Bitxia izan da hirurok disko berean lan egitea?

Rafa Rueda: Egun batetik besterako kontua izan zen. Estudiora sartu ginen zer egin behar genuen ziur jakin gabe. Oso inprobisatua izan da. Hala ere, xarma berezia dauka, taberna batean lagunekin bezala bat-batekotasun eta naturaltasunarekin irten delako.

Bakoitzak musika ildo bat dauka. Zer daukazue komunean?

Petti: Disko honetan deus ez. Elkarrekin egindako kantua bakarrik. Txumak eta Rafak badute lotura gehiago. Nik kantuak akustiko prestatu nituen, baina entseatu ahala, elektrikoago eta kañeroago egin ditut.
Txuma Murugarren: Gure arteko lokarri sendoa da gure kontuak kantatu egiten ditugula. Istorioak kontatzeko eta kantatzeko grina.

Elkarrekin egindako Gaua eta kea kantuan diozue: “Ikusleak gureak egitea lortzen dugu abesti ergelekin”.

R.R.: Musika izan daiteke kriston eragina duen birusa baina zure bizitzan konturatu gabe sartzen dena. Fondoko musika esatean badirudi gutxietsi egiten dela, baina musika horrek eragina du gugan, nahiz eta ez ohartu. Musikaren dualitatea nabarmendu dugu, ergeltzat definitu arren mespretxu eginez, baina musikak duen ekarria onartuz.

Kantu egileak zarete, kantariak… Harreman berezia duzue ikusleekin?

T.M.: Sasoi Ilunak taldearekin eta bakarkako lehenengo lanarekin ez neukan publikoa edukitzearen kontzientziarik. Nire burua gutxietsi egiten nuen. Jendea nire kantuak abesten ikusi dudanean konturatu naiz badudala nolabaiteko eragina.
R.R.: Honetan bagabiltza halako puntu exhibizionista dugulako da. Kantuak gustuko ditugulako egiten ditugu lehenengo, baina beste bati erakutsi behar dizkiogu.
P.: Gure burua erakutsi nahi dugun pertsonak gara, kantuen bitartez. Niri gertatu zait, inoiz, kantu bat jendaurrean abesteko lotsatzea. Gerora, jendearen arreta ikusi eta gero, abesti horrenganako ziurtasuna hartzea. Gure kontuak kantatzeak alde hori ere badauka.