“Baztertuago sentitzen naiz Down sindromea izateagatik emakumea izateagatik baino”
Down Sindromearen Fundazio Katalaneko Giza Eskubideen Batzordeko kidea da Montserrat Vilarrasa (Montcada i Reixac, 1980). 2016az geroztik Bartzelonako Udaleko Desgaitasuna duten Pertsonen Udal Institutuko Errektore Kontseiluaren (IMPD) parte da; ezgaitasun intelektualaren ordezkaria da bertan.
Ezgaitasuna duzuen pertsonen eskubideen aldeko aktibista zara. Lanaz harago, zeintzuk dira zure afizioak?
Kazetaritza maite dut. Fundazioak sustatzen duen Éxit21 aldizkariko erredaktorea naiz. Bertan hainbat kazetaritza lan egiten ditugu: iritziak eta elkarrizketak. Etxean lantzen ditugu artikuluak eta erredakzioan erabakitzen dugu publikatzeko moduan dauden edo landu behar diren. Horretaz aparte, fundazioaren giza eskubideen batzordean ere parte hartzen dut.
Zer deritzozu hedabideek ezgaitasun egoeran bizi zaretenon inguruan egiten duten jarraipenaz?
Niri ongi zaindu izan naute betidanik hedabideetan eta, zorionez, ez dut esperientzia txarrik izan. Baina egia da, komunikabideek sarri ezgaitasunaren egunean bakarrik hitz egiten dutela gutaz. Exit21 aldizkariaren bitartez, adibidez, salatzen ditugu kazetariek gu izendatzeko erabiltzen dituzten kontzeptuak: gaixorik gaudela, sufritzen dugula edo ezgaiak garela esaten baitute askotan, pertsonak garela aipatu gabe.
Adimen ezgaitasuna duten pertsonen eskubideen aldeko borrokak markatu du zure ibilbidea. Noiz eta nola erabaki zenuen horretan murgiltzea?
Down Sindromearen Fundazio Katalanak giza eskubideen inguruan antolatu zituen ikastaro batean izena eman nuen 2013an. Hortik aurrera hasi nintzen gure eskubideen aldeko borrokan, erabakirik hartu gabe, besterik gabe, egunerokoan gertatzen den bazterketaren kontra borrokatzeak indarra ematen zidalako. Egiten dudanarekin zoriontsu naiz, ezinbestekoa baita.
2016tik Bartzelonako Udaleko ezgaitasunen kolektiboaren ordezkaria zara. Zer deritzozu esperientzia horretaz?
Lau urte hauen ondotik pozik nago egindakoarekin. Orain hauteskunde berriak egingo dira Zuzendaritza Kontseiluan eta berriz aurkeztuko naiz. Pozik nago, nire lanari esker lortu dugulako lege berri bat ateratzea. Horren bitartez, ezin izango da hauteskunde hauetan, orain arte bezala, guraso edo tutore legalik aurkeztu. Ni bezala, ezgaitasuna duten pertsonek eskuratu ahal izango dute bakarrik kargua. Ezinbestekoa da ezgaitasuna dugunok halako karguetarako irisgarritasuna izatea.
.jpg)
Hain zuzen ere, Down sindromea duten biztanle anitzek ez bezala, erakunde publiko batean lan egiten ari zara zu. Zenbateraino da garrantzitsua logika hau aldatzea?
Ezinbestekoa da ezgaitasun intelektuala dugunok halako ardurak hartzea. Hain zuzen ere, ni naiz mundu mailan ezgaitasun intelektuala izanik ardura publikoak dituen emakume bakarrenetakoa. Guri eragiten diguten erabakiak hartzen badituzte, ezinbestekoa da guk erabaki horietan parte hartzea.
2019ko ekainean New Yorken izan zinen, Nazio Batuen Erakundean "Buruzagitza politiko eta publikoko karguetako ezgaitasuna duten emakumeen adierazpena" sinatzeko.
