Ostegunetan Euskal Herriko taldeen kontzertuak jarrita, ez da jakiten inoiz jendea Kutxitik ateratzea lortuko duen taldeak, ala merezi baino jende gutxiagoren aurrean jo beharko duten. Kasu honetan, mugitu gintuen Izaki Gardenak-ek; etxean jotzen ari ziren seinale.

Kontzertua Aurri Gara laneko lehen bi kantuekin hasi zen, eta horrek disko osoa segidan entzungo genuela pentsatzera eraman bagintuen ere, hirugarrenerako Amaieratik hasi lanetik tiraka hasi zen Jon Basaguren eta koadrila. Eta hemen hasi ginen nabaritzen aurreko bien eta aurkezten ari ziren lanaren arteko aldea. 

Poparen eta rockaren arteko muga lauso horretan dago Izaki Gardenak-en soinua, eta americana etiketa zabala ere jarri izan zaio maiz. Bada, kaleratu berri duten Aurri Gara honetan poperantz gehixeago lerratzen dira kantuak. Eta nago horretan gitarra-jotzaile aldaketak eragin duela: Joseba Baleztena, lehengo gitarra-jotzailearen estiloa rockeroagoa zen; oraingo Eneko Lezaren gitarra konponketak soilagoak dira, ez dira hainbeste nabarmentzen.

Kontzertuak aurrera egin ahala, disko guztietako kantuak joan ziren agertzen. Itsasargiakeko bakarra jo zuten, Ni naiz izenekoa, americana kutsu nabarmena duen kantua, eta publikoak taldearekin batera kantatu zuena. Jo ohi duten kanturik rockeroena, berriz, Hala Bedi Irratiaren 30. urteurreneko bildumarako egin zuten Ruper Ordorikaren Ene begiek kantuaren bertsioa, bakarka jo zuen Basagurenek, ahotsarekin erakustaldia emanda. Bueno, ahots erakustaldia kontzertu osoan zehar egin zuen eta emanaldi guztietan egiten du Basagurenek; izan ere, badu eta horretarako gairik. 

Egia da, baina, taldearen hasierako kontzertuetan baino gutxiago “erakusten” duela, orain neurtuago dabilela. Diskoaren aurkezpenean hala esan zuen: “Zerbait erakusten aritu beharrean, zerbait on egin nahi nuen”. Eta ondo dabiltzala, besteak beste, Piztiek somatu gaituzte kantuan nabaritu genuen, Jonen ahotsa Eneko Leza eta Libe Garcia de Cortazar teklatu jotzailearenarekin batu zirenean. Ze estribillo dotorea! Dudarik gabe, diskoko eta kontzertuko kanturik borobilena. 

Ordubete inguru zeramatela, azken kantua iragarri zuten, eta Horma eta haizea kantua jotzeari ekin. Tom Petty! egin nion aldamenekoari; eta berak baietz, bazuela kutsua. Aurri Garako kanturik gitarreroena jo, Jimmy Jazzeko kamerinoetara sartu-atera egin, eta Nora ezean kantuarekin agurtu gintuzten.

Amaitu berritan, beste pare bat kantu gustura entzungo genituen sentsazioarekin, salmahaira gerturatu eta diskoa eskutan, buelta kalera. Ondorengo egunetan, diskoa entzunda, zuzenekoan baino soinu rockeroagoa duela iruditu zait, eta ez da batere ohikoa. Agian, bigarren aurkezpen kontzertua izaki, gehiegi eutsi zioten… Beste kontzerturen batera zoaztenok, esango duzue.