“Auto” delako hori, izan, aurrizki famatua ere bada: autonomia, autografoa, autozentratua… Berezkotasun-ideia bat ekartzen digu horrek gogora.

Denak autodun, eta denak ekologista. Zintzo arraio denak, den-denak: ministro izan, ekintzaile izan, soldadu izan, apaiz izan. Baita Al Gore bera ere.

Dokumental saritu eta famatu hori ikusi diot nik ere amerikarrari. Eta, Ur, gustatu, niri ere ez zait batere gustatu. Zalditeriaren zazpigarrena bezala, ekologismoaren banderaren kirtenarekin jarri baita gure atzean.

Halere, lagunak, nire asmoa ez zen ekologismoaren zentzu puruaz aritzea. Ezta kotxe konpartituen zentzu hertsiaz. Ez. Ez zen hori nire asmoa. Gai interesgarria den arren. Oso. Ezinbestekoa. Hil ala bizikoa. Halere, ez zen hori.
Argia izan ez baldin banaiz izkribuetan, barkatu. Edo, ziria sartu badizuet nahigabe.

Ihes egin diozue gaiari, lagunok. Etsitzeko asmorik ez dut… Auto konpartituarena, metafora zen. Hitz jokoa. Gauzak argi esateko, argi ez esatea. Politikaz ari nintzen. Antonomasiaz, politikaz.

Ur, Iparraldea deitzen diogun horretan bizi zara zu, Akitanian galduta. Nafarroako Erreinua deritzoten horretakoa zaitugu zu, Angel. Mendebaldeko Euskadi Autonomi Erkidegoa bataio-izen luze xamarra eman dioten horretan ordaintzen ditut nik neure zergak. Hiru esparru eta hiru espektro.

Auto konpartituari buruz ari nintzenean, ari nintzen gure lurraldeetako administrazio-estatusak hobetzeko akordio politiko esanguratsu eta posible direlakoei buruz.

Orain arte esandakoak entzunda, eta idatzitakoak irakurrita, etxe honetakoak nahiz bestekoak, uste dut gure politikari nagusiak ez daudela prest politika modu ekologikoan praktikatzeko eta kudeatzeko. Susmoa dut, susmo, autoa konpartitzeko asmorik ez dutela martxoan. Erratuta egon nahi nuke.

Triste nago, zeren toberak jo gabe joan baitira aurtengo San Martinak… Txerri gorriak hil dituzte baserrian. Bolandera eta suziri hitsak jaurti Getxoko Justizia Jauregian. Arau guztiak hautsita ibili da Borboia Ameriketan. Baina, berakatzak erein gabe geratu dira.

Telesforo Monzon zenaren Maltzagarainoko ekinbide politiko konpartituaz ari nintzen auto konpartituaz ari nintzenean. Bidenabar, politika abertzalearen eite ekologikoaz ari nintzen. Politika abertzalearen ustiatze iraunkor eta ekologikoaz, hain zuzen ere.
Martxoko hauteskundeei begira, “ni” eta “neu” dira egungo politika-ereduek sustatzen dituzten argudio kamuts eta herrenak. “Ni” eta “neurea”. “Ni” eta “neurekin”. “Ni” eta “neuri”.

Lehen hitzak ikasi berri dauzkan etxeko iloba gaztetxoa ekartzen dit politika horrek gogora. Auzo-lotsak gorriturik nago, politika deitzean horri.

Orain arte alderdi bati eta besteri entzun izan diedana entzunda, eta gauzak doazen moduan, laguntxoak, martxokoetan zaila izango zait inori ematea nire botoa. Espainiako futbol-ligarako bada ere, Maltzagarainoko gastuak partitzen ez baditugu, nago ez naizela inoren autoan sartuko. Barregarriak iruditzen zaizkit ikurrinak Gasteizko Legebiltzarrean, San Mameseko palkoetan, Iruñeko arrano tabernetan…

Nora ez dakidan arren, tentazioa dut hara bizikletaz joateko, han toberak jotzeko bakardadean… edo kanpaia.
Angel, autobus-geltoki berria egin dizuete Iruñean, telebistak hala esan du. Hurbilago geratu al da orain Maltzaga hortik?