Kontua da Down Sindromearen Fundazio Katalanak urtero familien arteko topaketa batzuk antolatzen ditugula, eta urte batean NBEko Maria Soledad Cisternas Reyes gonbidatu genuen. Éxit21 aldizkarirako elkarrizketatu nuen nik, eta ondoren proposatu zidan New Yorkera joatea. Zenbait herrialdetan eginkizun politikoak ditugun eta ezgaitasuna dugun hogei emakume aukeratu gintuzten adierazpen hori egiteko.
Nola gogoratzen duzu esperientzia?
Oso polita izan zen. Turismoa egiteko aprobetxatu nuen, baina garrantzitsuena azken eguna izan zen, NBEko areto handi batean elkartu nintzen mundu guztiko ezgaitasun fisikoa zuten emakume askorekin adierazpena sinatzeko. Ezgaitasun intelektuala zuen emakume bakarra ni nintzen...
Badago uste duenik ezgaitasun egoeran bizi zareten emakumeek diskriminazio bikoitza pairatzen duzuela. Ados al zaude?
Noski. Hala ere, ni baztertuago sentitu naiz Down izateagatik emakumea izateagatik baino. Adibidez, aste santuko opor batzuetan Vinarós-era joan ginen: erreserba egina genuen Internet bitartez, eta hara iritsi ginenean, kalean utzi gintuzten. Horretaz aparte, etxebizitza bilatzen nuenean ere, jabearekin gelditu nintzen pisua ikusteko eta berak ukatu zidan bisita, arrazoi berarengatik.
Zenbateraino hobetu da egoera zentzu horretan?
Tira, halako gauzak gertatzen direla kontutan hartuta, lan asko dago egiteko oraindik...
Amaitzeko, zeintzuk dira zure erronkak hemendik aurrera?
Orain arte bezala, gustuko dudana eta egiten dudana egiten jarraitzeko baliabideak izatea. Eta, era berean, egiten dudan hau ahalik eta gehien hedatzea, sare sozialetan zein hedabideetan.
“Betidanik pentsatu izan dut garrantzitsua zela nire buruaren jabe egitea. Batez ere, etorkizunean, nire ama ez dagoenean,
prozesu hori egina izateko. Horregatik 2012an erabaki nuen gurasoen etxetik ateratzea. Amak ez zuen argi ikusten hasieran, eta horregatik, beste neska batekin pisua konpartitu nuen iaz arte. Duela urtebete eman nuen bigarren urratsa eta orduz geroztik bakarrik bizi naiz. Astean hirutan datorkit fundazioko norbait etxera. Bakarrik bizitzea esperientzia ona izan da, asko ikasi dut. Eta ama orain oso harro dago nitaz”.
Artea eta zientzia elkarrengandik oso urrun egon daitezkeela dirudien arren, biak gustuko ditu Maider Mimi (Maider Triviño) zientzialari eta artistak (Aretxabaleta, Gipuzkoa, 1997). Ikerkuntzan, antzerkian, musikan, bakarrizketetan, poesian eta beste gauza askotan dabil... [+]
Sortzez Hazparnekoak (Lapurdi) ez badira ere, berrogei urte baino gehiago daramatzate Étienne Arburua haltsuarrak eta Cathy Arrotcarena hoztarrak Hazparnen bizitzen, eta urteak dira elkar ezagutzen dutela. Itsuak dira biak, eta larunbatero Angelura (Lapurdi) joaten dira... [+]
Ikusgarritasun txikia dute gure gizartean komunikazio zailtasunak dituzten pertsonek eta bizi dituzten oztopoek. Ezezaguna da esparru horretan aritzeko formatzen diren komunikazio-bitartekarien lana: zailtasunak dituzten pertsonek beren gaitasunak garatu ditzaten laguntzen dute,... [+]
Sarean lan egiteko elkar entzutea eta errespetatzea “nahitaezkoa” da Aitor Bedialaunetarentzat (Ondarroa, Bizkaia, 1991). Euskal Gorrak, Pertsona Gorren Elkarteen Euskal Federazioko presidentea zeinu hizkuntzaren kalitatea zaintzearen garrantziaz mintzatu da. Salatu... [+]
