Fanzineak gaur egun ez daude modan. Ezta horien inguruko gauza gehienak ere. Alde zaharretako taberna asko arropa denda bihurtu dira; eta indibidualismoa gailendu da garai bateko gizarte mugimendu jendetsuen gainetik. Horren eskutik etor liteke fanzineen gainbehera Santi Orue (Gasteiz, 1964) TMEOko komikilariaren ustez: “Lehen jendea tabernetan batzen zen, eta komikiak elkarren artean trukatzen zituzten. Gaur egunean ez dago ez tabernarik, ezta trukatzeko komikirik ere”.

Komiki eta fanzineak kontrakulturaren ikurretariko bat izan dira beti, nahiz eta, aldi berean, produktu kulturala ere badiren, Antton Olariagaren (Usurbil, Gipuzkoa, 1946) ustez. Baliabide gutxirekin sortutako aldizkariak ziren, gehienetan afizionatuek eginak eta, beti ere, boteretsuak kritikatzeko asmoz sortuak. Hala ere, 1980ko hamarkadan, TMEOk garai berrietara egokitzen jakin zuen eta politika hutsa jorratu beharrean egunerokotasunaren inguruko umorea egiten hasi zen. “Urte haietan umore aldizkariek politika gehiegi jorratzen zuten, eguneroko bizitzatik urrunegi zeuden. Gizartea aldatzen zihoan heinean aldatu behar izan zuten aldizkariek, eta TMEOk hori aski ongi ulertu zuen”, El Jueves astekariko Maikel zuzendariaren hitzetan.

Ernesto Murillo Simonides (Murchante, Nafarroa, 1952) dugu TMEOren sortzaileetariko bat. Santi Orue eta bera hasierako urratsak azaltzeko solaskide ezin hobeak dira.

Hogei urte bete ditu aldizkariak aurten. Zelan hasi zen hau guztia?

Simonides. TMEO lehenagoko fanzine eta saiakera guztiei oso lotuta dago: Octopus, Tbeos Kopón... Baina herentzia behinenak El Txino, Hamelín eta El Víborarenak izan ziren. Aldizkari horietan genbiltzan askoren ondorioa izan zen TMEO: Pedro Oses, Joaquín Resano, Bernardo Vergara, Txas... hiruzpalau aipatzearren. Gainera hasieratik Hegoaldeko lau lurraldeetarako geure banaketa sarea eduki nahi izan genuen.

Santi Orue. Giro hori gaur egungo komikigile askoren haztegia izan zen. Nik bigarren aletik kolaboratu dut, baina banuen erlazioa TMEOkoekin lehenagotik. Erredakzioa Iruñetik Gasteizera mugitu zenean, teknologia berria ere sartu zen, eta orduan hasi nintzen lan gehiago egiten. Repromasterra eta fotolitoak atzean utzita, ordenagailuarekin hasi ginen koloreztatzen.

Teknologiaz aparte, zelan eboluzionatu du TMEOk?

S. Orue. Gizartearekin batera aldatu da. Hasieran politikaz gehiago arduratzen zen, Euskal Herriko gaietara mugatzen zen batik bat. Eta denborak aurrera egin ahala egunerokoari buruzko umorea hasi zen lantzen.

Simonides. Hala ere politikeria larregi ikusten dut egun komikigintzan. Politikariek izugarri aspertzen naute, eta komikigile batek lehenik eta behin egin behar duena bera dibertitzea da. Haserreak umorea galarazten dizu.

Atzera begirada bat eginez, zer esango zenukete gaur egungo egoeraz?

S. Orue. 1980ko hamarkadako urteak alaiagoak zirela. Manifestazioak, punk giroa, euskal rock erradikala...

Simonides. Garai hartan, askatasun gutxiago zegoenez ofiziala ez zen orok zuen indarra. Egun alderantziz gertatzen da: artearen munduan batik bat, ikuspuntu ofizialak du oihartzun handiena. Nekatuta omen dago jendea...

