Ez dago zalantzarik, euskal herritarrak estatu independente baten parte ez diren bitartean, beren herria, Euskal Herria, Madrilgo eta Parisko gobernuek itoko dute. Ez politikaren bidez soilik, baita ekonomikoki ere. Egunero sufritzen ditugu burujabetza falta horren ondorioak. Joan den astean Parisko gobernuak murrizketa plan gogorra onartu du eta euskal herritarren zati handi bati eragingo dio, Ipar Euskal Herrikoei. Hori baino lehen, Madrilgo gobernuak plan eta neurri antisozialak inposatu dizkie Hegoaldeko herritarrei.

Parisko gobernu sozialdemokratak nazioarteko kapitalismoak ezarritako bidea segitzen du, lehen Madrilgoak bezala. Datozen hiru urteetan 50.000 milioi euroko murrizketa iragarri du; enpresak sarituko ditu zergetan 41.000 milioi euro gutxiago kobratuz; administrazio zentralaren aurrekontua 18.000 milioi euro gutxituko du, 11.000 milioi euro eskualde eta udalena; 10.000 milioi euro gutxiago gastatuko du osasungintzan eta beste 11.000 aurreztuko ditu hainbat diru-laguntzatan. Iparraldeko herritarrek bere gain hartu beharko dituzte eskualde eta herriko etxetako murrizketak, baita osasungintzan eta diru-laguntzetan egingo direnak ere. Eta pentsionisten zati bati eragingo die: 1.200 eurotik gorako pentsioak izoztuko ditu gobernuak.

Euskal Herria burujabea balitz, beste politika batzuen alde egin ahal izango luke; egoera horri aurre egingo lioke beste edozein herrik bezalaxe. Egia da, dena den, ordezkari politikoen arabera dela hori: Madrilek eta Parisek inposatu, eta Iruñeko eta Gasteizko gobernuek exekutatzen dituzten politika basati berak jasan ditzakegu zenbait politikariren eskutan. Edozein kasutan, ez gaitzatela kanpotik ito. Hemen, gure etxe burujabean, aberastasuna hobeto banatu dezakegu, eta instituzioetatik politika eta murrizketa kapitalista basatiak inposatzen dituzten horien aurrean, gure burua defendatu dezakegu.