Oker ez banago hau da Jokin Mitxelenak idazten duen bigarren lana, eta aurrekoan bezala bi saguzar dira protagonista. Mitxelena oso ezaguna da gure letretan ilustratzaile gisa, hamaika obrari jarri dizkio irudiak 80ko hamarkadan Pottoko hura egin zuenetik; baina, arestian esan bezala, oraingoan idazle eta ilustratzaile moduan ageri zaigu.

“Goiza zen eta Saguzarrak esnatzen hasi ziren egun hartan, gaua lotan eman ondoren” (4. orrialdea). Horrela hasten da bi saguzar ahizpa protagonista dituen ipuin hau. Genobebak eta Isabelak mundua ikusi nahi dute egunez, alde batetik bestera ibili bazterrak aztertzen. Horrek, baina, arazo bat sortuko die: “–Ai, Genobeba: gogora ezazu gu saguzarrak garela; Gauez ibiltzen gara airean, ez egunez. Argi gehiegi dago guretzat egun argiz!” (8. orrialdea) esango dio Isabelak ahizpari, eta hain zuzen gehiegizko argitasun horri aurre egiteko eguzkitako betaurreko batzuen bila abiatuko dira saguzar biak.

Bidaiari ekingo diote beraz, animalia ugarirekin topo eginez; hontzak gauez ibiltzen dela eta betaurrekorik behar ez duela esango die; behiak, aldiz, belarra jateko betaurreko berde-berdeak dituela berak; igelak, urperako betaurrekoak darabiltzala; beleak, harrotasun handiz, berak ez duela betaurrekorik behar dotore egoteko… Eta bataren erantzun ezegokia edo bestearen ezezkoa jaso ondoren egun osoa eman dutela ikusi ahal izango dute saguzar bitxi hauek, juxtu-juxtu satorrak betaurreko beltzak eskaintzen dizkienean eta gauaren lehen zantzuak zeruan nabaritzen direnean.

Kolore biziz osaturiko irudiek laguntzen dute testua; ezkerreko orrialdean hitzak eta eskuinekoan irudia, biek osotasun ederra eskainiz. Izan ere, aurretik ikusi ahal izan den bezala, egitura errepikakorra du ipuinak, helburu baten bila ari diren saguzar ahizpek animalia ezberdinekin topo egin eta hauek emaniko ezezkoaren ondoren berriro jarraitu beharko baitute bidaiatzen, beren helburua lortzen.

Entretenigarria, sinplea eta goxoa dugu ipuina. Oso bitxia argumentuan eta egokia planteamenduan. Bizitza bidaia da, Genobeba eta Isabela betaurreko batzuen bila ibiliko dira, egun osoa emango dute haien atzetik eta azkenean, eskuratzen dituztenean… “–Ederki, Genobeba, badauzkagu gure betaurrekoak, baina, orain, ilunabarra da, ia gaua, neka-neka eginik nago eta lotara noa” (32. orrialdea) erantzungo dio Isabela zuhurrak ipuin eder honi, eta bi ahizpen ibilaldiari, amaiera emanez.