Nekeza da, bai, komikigilearen lana, Olariagaren iritziz: “Sentsibilitatea behar duzu bizitza aztertzeko. Ganbara jantzi behar duzu, lan handia egin, eta ez da erraza irabazi ekonomikoak lortzea”. Baina nekeak ez die TMEOkoei lortutakoen alaitasuna kentzen. Badute pozik egoteko arrazoirik, euskal komikigintzari egindako ekarpenagatik. “TMEOk barre ugari eta esportatzeko marrazkilari asko eman dizkio Euskal Herriko komikigintzari”, Julio Albitre El Karma aldizkariko zuzendariaren iritziz. Olariagak fanzinearen ekarpenen artean garaiko tabu asko hautsi izana azpimarratu du.

Hogei urte hauetan lortutakoaz harro beraz?

S. Orue. Bai. Azken batean, TMEO komikigile gazteentzako erakusleiho bihurtu da.

Atsotitz batek hala dio: Irudi batek mila berba adina. Eta, bineta batek mila editorial adina?

S. Orue. Baietz uste dut. Gauza asko hitz gutxirekin esateko dohaina dugu. Horregatik gero eta bineta gehiago dago beste medioetan ere.

Simonides. El Paísek adibidez, sekulako marrazkilariak ditu: Máximo, El Roto, Forges...

Komikigile gehientsuenak gizonezkoak zarete, eta TMEOn beste horrenbeste. Zer dela-eta?

S. Orue. Komikigintzan emakumezko gutxiago dago zentzudunagoak direlako, eta ogirik ere ematen ez dizuen ogibideetan ez dihardutelako. Pragmatismoa esaten zaio, kar, kar, kar!

TMEOkoek darabilzuen hiztegia erabiliz, komikiak egiteko bi estilo daude: “estilo pinpirina”, txukuna eta landua alegia, eta “estilo arina”, batere ortodoxoa ez dena. TMEOn zergatik nagusitzen da bigarren hori?

Simonides. Hasierako urteetan, ofizialtasunetik aldentzearren izan zitekeen. “Estilo arina” ez-ofizialaren irudikapena izan zitekeen, agian.

S. Orue. TMEO azken batean fanzine bat da, eta kolaboratzaileek ez dute kobratzen. Hori izan daiteke hain landuta ez dauden marrazkiak izateko arrazoietariko bat. Hala ere, badaude estilo landuagoa dagiten autoreak TMEOn: Piñata eta Furillo kasu. Ez ditugu egileak estilo zehatz bat erabiltzera behartzen.

Autogestionatutako fanzine batentzat hogei urte irautea ez da ahuntzaren gauerdiko eztula. Orueren hitzetan, autogestioak askatasuna ematen dizu, baina diru aldetik muga jarri ere bai. Honetaz asko daki Joaquín Delgado Kinik (Salamanca, Espainia, 1960), fanzinearen gaur egungo koordinatzaileak: “Autogestioarekin eta publizitate txikiekin hogei urte irauteko ezinbestekoa da langilea eta tematia izatea. Eta egile berriak izatea ere bai. Baina, baldintzapen editorialik ez izate horretan tinko mantendu behar dugu”.

Simonidesentzat hainbeste urte irauteko gakoa “berritasunean datza”. Eta hori, “askotan egile gazteek ematen dute”. TMEOko gazteenetarikoa Ignacio Murillo Furillo da (Zaragoza, Espainia, 1976). Baina nahiz eta belaunaldi desberdinetako marrazkilariak egon, TMEOn oinarrizko gaietan bat datoz.

Etorkizunari so, zelan ikusten dituzue hurrengo urteak? Internet izango da eboluzioaren hurrengo urratsa?

Furillo. Internet, egun, pertsonen sormenaren ihesbidea da. Eta horixe da etorkizuna. Baina niri irakurtzen dudana eskuetan izatea gustatzen zait, eta gero apalategi batean gorde ahal izatea.

S. Orue. Liburuak ere desagertuko direla esan dute askotan... Rajoyren lehengusuari galdetu beharko genioke, kar, kar, kar!

Furillo. Paperezko komikiak ez dira sekula desagertuko, poesia oraindik desagertu ez bada! Kar, kar, kar!

Kini. Gainera TMEO komunean irakurtzeko aldizkaria da, eta ordenagailua komunera eramatea... Kar, kar, kar!