Lerro hauek argitaratzen direnerako, Kataluniako hauteskunde autonomikoak amaituta egongo dira. Emaitzak lehen aldiz ekarriko du argiki eskuin muturrekoa den alderdi bat sartzea hemizikloan, nahiz eta urte hauetan Vox alderdiko hautesle asko Alderdi Popularrak eta Ciudadanosek ordezkatu duten, boto aldaketa aztertzen duten proiekzio demoskopiko guztien arabera.

Ultraeskuinaren hauteskunde kanpaina bi zutabetan oinarritu da azken asteetan. Lehenik eta behin, Ciudadanosetik zetorren hiri handietako boto espainolista bilatu dute, bereziki Bartzelonako metropoli-eremuan. Jarraian, biztanle migratzaile asko duten hiri ertainetako hautesleak erakartzea izan du helburu: Manresa, Salt edo Vic kasu, non Josep Anglada arrazistaren Plataforma per Catalunya desagertuak zinegotzi ugari lortu zituen urtetan.

Hasiera-hasieratik kanpainako ekitaldi guztiek gaitzespen kontzentrazioak eragin dituzte. Mobilizazioak areagotu egin dira bisita probokatzaileak egin dituztenean, batez ere gorroto diskurtsoen biktima gehien bizi diren herrietan: pertsona arrazializatuak eta independentistak, nagusiki. Aurreikus zitekeen bezala, protesten intentsitateak gora egin du, eta Esquadra Mossoek ardura handiz babestu dituzte ultraeskuindarrak; funtzionario publikoak baino gehiago segurtasun pribatuko zerbitzua ziruditen.

Ohiko estrategia biktimistaren alde egin du Voxek gertaera horien ondoren. Ildo komunikatiboa indartu du mitin istilutsuen bideoen bidez, eta oso eroso agertu da aurrez pentsatutako eta zehaztasunez aztertutako agertokian. Hori dela eta, eztabaida errepikakor bat agertu da berriro: adierazpenak egin behar dira beren ekintzei erantzuteko, ala inteligenteagoa da horiei jaramonik ez egitea?

Bere estrategia desaktibatuko duen kontakizuna eraikitzeko gai ez garela izaten ari pentsatuta ere, zentzugabea eta bidegabea iruditzen zait manifestari antifaxistei leporatzea eskuin muturrari botoak ematea, zenbait posizio aurrerakoietatik adierazi dutenez. Indar politiko legitimo gisa onartu eta normalizatzea da benetan haziarazten dituena. Beste aukera demokratiko bat gehiago balira bezala. Nahiz eta edozein pertsonari dagozkion giza eskubideen ukapenaren bandera jasotzen duten, eta gutxiengo sozialen eta kolektibo zaurgarrien aurka intolerantziaz aritzen diren.

Kanpaina honetan, Hauteskunde Batzordeak telebista eta irrati publikoei inposatu die Voxi ahotsa ematea, azken hauteskunde orokorretan botoen %5 baino gehiago lortzeagatik. Hedabide pribatu askok bide bera aukeratu du, behartuta egon gabe. Hedabide batzuetako batzorde profesionalek kritikatu egin dute neurria, baina inork ez du desobeditu, eta hainbat astetan bozgorailua izan dute telebista eta irratietan, baita itxi nahiko lituzketela harrotasunez aldarrikatzen duten horietan ere.

Alderdi gehienen estrategia, baita hauteskunde eztabaidetan ere, jaramonik ez egitea eta beren esanei ez erantzutea izan da, protagonismorik ez emateko argudioarekin. Audientzia handieneko ordutegian gezurrak eta datu faltsuak zabaltzeko baliatu dute aukera Voxeko kideek, inork gezurtatu gabe. Eta ez, argi izan dezagun hori ez dela nahikoa orain. Antonio Gramscik zioen bezala “Formatu zaitezte, gure adimen guztia behar dugulako. Hunkitu zaitezte, gure gogoberotasun guztia behar dugulako. Antolatu zaitezte, gure indar guztia behar dugulako”. Ez dago galtzeko denborarik.