Nola gogoratzen duzu zure haurtzaroa?
Zorionez. Motelegi goaz, baina futbolean jolastu nahi duten nesken egoera gaur egun, nire garaian baino xamurragoa da. Egoera deseroso asko bizi behar izan nituen, egia esan, gerora bidean topatu ditudan gainontzeko neskek bezala. Gogoratzen dut nire lagun mutilen gurasoek mespretxuz jokatzen zutela nirekin, eta, hori gutxi balitz, taldeko gainontzeko jokalariek burla egiten zuten euren artean, jokaldi edo gol bereziki ona egiten nuenean.

Koxkortu zinenean mantendu al zen bazterketa hori?
Egia esan, inflexio puntu bat egon zen Kataluniara etorri nintzenean. Sevillan bizi nuenarekin alderatuz, hemen gizarteak mentalitate irekiagoa du orokorrean, eta, bereziki, kirolari dagokionez. Emakumeok erraztasun gehiago ditugu gizonezkoei aitortu izan zaizkien kirolak praktikatzek.

Zeintzuk izan ziren zure ttikitako erreferenteak?
Ez dut erreferente zehatzik. Baina txikitxoa nintzenetik argi izan nuen futbolari profesionala izan nahi nuela. Beraz, amets hura egia bilakatzeagatik borrokatu izan dut beti. Pentsatzen dut, hein batean, miresten nituen jokalari mutil horiek zirela nire erreferenteak, gehien bat, garai hartan emakume futbolaririk ez zegoelako. Zorionekoa sentitzen naiz hainbeste amestu nuen hori ase eta gustuko dudanaz lan egiteko aukera dudalako.

Zer deritzozu nesken futbolaren eboluzioaz?
Berdintasunetik urruti gauden arren, asko hobetu da. Esango nuke publizitatearen afera gakoa izan dela  zentzu horretan: hainbat markaren babesak ikusgarritasuna eman digulako. Sekulako aldea nabaritzen dugu. Era berean, futbol klubak geroz eta apustu irmoagoa egiten ari dira nesken futbolarekin, eta nork bere harri-koskorra ekarrita egoera are gehiago hobetuko da.  

Zenbateraino eragiten dute futbolean patriarkatuak josi dituen estigmek?
Arazo nagusia da emakumea etiketatzeko joerak min handia egin digula. Historikoki aitortu zaizkigu garbiketa eta zaintzari lotutako rolak. Baina begien bistakoa da, gure aurreko belaunaldietako emakumeek gaur egun ditugun aukerak izan balituzte, gizonei aitortu zaizkien kiroletan trebeak izango ginateke aspalditik. Sistema matxista baten biktimak gara eta horregatik, emakumezkoen futbol profesionalaren historia duela gutxi hasi gara idazten.

Lan anitz dago egiteko. Espainiako Erreginaren Kopan, Erregearen Kopan ez bezala, Erregina ez da orain arte sekula aurkeztu. Nola da posible?  
Ulertezina da Espainiako Erregina bere izena daraman lehiaketaren finalera ez agertzea. Lehiaketa honetan azaleratzen da, ikaragarri, nesken eta mutilen kirolen profesionalitatean dagoen desberdintasuna. Lehentasun kontua da eta, zalantzarik gabe, emakumeen futbola normalizatzeko ezinbestekoa da ordezkari nagusien babesa. Beraz, bera ez badator, Erreginaren Koparen izena aldatu beharko genuke…

Zenbateraino hobetu da orduan egoera azken urteetan?
Tira, ni Barçan hasi nintzenean gure taldea amateurra zen. Gizonezkoen klubetik erabat urrunduta zegoen gure taldea. Gaur egun, aldiz, profesionalak gara. Kontuan hartu, adibidez, duela gutxi arte bidaia gehienak autobusez egiten genituela eta orain hegazkinez goaz. Sekulako aldea dago.

Udan iskanbila egon zen mutilen taldearekin egin zenuten bidaia batean. Zuek turista klasean eta eurek business klasean bidaiatu zenuten.  
Tira, jendeak morboa bilatzen du. Baina esaidazu lehen mailako zein nesken taldek egin duen bere klubeko mutilen taldearekin bidairen bat. Noski, berdintasuna aldarrikatzen dugu, baina kasu honetan eskertzen dugu klubak eman digun aukera. Ikaragarria izan da. Eta kluba kritikatu ordez, gainontzeko futbol taldeek ere FCBren eredua betetzen dutenean, zalantzarik gabe gertuago egongo gara futbolaren parekidetasunean.

Hamabosgarren denboraldia betetzen duzu aurten FCBn. Zer da zuretzat klub hau?
Nire bizitza da. Nire familia. Hemen igaro ditut urterik garrantzitsuenak, une on eta txarrekin. Beraz, pertsonalki asko irakatsi dit. Beti eskertuko diot Barçari nirekin kontatu izana.  

Zein dira aurrerantzean zure erronka nagusiak?
Epe laburrean,  Champions txapelketaren trofeoa altxatu nahiko nuke, hori baita orain arte lortu ez dudan bakarra. Espainiako Liga eta Erreginaren Kopa irabazi nahiko nituzke berriro ere. Baina, batez ere, Barçarekin une bakoitza gozatu nahi dut.

Etorkizunera begira, jokalari ibilbidea amaituta, entrenatzaile izan nahiko al zenuke?
Noski, entrenatzaile izateko ikasketak baditut. Baina oraingoz behintzat ez dut etorkizuna gehiegi begiratzen, egunean egunekoa bizitzen saiatzen naiz. Hala ere, bai, gustatuko litzaidake entrenatzaile izatea.