Hitzarmenak kontratu bilakatu ordez kontrakotu ditugun garai hauetan, berrogeitaka urte lan kontratu amaigabean arituta, bizitzak ziurgabetasun osoan ezarri nauenean, urtero lan kontratua luzatuko ala etengo zaien jakin gabe eta etorkizuna etorkin duten arren, daukaten onena ematen ari diren langile horiei, begirunez eta goxotik.  

Oharra:
1. Goitik behera eta ezkerretik eskuinera irakurtzeko antolatuta daude bertsoak, gure gizarteko politikaren ildo eta noranzko berari jarraituz.
2. Ez dut ezer bare, barraskilo, apo, zizare… eta kuadrila horretakoen kontra, nire landareak jaten dituztenak badira ere, horiek ere bizi behar dute. Aldiz, dena dut gizaki irensleen eta giza eskubideen urraketan ari diren zomorroen eta sitsen kontra.

Hona jubilatu bat
eta bere penak
bota baitizkiote
landare onenak
aldakaitzak kenduta
loretan zeudenak
sasoiko, ganorazko,
polit, ederrenak
bat-batean zapuztuz
ilusio denak.
    
Hoberenak kenduta
nagusi bareak
barraskilo, apoak
eta zizareak
ziraun, musker, satitsu,
sator, uhandreak
arrabio, txalburu
nahiz erbinudeak…
Bidea noren esku
du eskubideak?

Bale, indarrari men
egin eta kito!
ilusio gazteak
urkabean ito,
sistemak burujabe
ez zaitu begiko,
zuk bai, zuk ez, agian…
zuk duzu segiko…
Esperantza izpi bat:
deus ez da betiko!

Non da duintasuna,
non errespetua,
non da gizalegea,
bidezko tratua;
giza haragijalez
lepo merkatua,
balioek balio
arras merketua:
karnetak ziurtatzen
du eserlekua.
    
Bat bazen guztietan
distiratsuena
eguzkiaren pare
argia zuena,
bazekien egiten
“nirea zuena”,
zorrotza, ulerkorra
jatorra, zuzena
eta berak jaso du
ordain antzuena.    

Estomago ttikia
nik ez dut maitea
ez lider antzua ez
bere elitea;
ez lerde jariorik
utikan koipea!
Baina zeinen zaila den
zerbait egitea,
lagundu nahi izanda
nola, ez jakitea.

Agur sagar beltzaran,
mahatsondo lerden,
agur irrifar xume,
begirada garden,
berdin da eme, homo,
trans edota ar den,
etekina lortzea
helburu nabarmen,
esklabotza berpiztu
behar izan arren!
    
Egun tristeak dira
ez gaude galako
ekaitza gure baitan
pausatu delako,
animoak ematen
dabil jende franko,
benetan ari dela
pentsatu beharko…
baina konponbidea
beti da biharko.    

Bart batek telefonoz
tori xake-mate:
“Nitaz ia gehiegi
probestu zarete”.
Ez nuen ba egin nahi
inola ere kalte,
oharkabe sisteman
ni(e)re banaiz parte
ez dut onik izango
hortik irten arte.

Doinua: Agur sagar beltzaran. Anje Duhalde.