I
Uda giroko festa garaian
izaten den oztopo bat
izan daiteke ez jakitea
lore bat, berba-joko bat.
Txosnako barran ikusiz gero
nonbait zure gogoko bat,
hurbildu eta kanta e(g)iozu
segidako piropo bat.

 

IV
Epa, barkatu, zer moduz zaude?
Lasai, ez nator eskean,
zu ikusita bukaera hau
oroitu dut tupustean:
“Tori hamaika larrosa gorri
 zuretzako ezustean,
 dozenarako falta den hori
 zerorri zaren ustean”.
 

  II
Hau dunk gauaren zoragarria!
Zerua izarren almazen!
Gainerakoak hor goian zeudenk,
hi baino ez haiz faltatzen!
Ez badunk lehen ikustaldiko
amodiorik onartzen,
esan noiz arte segi behar dudan
hire aurretik pasatzen.

 

V
Iep, polit hori, zer moduz gaua?
Orain arte beste bat zen,
baina agertu zaren unetik
dena hasi da aldatzen.
Pentsa ikusi zaitudanetik
zer hasi naizen sentitzen:
duela hogeita hamar segundo
“beste espaloikoa” nintzen!

 

III
“Zertara dator orain beste hau”
nahiz pentsatuko duzun zuk
–nire aurretik ziur etorri
zaizkizula beste batzuk– ,
nik ez dizut nahi latarik eman,
lasai, ez nator “musu-truk”,
mesedetxo bat baino ez dut nahi:
zurekin gosaldu nahi dut.
 

VI
Belarri txarrez jaio nintzen ni,
hobe duzu azkar jakin,
Jaunak hornitu ninduelako
beste dohain batzuekin.
Bertsotan segi nezakeen arren
txosnak itxi arte fin-fin,
isilduko naiz trago bat hartzen
baldin baduzu nirekin.