Gehien maite dugunarentzat hoberena nahi izaten dugu. Hoberena izaten ikusi nahi dugunari kritika zorrotzena egiten dakigu, hobekuntzak ahal bezain fite etortzea nahi dugulako. Euskal idazleek –euskal prentsak, oro har– zentsura oso gutxi praktikatzen dute, behintzat kontra joaten saiatzen dira, zentsura demokrazia oztopatzen duen tresna ikaragarria baita. Ondorioz, talde armatuaren bukaera dela eta kolore guztietako iritziak irakurri ditugu, bukaera horren tenoreari doakionez ere. Bigarren gerra mundialaren garaian, Charles de Gaulle jeneralak armak hartzera deitu zuelarik, eta arma horiek isildu zirelarik, ez zuen inork zalantzan jarri erabakia. Algeriako erresistentziak, FLNk armak hartu zituelarik ez zuen inork FLNren jarduera militarra zalantzan jarri. Bi kasu horietan erabaki horien ondorioa garaipena izan zen. Gurean, funtsezko arazoak, militante askoren egoera gori-gorian dagoenean, harresia desmuntatzen hasten dira. Harresia gero eta azkarragoa behar dugu estatuek hasi duten abertzaletasunaren kontrako propagandaren kontra irauteko.

Jarduera armatuaren bukaerarekin editorialista batzuen lumatik ematen du konfliktoa bukatzen dela, eta gainera lehenagotik bukatzen ahal zela. Egunero inguratzen gaituzten bi estatuen prentsa irakurtzen ibiltzeko aukera daukagunok, alderdi bakarreko jarduera militarra bukatu eta, ez da deus aldatu! Bake prozesurik ez dago, gerla psikologikoa, prentsaren bitartez eramaten den gerla ideologikoa sekulan baino azkarrago ikusten da.

Azaroan Frantziako Estatuan euskal militanteen kontra bi epaiketa gutxienez iraganen dira. Presoen hurbilketarik ez da igartzen. Presa gehiegi dugula, prozesuak bere erritmoa daukala eta pazientzia izan behar dela. Noski hori guztia badakigu, baina estatuek martxan jarraitzen dute. Harriduraz hartu dituzte ezker abertzaleak jarri dituen mugarri berriak, diskurtsoa berregokitzeko une bat behar izan dute, baina hor daude erasoan. Frantses prentsa doi-doi jarduera militarraren bukaeraren aipamena egitera behartua sentitu da.

Gure mugimenduaren proiektua askatzailea izatea da, horretarako iritzien agertzea oso gauza ona da, herritarrak osasuntsu daudela erakusten digute eta beldurrik ez dutela, zentsurarik ez dutela nahi erraten digute.

Herri oso txikia gara, potentea gurea berriz asmatzen dakigulako. Estatuak erraldoiak dira, ez datoz mesede egitera, zapaltzera datoz. Guri dagokigu orain, gurea eta gureak babestea, denak etxera itzuli arte. Gaurko honetan ere lubakiak daude. Historiak epaituko gaitu.