Sei hilabetean garbi geratu da Joe Bidenen administrazioak kanpo esku-hartze handiagoa izango duela Donald Trumpenak baino. Biden demokraten tradizio inperialistaren bertsio klasikoa da. Aurreko presidentea bezala, hau ere aho bero bat da eta horregatik, diplomazia arloan aspaldian egin diren adierazpen baldarrenak burutu zituen Vladimir Putin hiltzailea zela esanez. Baina ez denez Trump ez da ezer gertatzen.

Hemeroteka zabala dugu Bidenen adierazpenekin herriak estigmatizatuz edo barrezka esplikatuz nola eman dituen aginduak beste herrialde batzuetako agintariek bere nahiak bete ditzaten bere interes pertsonal ustelen mesedetan. Bidenen familia inguratzen duen nazioarteko influentzia trafiko kasuei buruz datu objektiboak daude, nahiz eta AEBko presidenteak Trumpek egiten zuen bezala fake news-ak direla errepikatuz ezkutatu nahi dituen. Halere, bien artean bada diferentzia handi bat: Bidenen kontrako informazioak isilarazten saiatu dira hedabide eta sare sozial nagusiak une oro.
Edward Snowdenek filtraturiko dokumentazioari esker dakigu NSAk 2012an munduko komunikazioak era masiboan zelatzen zituela: herritarrenak, etsaienak eta aliatuenak ere bai. Biden Obama administrazioko presidenteordea zen orduan. Besteak beste, aurten jakin dugu Angela Merkel zelatatzeko NSAak Danimarkako inteligentzia zerbitzuaren lankidetza izan zuela 2012 eta 2014 artean, Kopenhagen ezkerrak agintzen zuen garaian.

Danimarkak historia inperialista luzea du eta honen gainbeherarekin batera anglosaxoien, eta bereziki AEBen, aliatu hertsia bilakatu zen Eskandinavian. Horregatik, daniar gobernua beti dago prest herrialdeak bonbardatzeko eta inbaditzeko, nazioarteko legedia hautsiz ere bai, 2003an Iraken bezala. Industria kulturala ez da atzean geratzen, Borgen telesail arrakastatsuak esku-hartze inperialista humanitarioaren doktrinaren pilulak ematen dizkigu, ahaztu gabe NATOk begitan hartuta dituen etsaien kontrako ipar amerikar estiloko propaganda zatarra.

Halere, hedabideek Danimarkaz nagusiki ondo hitz egiten dute bere ongizate estatu sendoari esker. Hau egia bada ere, kontutan izan behar da, alde batetik, bere aberastasunaren jatorriaren parte bat kapitalismo zentraleko potentzia inperialista eta kolonialista gisa lortu duela eta, bestaldetik, errefuxiatuekiko eta etorkinekiko duen politika oso oldarkorra dela.

Europan herrialde batzuk oso estigmatizatuak izan dira beraien herrialdeetara joan nahi ez duten baina Mendebalderako bidean harrapatuta geratzen diren etorkinekin eta errefuxiatuekin duten jarreragatik. Ez da kasualitatea estatu horiek dituzten posizio geopolitikoak ez izatea NATOk hertsiki bultzatzen dituenak; Danimarka aldiz, aliantza atlantiarrak eta interes estatubatuarrak dituzten esentziekin oso lotuta dagoenez, ez dago lerrobururik Danimarkako gobernu ezkertiarrak errefuxiatu eta etorkinen kontra duen politika oldarkorraz, Europar Batasuneko gogorrena seguruenik.

Gauzak ez dira oso desberdinak AEBetan. Orain Biden dagoela presidentetzan, migrazio politika ez da aldatu. Areago, Guatemalan Kamala Harris presidente ordeak etorkinei zuzendutako mezu batean esan zien “ez etortzeko” AEBetara eta Biden administrazioak akordioak iragarri zituen Mexiko, Guatemala eta Hondurasekin mugetan tropa militar kopurua handitzeko etorkinen bidaiak oztopatu asmoz. Baina ez da ezer gertatzen, aurrerakoiak omen daude eta Kopenhagen eta Washingtonen.