Eszena-sena
Nire aspaldiko piano irakasleak, Mari Carmen Okariz tolosarrak hain zuzen ere, hauxe esan ohi zuen:”Hay que tener visión de escenario”. Horrekin zer esan nahi zuen? Momentu horretan, agian, hamazazpi urteko neskatxa batek ez zuen gehiegi ulertzen horren esanahia, baina behin eta berriro errepikatzen zuen mantra horren barruan gauza asko zegoen: taula-gainean eduki beharreko jarrera, aristokratikoa; publikoa bereganatzeko hainbat baliabide landu beharra, eta behar den pasio, grazia eta komunikazioa atera behar zirela interpretaziotik. Laburbiduz, eszenatokira igotzen dena izar bat bihurtu behar dela artista bat izateko. Esan bezala, nire irakaslearen xelebrekeria bat iruditzen zitzaidan aipatzen zuen “eszena-sen” hori, besterik gabe. Gaur egun, ordea, badakit hori guztia behar-beharrezkoa dela publikoaren arreta eta mirespena lortzeko. Tesi hau jarraituta, aitortu behar dut Ainhoa Arteta benetako artista dela, behar diren erreminta guztiak menderatzen baititu publikoa poltsikoan sartzeko, zalantzarik gabe.
Gasteizko Kontzertu Handien XII. Zikloan eskainitako kontzertuaren egitaraua ez zen, berez, ni gehiegi erakartzen nauena, baina, tira, Ainhoaren eskutik, mundiala, kaskarra izan arren.
Kanta espainiar zaharrak, García Lorca eta Xavier Montsalvatgeren testu eta musikarekin, kanta labur eta nahiko ezagunen sorta bat dira. Batzuk nahiko ondo egokitzen dira Ainhoaren ahotsera, eta beste batzuk, zoritxarrez, ez. Saioaren lehen zatia gatzik gabea suertatu zen. Bigarrenean, ordea, Ainhoaren esentziak disfrutatu genituen, argilun batzuekin. Lorcaren Anda Jaleo, polita, baina oso iluna Artetaren ahotserako. Montsalvatgeren Umeentzako abestiak, motz eta bereziak, distiraz interpretatu zituen sopranoak. Eta onena, dudarik gabe, Miquel Ortegaren Canciones zikloa, non Artetak espresibitate ikaragarria hedatu zuen. Benetan politak.
Halere, artista, eszena-sena duena, propinetan ikusi genuen. Gustura utzi zuen publiko gasteiztarra. Ainhoaren lehenengo mezenasetako bati, Gasteizko andre bati, dedikatu zion lehendabiziko bisa, Guridiren kanta bat. Haurtxo polita, noski, abestu zuen, bere izeba bati (Gasteizen bizi dena) dedikatuta. Tosca operaren Vissi d’arte aria ere interpretatu zuen, zoragarria. Eta amaitzeko, La tempranica zartzuelako La tarantula kantarekin erakutsi zuen Artetak edozertarako prest dagoela. Piano azpitik pasatzeko, lurrean bueltak emateko. Eszena-sena.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Erribera, historian, sekula euskalduna izan ote den; horra hor Nafarroan, duela berrogei urtetik hona, hainbestean behin errepikatzen den eztabaida bizantziarra (eztabaida bizantziarra: eztabaida alferrekoa, zeinean alde bakoitzak ezin baitizkio frogatu bere baieztapenak beste... [+]
Etxez aldatzen naizenean, edo, areago, norbait etxetik joaten denean, oroiminak hartzen dizkit burua eta bihotza. Orduan hasten naiz zer gordeko dudan eta zer ez erabakitzen saiatzen. Izan ere, objektu guztiek lotzen gaituzte zerbaitetara, edo norbait ekartzen digute gogora;... [+]
Estatu poliziala kanpora! Abesten dute negar-gasen leherketen artetik. Gaztetxo konprometituak, amatxi militanteak, aurpegi estaliak, edo ez, pailazoak, musikariak, sindikalistak eta politikariak, kaskodun medikuak, laborariak traktore gainean... Landa-eremuan zein hirian,... [+]
Ezaguna da enpresa frantses batzuek (Thales, Airbus, Dassault) aspalditik laguntzen dutela Israel haren ekipamendu militarra osatzen. Disclose elkartearen inkesta baten arabera, berriz, Frantziako Gobernuak berak hornitu dizkio osagai elektronikoak Israeli, Gazako zibilak... [+]
Gauzak ez dira horrela, gauzak horrelaxe daude. Esaldi hori iltzaturik geratu zitzaidan Gorka Urbizuren diskoa osorik eta patxadaz entzun nuenean. Uste nuen aurkikuntza itzela egin nuela identifikazio horrekin, inozentea ni! Gerora ohartu naiz, merchandising-erako leloa izateaz... [+]
Krisi existentzial dezente ditut inguruan. Nerabezaroa/gaztaroa itxurakerian pasa, antzezten helburu zutena pertsona onak (ona izanik justua, ez denari baietz esaten dion lerdoa) izatea, benetako bizitza bat bizitzea zela, are, iraultza egitea, eta, orain, berrogei urteak pasa,... [+]
Gizakiontzat ez da inoiz erraza izan lasai pentsatzeko denbora tarte luzeak hartzea, bizimodua aurrera ateratzearen ardurarekin bizi gara, bai geurea zein geure ondorengoena. Bizitzeko izan dugun aukera honetan, ahalik eta ongien nahi ditugu gauzak egin. Ardura horiengatik,... [+]
Espainiako Estatuko espetxeetatik Euskal Herriratu gintuztenetik Zaballako espetxean komunikazioaren alorrean gabezia ugari topatu ditugu. Aurrez aurreko gutxiago eta laburragoak dauzkagu, lokutorioko bisitak baldintza tekniko kaxkarretan gauzatu behar izan ditugu eta telefono... [+]
Europar sentimendua duen lagun gutxi ditut, ez dakit europartasuna identitate bat izatera iristen ote den. Baina Europara bidaia egiten dugunean, adiskidetasun bat atera daiteke, ze gurean eta bertan gertatzen den lurraldetasun norabide nagusiak elkarbanatuak dira; bertan... [+]
Osatu dira, horretarako bitartekoak jarri, eta nahiko azkar. Ze lasaitua, dena isildu denean. Baina balantza handia izan da, eta begien atzean izu bat gehiago pilatu zaie, uneren batean pentsatu dutelako, gainera, agian, ez zirela inoiz itzuliko, edo ez guztiz. "Pasa... [+]
Baserritarrek badute oporrik? Galdetu dute eskolan. Ezezkoa erantzun dute ikasleek. Orduan, egunero lanean, baserritar izan nahiko zenukete etorkizunean? Eta inork baserritarra izan nahi ez badu, nork egingo du guretzako janaria? Airean gelditu da galdera.
Pertsonaren osasun... [+]