Postal bat Sail Ofizialaren marko paregabetik
- Tinta baldeka paperera 55. Zinemaldia dela kari. Filmez hitz egin da batzuetan, kontu arrosagoez bestetan. Harrigarria, inork ez du Donostiako marko paregabea aipatu. Hortik titularra. Ez zaitut aspertu nahi. Labur ariko natzaizu igandera (23) bitartean ikusitakoez.
Nota hobea Manuel Poirier-en La maison filmarentzat. Sergi Lópezen lana azpimarratzeko modukoa da. Uzta ona 21ekoa. Egun horretan ikusitako bestea, Nick Broomfield-en Battle for Haditha, zirraragarria da. Telebistako albistegiek lortu ez dutena zineman ikusgai: Iraken zu eta ni lako zibilak bizi eta hiltzen direla. Ez direla estatistikak. Errealista oso, ia dokumentalaren parekoa.
22an lehen lau egunetako onena: Buda az sharm foru rikht. Maisulana Hana Makhmalbaf-ena. Afganistango 6 urteko umeak eskolara joan nahi du, baina ezin, neska izaki; taliban izatera jolasten duten umeek bahitu eta harrika egin nahiko diote. Xaloa eta gordina. Krudela, umeak bakarrik izan daitezkeen eran. Urtu egin ninduen.
Gainontzekoak telegraman: Paul Austerren The inner life of Martin Frost. Nola esan... oso Auster STOP Free Rainer alemaniarra: planteamendu bitxia. Eszena antologikoak. Telezaborrari kritika ironiatsua. Oso ona STOP Emotional arithmetic: Gerra Handiaren biktimak, zauriak itxi nahian. Karga sentimental handikoa, beharrezko umore ukituarekin STOP Earth: ez ninduen une egokian harrapatu STOP.
71 ediziotan lehen aldiz, euskal herritar emakumezko zinegile baten lanak eskuratu du sari nagusia. Jaione Camborda donostiarrak jaso du Urrezko Maskorra; laugarren urtez jarraian, emakumezkoa da sariduna.
Zinemaren industriak dakarren burrunbak eta nazioarteko izarren distirak (aurten lausoagoa AEBetako gidoilari eta aktoreen greba historikoa dela eta) askotan itzaletara kondenatzen ditu asmo zein iraupenean apalagoak dituzten lanak. Horregatik, gaurkoan, film-luzeen kategoriatik... [+]
Luzeegiak dira batzuetan Zabaltegi-Tabakalerako emanaldiak, luzeak Zinemaldiko egunak eta, akaso, luzeegia nire gaurko kronika. Ikusitako filmentzat hitz handiak ez badakartzat ere, Tabakalerako besaulkiak Donostiako erosoenak direla jakinarazten dizuet modu ofizialean.
Dokumental berrirako lokalizazioak bilatzen ari zela egin zuen topo Martín Benchimolek gazteluarekin, aristokrazia argentinarraren ilunabarraren zantzua. Liluratuta, tokiko jabea ezagutu nahi izan zuen. Modu horretan, eta harriduraz betea, ezagutu zuen azal beltzaraneko... [+]
