Igandea da. Gaztetxera bidean zoaz, aitarekin lehen aldiz. Don Inorrez heldu da herrira, udaberrian ateratako Mugiro bila diskoa aurkeztera eta hara non, bidean topatu duzuen taldea, zuen aurretik gaztetxerantz. Pausoa moteldu duzue beraz, zinemako karteldegira begira denbora egin, total biluzten ari diren zuhaitzez zerbait esan, eta distantzia utzita, berriz jarri zarete haien atzetik.

Kanpaiak ordua joka dabiltza sartu zaretenean; bada jende bat barraren ertzetan, baina ez askorik oraindik. Banandu eta bakoitzak bere zirkulua bilatu du kontzertuaz gozatzeko. Apurka betetzen joan da aretoa, eta halako batean igo dira taldekoak publikotik maila txiki bat gorago dagoen agertokira. Hitzik egin gabe, badator lehen kanta. Gabon, tira ez, eguerdion, Imanol Ubedak agertoki erditik. Eta hori da onena, eguerdia dela, eta neurri batean horri esker, nahaste polit bat dagoela publikoan; aita hortik ikusten duzu bere lagunekin, guraso gazteak umeak lepoan, gazteenak barra atzeko lanetan.

Eta denen artetik pop koloretsu bat. Ez beharbada originalegia, baina bai oso ondo exekutatua, zu baino musika kritikari dezente finagoa den kideak gero zehaztuko dizun modura. Eta arrazoia dauka; hutsik egin gabe jo dituzte kantuak, eskertu, noizean behin lau berba egin, hurrengoa jo, eskertu, dena zuzen-zuzen. Espazio txiki batek ematen duen gertutasunak eta soinu oso on batek alde jokatu dute, eta pasarte leunetatik zakarragoetara jauzi borobilak egin dituzte musikariek. Bateria gustatu zait asko, belarri finak. Une askotan jendearen zarata, hori txarrena. Diskoko hamar kantuez gain –ordu-erdi pasatxoko lana da–, beste ale batzuekin osatu dute emanaldia: Deabruak Teilatuetanen Gaur euria egin du, 1990eko hamarkadako taldearen hit-a, orduko abeslari Aritz Mendietari eskainita, publikoan baita; eta Ruper Ordorikaren bertsio bat, Banekien kantuarena, besteak beste.

Kristoren gonbidapena kantuaren sarrera izango zen: Ubedak aipatu du poztekoa dela Elizaren meza orduan halako jende taldea ikustea aurrean, eta otu zaizu ez duela meza itxura txarra inguruak, zu itzuliko zinatekeela igandero, poparen, edo tokatzen denaren, sinestun fededun.

Baina gaurkoz kito, Garai postmodernoan-en errepika itsaskorrarekin bukatu, eta azkar hustu da gaztetxea, igandea da baina badirudi badugula zer egin, nora joan orain ere. Ubeda bera jarri da ate ondoan diskoak saltzen, eta antzeman duzu mugimendu pixka bat. Zuk bazenuen, baina diskoa erostera joan den lagunak beste zerbait ere badakar: Iban Zalduaren ipuin bat. Mr. Nobodyren Looking To Mess About diskoaren kritika bat idazten du narratzaileak ipuinean, eta ados zaude harekin: popa zer den zehazten zaila den arren, berehalakotasunarekin eta hurbiltasunarekin du zerikusia. “Gaztaroarekin, eta gaztaroa eternalki luzatzen saiatzearekin”.