Mugitzeko eta ibiltzeko zailtasunak dituzten 5 urteko bi ikasleri asteroko baso-eskola saioa egokitu zaie Irungo ikastetxean: muga eta beldur artean hasitako erronkak onura, garapen eta ikasketa handiak izan ditu. "Oso babestuta dauden ikasleak dira eta basoan aske uzteak... [+]
Sentsibilizazio saioen, hitzaldien eta sare sozialen bidez aktibismo antikapazitista egiten du Juncal Cepedak (Irun, Gipuzkoa, 1986). Txikitan ez du erreferente desgaiturik izan, eta besteei laguntzeko eta erreferenteak sortzeko egiten du dibulgazioa. Sare sozialen bidez,... [+]
Ikusmena galdu arren, partidak irabazten jarraitzen du Aritz Huartek. Eskubaloia utzi eta goalballean jokatzen hasi zen duela hiru urte, Nafarroako Itsuen Kirol Taldean. Espresuki itsuentzat sorturiko kirola da, eta gaur egun, ikusmen desgaitasunen bat dutenek baino ez dute... [+]
Desiraren, genero identitatearen eta erotikaren ikuspegia zabaltzeaz mintzatu da Igor Nabarro sexologoa. Nerabezaroan muineko lesio bat izan zuen, eta hori dela-eta zalantzan jarri zituen maskulinitatea eta sexualitatea. Salatu du istripuaren ostean ez zuela inongo heziketa... [+]
Joten erritmora harro erakusten du luma Itxi Guerra aktibista antikapazitistak (Madril, 1998). Gorputz desgaituek bizi dituzten biolentziak balioztatzeko eta sistemari aurre egiteko saretzearen garrantziaz mintzatu da. Gorputzaren bizigarritasuna aldarrikatu du:... [+]
Musika klasikoa, regetoia eta rocka gustuko ditu Jakes Txapartegi pianistak (Hondarribia, Gipuzkoa, 2009). Itsua da, musika klasikoa jotzen du eta poliki-poliki jazza eta inprobisazioa ikastea gustatuko litzaioke. Etxean zuen teklatuarekin Pirritx eta Porrotxen “Maite... [+]
Jende askorekin eta elkarrizketaz inguratuta dagoenean isil-isilik edo ohi baino isilago egoten da Irati Erauskin (Hondarribia, Gipuzkoa, 1996). Horregatik, “oso irekia” den arren lotsatia dela uste dute batzuek. Entzumen urritasuna dauka, eta batzuetan “oso... [+]
Izaera berezia duten elkarteak eta behar bereziak dituzten haurren familia-elkarteak biltzen ditu Bizipozak, 38 denera. Familia horien errealitatea ikusarazi eta bertatik bertara ezagutzeko asmoz, jaia egingo dute apirilean. Unitate didaktikoak eta material pedagogiko ugari ere... [+]
Behar ez den lekuan autoa aparkatzen duten gidariak salatzen hasi zen Juan Larreta (Iruñea, 1968) duela bost urte. Esklerosi anizkoitza duenez, desgaituak diren pertsonentzako aparkalekuetan autoa uzteko txartela dagokio. Urteak daramatza Nafarroako txartelen erregistro... [+]
Enplegu publikoko plazen %2 adimen desgaitasuna duten pertsonentzat gorde behar den arren, sarri ez da betetzen, eta oposizioak deitzerakoan aintzat har ditzatela eskatu dute: "Funtsezkoa da, konturatu gaitezen gizarte hau denona dela, ez gutxi batzuena".
Kolorea eta argia ez ditu bereizten, ez du itsu ez garenok bezala ikusten, bestela baizik. Ez gaitu ikusten, ez dugu bera ikusten. Itsu gara bata bestearentzat. Hizketan hasi orduko ikusi dugu elkar, haren euskara segiduari gozo segitu diogu, hikarik naturalenean. Berak ekarri... [+]