Sentimenduekin jolasean
Sail Ofiziala baino hobeto doa oraingoz Zabaltegi, beti bezain anitz. Zinemaren xedea ikuslea hunkitzea omen da, emozioak sortzea, eta sentimenduekin jolastea behintzat, onerako edo txarrerako, lortu dute atal honetako pelikulek: Poetry eta Bal filmek, modu fin eta eztian, zirrara eragin ziguten; Buried agonikoak ordu eta erdiz tentsioan mantentzea lortu zuen; Happythankyoumoreplease komedia urbanita eta politikoki zuzenak irribarrea atera zigun; sexuaren espresiobide ugariekin jokatzen duen Nothing's all bad danimarkarrak aho bete hortz utzi gintuen; eta aspertzeko astia ere izan dugu, Marieke, Marieke drama astunarekin.
Bereziki aipatzekoa, Zabaltegin parte hartzen duen euskal ekoizpen bakarra: Izarren argia. Gerra Zibilean, Saturrarango emakumeentzako kartzelan jazotako krudelkeriak ditu ardatz. Gure historiaren pasarte lazgarria da, gogorra, modu apalean eta txukun kontatua. Trama osagarriek bizitasuna eta erritmoa ematen diote istorio nagusiari, mojen aginduetara sufrimendu ugari pairatu zituzten presoetan zentratua. Lehen film luzea duen honekin, zuzendari berrien saria eraman dezake Mikel Rueda bilbotarrak. Etorkizunean gertutik jarraitu beharreko zinemagilea, dudarik gabe.
71 ediziotan lehen aldiz, euskal herritar emakumezko zinegile baten lanak eskuratu du sari nagusia. Jaione Camborda donostiarrak jaso du Urrezko Maskorra; laugarren urtez jarraian, emakumezkoa da sariduna.
Zinemaren industriak dakarren burrunbak eta nazioarteko izarren distirak (aurten lausoagoa AEBetako gidoilari eta aktoreen greba historikoa dela eta) askotan itzaletara kondenatzen ditu asmo zein iraupenean apalagoak dituzten lanak. Horregatik, gaurkoan, film-luzeen kategoriatik... [+]
Luzeegiak dira batzuetan Zabaltegi-Tabakalerako emanaldiak, luzeak Zinemaldiko egunak eta, akaso, luzeegia nire gaurko kronika. Ikusitako filmentzat hitz handiak ez badakartzat ere, Tabakalerako besaulkiak Donostiako erosoenak direla jakinarazten dizuet modu ofizialean.
Dokumental berrirako lokalizazioak bilatzen ari zela egin zuen topo Martín Benchimolek gazteluarekin, aristokrazia argentinarraren ilunabarraren zantzua. Liluratuta, tokiko jabea ezagutu nahi izan zuen. Modu horretan, eta harriduraz betea, ezagutu zuen azal beltzaraneko... [+]
