Gaur egungo gazteen identitateari erreparatzen diogunean, hamaika ezaugarri esleitzen dizkiegu. Materialki behar dutena baino gehiago izatea, euren buruaren imajinaz soilik arduratzea, eroso bizitzea dute jomuga, esaten dugu sarri. Baieztapen honen egiazkotasuna bilatzen nabil azkenotan.

Hogei urteko gazteekin uneak eta guneak konpartitzeko zortea edo pribilejioa daukat eta egia esan, sumatzen dut ez dela guztiz egia esan berri dudana. Gazte erotzat dauzkagun horiek, geroa kezkaz bizi dute, kontua da, iparra lauso dutela. Aurrean duten gizarteak hainbat eta hainbat bizitza-eredu eskaintzen dizkien bitartean, sakonean badaukate, balio horien kontrako bulkada. Aurrean daukatenaren eta sakonean sentitzen eta pentsatzen dutenaren arteko gatazka bizi dute. Kezka dute munduaz, miseriaz, injustiziaz, egoera politikoaz, baina, kezka zelan bideratu ez dakite. Kezka edo haserre hori formulatzeko edo azaleratzeko gai ez dira eta ez dakite bulkada hori nola bideratu eta biderkatu. Agian, inork ez dielako irakatsi hori egiten.

Ez dugu arretarik jarri gazteen formazio sozio-politikoan, “politikaren” desprestigioa dela medio edo aitzakia, albo batera utzi dugu gazteen ideologia zaintzeak eta ideologia horretan zailtzeak daukan garrantzia. Ondorioz, gaurko gazteen identitatea definitzerakoan sinplekeriatan eta errazkerian erortzen gara. Ezin ditugu gazte guztiak zaku berean sartu. Gutxiengoa da gizarte honen arazoak indiferentziaz bizi dituena. Gehienek diagnosi ezkorra egiten dute, beraz, kezka badute.

Ez dago alde handirik lehengo eta gaurko gazteen artean. Gaur egungo gazteek ez dute “gazte gara gazte eta ez gaude konforme” abestuko, baina nork ez du entzun “moving all the people moving?” edo bertsolaritzak hartu duen gazte erreibindikatzaile jitea? Gazteak esna daude, hurkoarekiko barne bulkada bizirik dago; edozelako eta edonolako injustizien aurrean eurak ere altxatzen dira. Ez dira apatiko eta ez dira indiferente. Agian gure beharra gehiago da: gaztea estereotipatu, etiketatu eta geurea den/izan den ardura euren bizkar uztea. Litekeena da hori gertatu izana. Agian, horrela da.

Gazteen hezkuntza sozio-politikoak helburu izan behar du. Hausnarketarako gaitasuna, kritika eta autokritika, eta bizi dugun errealitatearen gaineko kezka piztea eta eragiten irakastea, gazteen heziketaren ardatz izan behar du.