2016 hasieran, Ólafur Arnaldsek bere zale frikiei laguntza galdegin zien txio bidez, Moog Piano Bar tresna bilatzen ari zela eta. Makina horri esker, piano akustiko batek MIDI seinale numerikoa bidaltzen ahal du. Behin eskuratuta, Status programa landu du bi urtez, bere piano hegalduna beste bi pianori lotzeko. Algoritmoak, jotzen dituen akordioen arabera, beste bi pianoei segida harmoniko bat joarazten die, arpeggiator baten maneran.

Gare du Midi aretora sartzean, fite ohartu gara apal entzuten dugun musika eszena hutsetik heldu dela. Simetrian diren bi pianoen teklak bakarrik ari dira, mamu batzuk balira bezala, eta jendearen kuriositatea pizten dute. Publiko guztia eseri orduko musikariak sartzen dira: hiru biolin-jotzaileek eta txelo batek laguntzen dute islandiar piano-jotzailea, eta hasten diren segundotik gela harrapatzen dute. Tarteka bateria-jotzaile bat ere juntatzen zaie, post-klasiko giroa jazz kutsu batekin apainduz.

Denbora zintzilikatzen duen musika bat eskaini digute, intenporala, galaktikoa. Björk-en antzera, soken eta sintetizagailuen arteko nahasketa izugarri finki eramana da, soinu elektronikoek organiko iduri dutelako. Piano eta teklatuez gain, efektu makina batzuek ere inguratzen dute Ólafur, reverb eta delay sakonak erabiltzen dituelako kantuen apaintzeko, bere mamuek kondatzen duten poesia dirdiratsuaren zerbitzuko.

Kontzertua osoki instrumentala da. Sokek botatzen duten lirismoarekin, ez da hitzen beharrik. Horren konpentsatzeko, Ólafur-ek usu hitza hartzen du kantuei lotutako anekdota baten kondatzeko. Horrela dakigu adibidez, bateriarekin hasi zela Fighting Shit hardcore talde batean, baina bere amatxik ez zuela jasaten eta Chopin entzunarazi ziola aski konbentzitua izan arte pianoa hasteko. Bere oroigarri idatzitako kantu batekin bukatzen dute. Txelo eta biolinak jotzen ari diren bitartean oholtzatik jausten dira, publikoak belarriak zorrozten dituelarik magiaz beteriko kontzertu honen azken notez baliatu ahal izateko.

Baina ez zuten taula gainean zirenek baizik momentu hau zoragarri egin, argi teknikarien lana ere azpimarratzekoa baita. Musikaren erritmo eta giroa errespetatuz joko politekin apaintzen dute, soiltasun eta elegantzia maisu.

Ólafur Arnaldsen aireak goizeko lo eta esnatu arteko momentuak bezalakoak dira, belarrietara istorio idilikoak xuxurlatzen dizkigute. Taldea osatzen duten sei musikariak eta bi mamuak Europako biran dira, baina Biarritzen eskaini zuten kontzertua Euskal Herriko bakarra zen maleruski. Guíxols-en izanen dira, Katalunian, uztailaren 19an.