkitzeko. Seguruenik ez zuten espero herritarrok zientzialariei adiago egotea euren berritsukeriari baino. Zeren eta euren ardura nagusia, zentzu-izpi ñimiño bat duen edonork esango liekeen bezala, osasun arazo baten aurrean, osasun sistema sendotzea baita.

Hainbesteko kezka daukate gure osasunarekin, ezen lehenbiziko neurria arretarik ez ematea izan baitzen. House doktorearen estilora “izorra zaitezte, gaixotxook” esatea falta izan zuen Sagarduik. Honen ostean, neurri murriztaile eta amorragarri gehiago. Euren inkonpetentzia estaltzeko ahalegin traketsa, baina beste kolpe bat gure osasun mentalean. Aurten inoizko suizidio tasarik handiena izan da Estatuan, baina ba al zenekiten hazkunderik handiena EAEn izan dela? Urkulluk bai.  

Eta utzidazue pare bat berba esaten COVID paseaz. Txertoen kontrako lagun batzuk badauzkat. Luze eztabaidatu izan dugu. Ez gara sekula ados jarriko eta jakin badakigu. Baina benetan oker daudela uste arren, behartzea eta xantaia ez direla bidea askoz sakonago nago sinistuta. Eta are garrantzitsuagoa, ditxosozko pasea zirrikitu eta bidezidorra baino ez da trataera medikoetan azken hitza pazienteak daukala dioen legea urratzeko. Aurrekari benetan arriskutsua.

Omikron aldaera Gabonetako opari moduan ikus genezakeen, immunitatea areagotzeko bitarteko moduan, urtero harrapatzen ditugun beste koronabirusen antzeko bihurtzeko pausoa. Infekzio tasa itzelezkoa da, bai, baina gehienetan koadro oso leunekin. Areago txertoa edo botika prebentibo hori hartuta bagaude. Eta egon bagaude, xantaiarik gabe.

Honek guztiak ez du esan nahi tentuz ibili behar ez garenik, neurri eraginkorrekin, ahal dela. Baina batez ere adierazten du agintariek euren lana bete behar dutela. Zer uste zuten esaten ari zirela talde immunitateaz hitz egitean edo gaitzarekin batera bizitzen ikasi behar genuela ziotenean? Bide horretan inor ez zela gaixotuko?

Triunfalismoa ez da komenigarria, baina errealitatea ezkutatzeak eta herritarrak beldurtzen ahalegintzeak itzelezko kutsapen datuekin, aurreko egoeran bageunde eta ondorioak berdinak balira bezala, helburu politiko ondo ilunei erantzuten diela pentsarazi diezaioke edonori. Edo, bestela eta besterik gabe, agintekerian eroso daudela.

BMJ aldizkari medikoan argitaratutako Pandemiaren amaiera ez dute telebistatik emango artikuluan diotenez, pandemiaren bukaera ez dute adierazleek jakinaraziko, ez baikara sekula zerora helduko. Bizi soziala berriro hasten denean jakingo dugu amaieraz.