Greziako Gobernu berria bere inguru guztikoak harritzen eta asaldatzen ari da. Ez dago agintari politikorik, modu batera edo bestera, SyrizakoGobernuari begiratzen ez dionik. Bien bitartean, hiritar ugari oso pozik gaude, behingoz bederen, hauteskunde kanpainan esan zena betetzen ari delako. Baina, zer dela eta horrelako harridura?

Azken urteetan Grezian, Espainiako Estatuan, Portugalen eta Irlandan ematen ari den egoera larria areagotu egin da. Izan ere, 2008tik hona bere BPGaren %25, laurdena, murriztu da eta langabezia tasa %27ra inguratu. Ondorioz, txirotasuna familia askotara heldu da: gose, erregai eza, etxegabetze eta hainbat miseria gehiago. Beraz, egoera larrira eraman dute Europar Batasuneko neurri neoliberalek.

Egoera hori hobetze aldera, boterera heldu bezain pronto, greziarrei duintasun izpi bat emango dieten oinarrizko zazpi neurri hartu ditu gobernu berriak: 1) elektrizitate eta ur horniketarako enpresen, eta aireportuen eta itsas-portuen pribatizazioak gelditu; 2) kaleratutako enplegatu publikoak beren lanpostuetara itzultzea ahalbidetu, epaitegiek horrela ebatzi baldin badute; 3) pentsio apaleko erretiratuei Eguberrietako ordainsaria itzuli; 4) oinarrizko soldata duin bat ezarri; 5) Greziak pairatzen duen iruzur erraldoia jazartzeko urratsak onetsi; 6) aurrekontuko superabita murriztu, zor publikoa kitatzeko ordainketak arintzeko eta ordainketa hauek hazkundearen arabera finkatu, bestela ezin baita Greziako ekonomia hazi; eta 7) defizit publikoa ahal den heinean gutxitu.

Neurri horiek ikusita ez dirudi Greziako Gobernua oso urrutira joan denik eta ondo gauzatzen badira greziarren oinarrizko duintasuna berreskuratzeko balioko dute. Hau da, EBk promestu ziena kide izan aurretik, bere Tratatuek hori guztia hizki larriz jasotzen baitute. Halaber, neurri horiek edozein herrialdetako konstituzioak jasotzen duena bete besterik ez du egiten: interes orokorrak partikularren gainetik ipini, hots, Alemania eta Frantziako bankuen gainetik.

Tamalez, ohituegi gaude hauteskundeetarako alderdiek aurkeztutako egitarauak nola saihesten dituzten ikustera, gobernura heltzerakoan. Berdin izan eskuineko alderdia, gurean PP, edo sasiezkerrekoa: PSOE edo PS. Baina hau ez da Syrizaren kasua.

Bestalde, neurri horiek aurrera eramateko lehen oztopoak izaten ari da Grezia, EBko diktaduraren pean baitago eta horrek nahiko lanabes baititu mendean hartzeko, hala nola delako Troika ospetsua, eta egoera hori jasan ezin dezaketen Espainia, Portugal eta Irlandako gobernu atzerakorrak, Alemania, Herbehere eta Finlandiako gobernuak ahazteke. Azkenean, Europako Banku Zentrala izan da soldata publikoak ordaintzeko dirua ukatu diona.

Greziari geratzen zaizkion balizko irteerak hauexek dira: Txinak zorra erostea; Errusiari jadanik dion zorraren ordainketa atzeratzea eta maileguren bat bideratzea, nahiz eta petrolioaren prezio apalak zaildu egiten duen bide hori; Alemaniari naziek Grezian burututako sarraskiengatik diru ordainak exigitzea; eta azkenik, gobernu bonoekin soldata publikoak ordaintzea, hartzekodunek onesten duten heinean. Baina hori burutzen badu, hanka bat EBtik kanpo luke.  

Halaber, harrigarria da EBko Legebiltzarraren protagonismo eza, afera honetan demokratikoki hautatu ez diren erakundeak ari baitira erabaki mingarrienak hartzen. Beraz, EBk legitimitate izpirik eskuratu nahi badu, garaia da “beltzezko gizonen” ordez, Legebiltzarrari protagonismo aktiboa eskaintzea, itxura demokratikoa irabazi nahi badu bederen.