Aspalditik gordetako amorrua atera duzue oraingoan?

Haritz Artola: Bai, 35 urtetan pilatutakoa jada kanpora atera behar izan dugu, bestela eztanda egingo genukeelako. Ezartzen dizkiguten neurri ekonomikoek eta jendearen pasotismoak erretzen gaituzte batez ere. Jendeari gehiago ardura dio kokaina gramoaren prezioak, hamar urtetan etxea ezin erosi egoteak baino, eta hori beldurgarria da. Hiltzera edo erailtzera goaz!

Zuen burua korrontetik kanpo ikusten duzue?

H.A.: Bai, eta gustuko dugu hori gainera. Orain Bizardunak-en arrakastarekin modan jartzen hasi da irlandar folka deritzona eta arduratzen hasiak gara. Tarteka Bizardunak taldearekin konparatu izan gaituzte, baina Aitor eta biok Bizardunak-eko kide ere bagara eta Fiachras zaharragoa da. Guk nahiago dugu lasai ibili, presiorik gabe. Modan jartzen bada, hurrengo diskoan beste estiloren bat landuko dugu, jakina, punk-rocka ez dena; agian rap-a.

Lehenengo diskoa bat-batekoa izan zen; eta oraingoa, berriz, oso landua.

Aitor Aldanondo: Bai. Brigada Criminal bukatu eta berehala kantak idazten hasi eta grabatzera sartu ginen, eta kanta batzuk borobildu gabe daude. Oraingoan, baina, elkar ezagutzen dugu, ideiak garbiago ditugu eta hammonda, soka instrumentuak eta moldaketak sartzeko aukera izan dugu.

Bizardunak askoz ganberroagoa da eta zuen kantek malenkonia kutsu askoz handiagoa dute.

H.A.: Bai, egia da. Jendeak gustuko du nostalgia eta malenkonia hondar hori: orain dela 200 urte nola bizi ginen; edo zer sentitzen den marinel izanda. Gaur egun abentura askorik egin ezin dugunez, behintzat kanten bidez irudika ditzakegu.

A.A.: Nahiz eta jantzia halakoa edo bestelakoa izan, garrantzitsuena barruko doinu itsaskorra da. Eta malenkoniari dagokionez, nik betidanik maite izan dut Stiv Batorsen ukitu erdi negarti erdi gordina.