Zer azaldu nahi izan duzu poemotan?

Erlojuen mekanikarekin denbora jendearen neurrira ekartzeko ahalegina adierazi nahi izan dut, nire egunerokotasuna zertan den esplikatu, poesiaz baliatuta.

Zein gai ukitu dituzu?

Liburu honek 2008an bizi den 48 urteko euskaldun baten buruaren ispilu izan nahi du. Eta bizitzea egokitu zaigun aldiaren auzietako batzuk adierazi nahi izan ditut poemotan, nire munduaren bertsio bat eman, gure garaian mugitu eta mugatu gaituzten sentimendu eta gertaeren ardura daukagulakoan bainago. Poesia eta orokorrean sormena ere, ezaxolakeriari, kaosari, ezinari, denboraren diktadurari jartzen diogun hesia da, neurri handi batean. Eguneroko gauza txiki eta arruntek garrantzia dute, dudarik ez –nik liburuan aipatu ditut batzuk: ogia, gosaria, erosketak...–, baina baita egunkariak ixteak, borroka armatuak, amodioak, torturak... horiek ere garrantzizkoak dira hemen bizi den edozeinen eguneroko bizitzan.

Kritika sozialak ere badu lekurik lanean.

Denbora neurtzeko beharra erabaki politikoa ere bada. Badirudi hori gehiegikeria izan daitekeela baina, azken batean, erloju bat konbentzio soziala den heinean, erabaki kolektibo bati erantzuten dio. Aldi berean ezin dugu etsi erlojuen mekanika aldatzen saiatu gabe. Borroka egitea ezinbestekoa dugu, nahiz eta, agian, planteamenduetan eta borroka moduetan, bada, askotan huts egin eta askotan maite ez ditugun ondorioak ekarri horrek. Baina nik uste dut inmobilismoa dela azkena poeta batentzat.