Izpirituz inguratuta bizi gara. Gure artean daude eta gure esku dago beraiekin hitz egitea. Gure iraganeko izpirituek ezagutzak irakatsi nahi dizkigute eta gure esku dago horiek entzutea, barneratzea eta gure arimarekin nahastea, baita prozesu horretatik irakaspenak ateratzea ere. Hori da Ibonrg-ek (Ibon Rodriguez) eta Enrike Hurtadok euren azken proiektuan egin dutena: medium papera hartu eta Joxean Artzeren izpiritua inbokatu.

Erritoa Bilboko Bira gunean izan da ekaitza urruti ez duen ostiral arratsalde batean. Eguraldia ere lagun dugu, halako esperientzia baterako ezin aproposagoa begitantzen baitzait hodei ilunen eta trumoien mehatxua. Inbokazioa Jon Martinen margolanaren aurrean egin da, Ibonen ahotsaren eta Enrike Hurtadok sortutako txalaparta loop-en laguntzaz. Bi lagunak euren disko berria aurkeztera datoz: Joxean Artzeren olerkiak oinarri hartuta hamaika abestiz osatutako lana. Ez da omenaldi sinplea, egileek artista usurbildarraren olerkiak musikatu baino, bere obratik abiatuta irakaspenak euren koordenatuetara hurbildu eta artefaktu berri bat sortu baitute. Hori da gaurko espiritismo saioan aurkeztu behar dutena.

Txalaparta deia ketan joan ahala hasi da Ibonen kantua. Bere abesteko modua aski ezaguna dudan arren, bere ahotsak beti sorgintzen nau. Amorruz betetako orroak jaurtitzeko gai da, baita melodia gozoekin entzuleak xarmatzeko ere. Hil zara (Repetidor, 2019) lanean harrituta utzi ninduen, baita 2020ko MEM jaialdian egin zuen emanaldian ere. Enrike Hurtadok, bestetik, txalapartaren ertzetatik loop inguratzaileak eta ahotsarekin bikain lotzen diren melodiak sortzen ditu ehun sendoa osatzeko.

Aurkarien konfrontazioa izan da emanaldia. Barneko eta barruko munduak elkartu dira abestietan. Iluntasuna eta argitasuna txanpon beraren bi aldeak direla erakutsi digute o! Donostia abestian. Euria bezain garden eta haizea bezain biluzik agertu dira batzuetan, ilun eta kriptiko besteetan. Ahotsarekin jolastu eta melodietatik kaosa sortu dute atso otsoa-n. Zenbakiekin sortutako abestiei kopla batek jarraitu die, tradizioa eta esperimentazioa aurrez aurre ipiniz. A capella abestu dute batzuetan, teklatu eta makinak izan dituzte lagun besteetan, mundu organikoaren eta sintetikoaren arteko dantzan.

Erritoa bukatuta, kea eta kedarrarekin zikinduta bukatu dugu bizitzaren absurduaz jabetzearekin bat. Lilura desegin denerako medium-ak eszenatokitik desagertuta zeuden eta izpirituari agur esan behar izan diogu.