Badira gurean kirol arloko kalitatea hobetzeko hartzen ari diren hamaika neurri, dela maila eta eremu ezberdinetako teknikarien formakuntza minimoak zehazteko eta horien profesionaltasuna bultzatzeko, dela osasun arloko profesionalen kirol esparruko espezializazioa sustatzeko. Aipatu neurri horiek guztiak, azken batean, kirolarien ongizatea bermatzera bideratuta daude.

Demagun gure semeak edo alabak zelaian txorkatila apurtzen duela; edo buruan hartu duen kolpe baten ondorioz konortea galtzen duela; onargarria irudituko litzaiguke diagnostikoa, tratamendua eta jarraipena medikuntzan lizentziatua ez den norbaitek egitea? Zergatik ez dugu orduan irizpide berbera aplikatzen psikologiaz ari garenean?

Esan liteke, gure testuinguru geografikoan nahiko berria dela kirolaren psikologia diziplina, nahiz eta beste herrialdeetan baduen tradizio handiagoa. Alabaina, ezagutzen ditut kirola maitatu eta arlo horretan espezializatu ziren (ginen) psikologoak, arlo horretan lan egiteko saiakera handiak egiten dituztenak. Batzuek beste batzuek baino zorte handiagoa izan dute, lan horretan sinetsi duten kirol elkarteekin topo egin dutelako. Alabaina, benetan zaila suertatzen da oraindik gure artean normalizatuta ez dagoen diziplina honetan jardutea. Are eta gehiago, psikologiako ikasleentzat praktika aldia kirol arloan egiteko aukerak topatzea. Izan ere, unibertsitateak –zentzuz– ezartzen duen irizpide bat da ikasleek praktikak egiten dituzten kirol entitateetan psikologo bat egotea tutore. Tamalez, psikologo gutxi daude arlo horretan, eta ikasle askok beste esparru batzuetan egin behar izaten dituzte praktikak.

Kirol psikologia diziplinaren ezagutza ezari, eta ikasleentzat praktika aukera ezari, coach delako figura gehitu behar zaio. Egun, han eta hemen, etengabe aurkitzen ditugu kirol coachen zerbitzuak jasotzen dituzten kirol elkarteen adibideak. Coachinga psikologiaren alderdi bat da, pertsonen kudeaketarako hainbat abilezia eta baliabide eskuratzea ahalbidetzen duen metodologia. Kirol arloko psikologo asko coachak ere bagara, aitzitik, coach diren guztiak ez dira psikologoak. Hots, ez dute unibertsitateko aitorpen akademikoa jaso psikologiako teknikak pertsonekin aplikatzeko. Guk kirol arloari kalitatea emateko lanean jarraitu nahi dugu, goi-mailako kirolaz harago, hastapenean, zahartzaroan, lesioen prebentzioan, aniztasun funtzionalean, inklusioan, genero harremanetan, eta abar, pertsona guztien ongizatea bultzatzeko. Hala ere, psikologoez gain, ondo legoke lan horiek egiteko pertsonen aukeraketan parte hartzen dutenek ere hausnarketa hau egitea.