Kirola egiteko punta-puntako eraikuntzak hiriaren zonalde hartan; goi mailako ikasketak egiteko ikastegi eta liburutegirik prestatuenak beste hartan; auzune horretan, berriz, erosketak egiteko gune zabal bat parking eta guzti; eta paseatzeko belardirik ederrenak alde horretan. Horrelaxe antolatu dugu azken hamarkadetan gure hirigintza, eta alde batetik bestera mugitzeko kotxeentzako aparkalekurik eta biderik onenak nahi ditugu. Aurrerakoia dirudigu egunean alde batetik besterako desplazamendu horiek guztiak egin behar izateak, eta mugikortasun planek molde horietara bideratzea eskatzen dugu herritarrok.

Mugikortasun jasangarriaz hitz egin du Jon Albizu Donostiako Udaleko mugikortasun zinegotziak. Gaia sistema ekonomiko eta sozialaren barruan kokatzen du: gaurko eredua noraino da jasangarria? Puntu potoloa da eta badaki, dio, horrelako sistema baten aldaketa ez dela gauetik goizerakoa izango. Baina bitarte horretan beren esku dauden eta bide horretarantz hirian egin ditzaketen aldaketak egiten hasiak dira.

Garbi dute biztanle askok eta askok mugitu beharra daukatela egunero, bai Donostiatik inguruko beste herriren batera, baita inguruetatik Donostiara ere; eta ahalik eta baliabide gehienak jarri nahi dizkiote hiritarrari, beti ere ahalik eta eredu jasangarriena bultzatuz.

Horretarako sortu zuten, esate baterako, garraio publikoan modu bateratuan erabiltzeko Mugi txartela, Gipuzkoako Aldundiarekin elkarlanean. Horrela, bai hirira kanpotik joanda edo bai hiritik kanpora, autobus publiko sisteman txartel berberarekin ibili ahal izango da. Hiri barruko autobusetarako ere balio du, baina Donostian bertan mugitu ahal izateko beste baliabide batzuk ari dira gehitzen; bizikletentzako bidegorri sarea, adibidez.

Lehendik zegoen sarea handituz

Albizuk dio aurreko legealdietatik datorren sareari heldu diotela, lehendik pauso batzuk emanda daudela, eta orain sare hori handitzen ari direla. Baina kasu horretan, azpimarratu du orain arte bidegorri gehienak oinezkoei espaloietatik lekua kenduta egin direla, eta momentu honetan egiten ari direnak, aldiz, ibilgailuentzako bideetatik egiten ari direla.

Helburua da hirian zehar ahalik eta auto gutxien ibiltzea, eta jendeari mugitzeko aukera murriztu gabe, desplazatzeko beste eredu batzuk eskaini eta sustatzea. Horrez gain, hirian zehar zenbait bide eta kaletan kokatuta dauden zona 30 deiturikoen kopurua ere handitu dute; horrela, motordun ibilgailuen mailan jarri dituzte bizikletak.

Oinezkoentzat gune gehiago

Desplazamenduez hitz egitean, askotan jende gehienak mugitzeko erabiltzen duen era uzten dugu alde batera: oinez ibiltzea. Orain arte kale gehienak moldatu ditugu kotxeentzako bideak egin eta oinezkoa bazter batean utzita, baina badirudi modan jartzen ari dela ibiltariarentzako guneak egitea.

Donostian ere gaitu dituzte oinezkoentzat zenbait kale, baina modu desberdinetan egin dituzte batzuk eta besteak. Hemen ere sistema ekonomiko eta soziala. Orain arte hirian oinezkoentzat moldatu diren kaleak egiteko kostua oso altua izan ohi dela azaldu du Jon Albizuk. Pare bat kale modu horretan moldatu dituzte, baina beste bi jarri nahi zituzten oinezkoentzat prest, eta aurrekontua handiegia zen.

New Yorkeko eredua

Leku oso desberdinetako hainbat eredu begiratzen aritu zirela dio zinegotziak, eta azkenean New Yorkeko auzo batean ikusitakoarekin egin dute apustu. Ia batere aldaketari egin beharrik gabe, ez lurra berdindu, baldosa jarri... ia zegoen bezalaxe utzi, trafikorako zeuden seinale eta marrak ezabatu, lurra pintatu eta bizpahiru banku jarrita nahikoa! Izugarrizko dirutzarik gastatu gabe auzotarrei beren inguruan lasaiago ibiltzeko aukera ematen zaie, eta bide batez euren bizitza auzoan egitera bultzatu. Azken batean, hiritarren mugitzeko moduetan eragin baino, nolako hiri eta herriak nahi ditugun hausnartu beharra da gakoa.