Uztailaren erditik irailaren erdira da Laugavegurinneko zeharkaldia egiteko sasoirik onena. Autobusak orduan joaten dira Reykjaviketik Landmannalaugar eta Thórsmörk-era. 55 kilometro ditu Laugavegurinnek, eta normalean lau egunean egiten da. Hala ere, badago aukera hiruan egiteko. Etapa bakoitzaren amaiera mendiko aterpe batek adierazten du, eta kanpatzeko lekua dago horien inguruan.

Reykjavik atzean utzi eta normalean udan baino bisitatu ezin daitezkeen lurraldeetan sartu gara autobusez. Harea beltzezko basamortu zabalean bat-batean egindako bideetatik doa autobusa, errekak zeharkatuz gurpil erraldoiei esker. Basamortu beltzek goroldio berdez jantzitako mendi eta bailarei eman diete lekukoa.

Lau orduko bidaiaren ostean Landamannalaugarreko kanpalekura heldu gara. Espedizio bateko oinarrizko kanpamendua dirudi. Gurpil handidun autobusak eta kamioiak, kanpin dendak... Ez da ezer falta. Autobus bat supermerkatu txiki bihurtu dute –Mountain mall– eta beste bat kafetegi. Spa edo jakuzzirik ez, baina ur termalik ez da falta.

Ur termaletan etzanda

Kanpina ipini, zeharkaldirako beharko dugun mapa erosi eta bainu hartzera joan gara. A ze plazera! Bero-berotan, eguzkiari begira, Landmannaulagarren dabilen haize bortitza sentitu barik. Ordu erdi inguru egin dugu sufre usaindun uretan beratzen. Gero, ahalik eta arinen janztea izan dugu erronka, hoztu barik. Lortu egin dugu, baina ordubete igaro baino azkarrago hezurretaraino heldu zaigu haize hotza. Landmannalaugarren beti egiten du hotz. Fjallabak parke nazionalaren bihotzean gaude, inguru geotermal handienetako batean. Rhyolite izeneko haitz bolkanikoaren erreinuan, mendi koloretsuz inguratuta.

Planetaren erraiei sufre usaina darie

Izotza eta sua. Kontrasteak, koloreak, lasaitasuna, zabaltasuna... Hori da Islandia. Jules Vernek hemen hasi zuen Lurraren erdigunera bidaia eta ez da kasualitatea; zenbait lekutan barneko zaratak entzuten dira. Haserre batzuetan eta beste batzuetan bareago. Lurrari kea dario zenbait lekutan eta sufre usaina zabaltzen du haizeak.

Landmannalaugar utzi eta Laugavegurinn izeneko bideari ekin diogu. Termen bideari. Zeharkaldi osoan ez dugu jatekorik topatuko eta, beraz, lau egunetarako janaria aldean eroatea komeni da. Helburua, lau egunean Thor jainkoaren basora heltzea. Gorantz hasi dugu ibilbidea pastel koloretako mendi artetik, sufrezko keak inguratuta.

Lau orduan heldu gara Hrafntinnusker-era. Honako bidean ikusi duguna zoragarria izan da eta zeharkaldirik ezagunena izan arren, ez dugu ia inor topatu. Basaltozko harriek distira egiten dute eguzkitan. Aterpetik kilometro eta erdira izotzezko kobazuloak daude, Lurretik datorren berotasunak hautsitako glaziarrean.

Bigarren egunean gora eta behera hasi dugu bidea, eta helmugara hubildu ahala ikuspegia ikusgarria da. Berdez jantzitako mendiak glaziar erraldoiei eutsi gura diotela ematen du. Izen luzedun hiru glaziar ageri dira eskuman, Álftavatn-eko lakuaren inguruan. Aterpea dago laku ondoan, eta baita beste bat ere handik ordubete ingurura, Hvanngil izenekoa.

Apar-harri gainean ibiltzen

Hirugarren eguna dugu, eta oso goiz ibili gara, sekulako eguraldia lagun. Bide erdia mahuka motzetan egin dugu. Hori bai, ibiltzen hasi eta ordu bira errekatik igaro behar izan dugu. Oso hotz dago eta hanketan min egiten du. Uraren indarra izugarria da. Aurretik ere errekaren bat edo beste aurkitu dugu, baina harrien gainetik pasatu gara. Bidearen zatirik handiena, hala ere, Emstrur-eko desertu beltzean zehar egin dugu, apar-harri gainean. Hareatan ibiltzea bezalakoa da: asko kostatzen da pausu bakoitza egitea. Sei orduren ostean heldu gara gaurko helmugara.

Thórsmörk, Thor jainkoaren basoa
Biharamunean, arroila zeharkatu eta berarekiko paralelo goaz. Txarrena Thórsmörkera heldu orduko etorri da: ur-lasterrak dituen erreka zabaletik pasatu beharra. Horren ostean, Thorren erreinuan sartu gara. Berde zein gorriz jantzitako baso polita. Perretxikoen ostean iratxoren bat agertuko dela ematen du. Ibilaldiaren amaiera adierazten duen panela dugu aurrean.

Gune bi eta aterpe bi daude Thórsmörk-en. Ezkerretara eginez gero Langidalur-era bidea dago. Aterpea bera leku ikusgarrian dago, mendiek inguratuta, glaziar biren zaintzapean (Eyjaliallajökull eta Myrdalsjökull). Skogar-era bidea egin gura dutenek bertatik atera beharko dute. Beste egun biko bidea da berez, baina batzuek egun bakarrean egiten dute. Skógafoss izeneko ur-jauzietan amaitzen da ibilbidea.

Beste gunea Husadalur da. Ez dago horren leku zoragarrian, baina ur termalak daude bertan. Ordainduz gero, sauna eta bungalowak ere erabil daitezke. Reykjavikera eta ring roadera –Islandiako errepide nagusira– joateko autobusak bertatik ateratzen dira. Horietako batean alde egingo dugu, lau egunez inguratu gaituzten paisaia harrigarriei agur esanez. Itzuli egingo gara.

- Ikusi bidaia honetako argazkiekin osatutako diaporama.