Ez daude hain urrun Iparralde honetan Force basque amu bezala udatan egiten ziren erakustaldiak turistak arrain. Bospasei ikastola, Seaska hastapenetan, Herri Urrats baten batzuen linboan eta herrietako dantza taldeak eta pelotariak zeruan. Turismoaren menpekotasunaren aurkako kanpaina militanteak indarrean, euskara eta lana herrian errebindikatzen zituzten komerzianteen haserrerako. Guztia, frantses bakarrean. Gogoan dut hegoaldekoak espainoltzat frantsesez aurkezten ziren garaiak, esan bezala atzokoak. Aste honetan inguratu gara Urruñan antolatutako horietako batera. Bertako bi talde ohiko kirol jokoetan elkarren arerio. Aurkezpenak euskaraz, frantsesezko adierazpenez paratuak. Hegoaldeko atleta bakarra, urruñar hizkuntza duen gipuzkoartzat aurkeztua, euskaldunak bat garela esanaz argitua. Megafoniatik garai hartan kantu errebindikatzaileak kontsideratuak. Eta partaideen arteko hizkuntza, salbuespenak apaingarri, eskuara. Estatistikek besterik erakusten badigute ere gure ardurarako, hemen euskarak bide egin du, jada abandonatu du agurren leku baztertzailea eremu honetan. Eta turistak pozik beste kultura baten berri izanez. Ez ziren ez turistak gure arazo, haiek guk ezkutatzen geniena ezagutzeko prest zeuden, Urruñako euskal indarra lekuko.