Díaz Venezuelatik etorri zen Errenteriara. Lehengusinari bisita egitera etorri eta bertan geratzea erabaki zuen duela bi hilabete. Bertan bizitzen geratu nahiak behartu du euskara ikasten hastera: “Lan bila hasi nintzen eta leku askotan euskara jakitea eskatzen zidaten”. Euskara hizkuntza ezberdina eta zaila dela aipatu du, baina zailtasunak ez datozkio gramatikarengatik: “Inguruan ez dut euskararik entzuten. Klasean baino ez dut entzuten euskara eta horrela ez dut nire burua behartuta sentitzen euskara ikastera”.

Daniel Angel Obian berriz, Ekuatore Gineatik etorri zen Errenteriara duela urtebete. Iritsi zenetik izan du euskara ikasteko interesa: “Bertan geratu nahi dut eta gaztelania hitz egitea gustuko ez duen jendearekin komunikatzeko euskara ikasi nahi dut”. Berak, ordea, badu beste arrazoi bat: “Euskal Telebista ikustea gustuko dut eta zer esaten duten ulertu nahi dut”. Karin Díazek dioenez, “azpitituluak jarriko balituzte azkarrago ikasiko genuke”.

Kulturak trukatuz

Talde horretako kideek ikasgelan bertan lantzen dute euskara, ohiko moduan. Baina Errenterian badute etorkinei euskara irakasteko beste modu bat: “Nazioarteko kultur ikastaroa euskara ikasten” egitasmoa. Bertan, urtarriletik apirilera artean Ukrainia, Polonia, Errumania, Venezuela, Maroko, Ekuador eta Kolonbiako etorkinekin batera, Errenteriako zenbait lagun jardun dira bata besteari euren kultura eta ohiturak ezagutarazten. Joseba Barriolak, egitasmoaren bultzatzaileetariko batek, hala esan ditu: “Ez genuen lurraldeen inguruko azalpen magistralik egin nahi. Bakoitzak nahi zuena azaldu zuen. Azalpen horien haritik euskararen zenbait elementu lantzen saiatu ginen. Haria gramatika izan beharrean elkarrekiko harremana eta informazioa izan zen. Jai batekin hasi ginen eta bidaia batekin amaitu genuen”. Euskara ikasteko gonbita egin nahian, txalo eta perkusio bidezko jaiarekin hasi zuten ikastaroa. Zuberoako doinu batekin, jolas eginez, euskararen oinarrizko sei hitz ikasi zituzten: hats, hots, huts, hatz, hitz eta hotz. Munduko hizkuntzei jai bat eskainiz amaitu zuten festa, bakoitzak olerki bat irakurri zuen bere jatorrizko hizkuntzan.

Ondoren, aditzak ikasteari ekin zioten, baina gramatikako liburuak erabili beharrean, hainbat herrialdetako ohituren azalpenez baliatu ziren. “Izan” aditza ikasteko Donostiako danborrada izan zuten baliagarri. Nor-nori-nork berriz, Ukrainiako janari tipikoa dastatuz eta bertako berri jakinez ikasi zuten. Eta “eduki” aditzarekin Marokoko tearen erritoa izan zuten lagun: “Errito osoa egin ziguten; pastak ekarri zituzten eta sabel dantza ere egin zuten” dio Barriolak. Ekuadorreko musika, dantza eta janaria ezagutzeko aukera ere izan zuten ikastaro honen bitartez.

Norberak bere kultura besteei azaltzeaz gain, ikasgelan ikasitakoa praktikan jartzen aritu izan dira. Hala, Vivaldiren musikarekin erlaxazio eguna egin zuten euskaltegian, ikasitako kontzeptu gramatikalak barneratzeko.

Motibatu nahian

Ekintza horiekin guztiekin ikasleak euskara ikastera motibatzea zuten helburuetariko bat antolatzaileek: “Jendea hartzaile hutsa izan beharrean, partaide izatea nahi genuen. Horrela, beraien autoestima eta besteekiko errespetua landuz. Gainera, ez da izan ikasketa arrazionala; dantza, musika, janari eta mugimenduaren bidez gauzak errazago ulertzen dira eta aditzak harrapatzea errazagoa izan da. Garrantzitsuena ikasleak motibatzea izan da, badaude euskara ikasten jarraitzen dutenak”, dio Joseba Barriolak.

Apirilean amaitu zuten ikastaroa eta jendea oso gustura ibili da Barriolaren hitzetan: “Ikastaro hori, agian, ez da euskara ikasteko, baina interesgarria izan daiteke euskararen inguruko motibazioa pizteko”.

Euskaltegian bataren eta bestearen herrialdetako ohiturak ezagututa, bidaia bat egitea erabaki zuen taldeak. Autobusa hartu eta euskaltegiko etorkin piloa Nafarroako Leitza eta Zubieta ezagutzera joan ziren. Iñaki Perurenarekin egon eta errota zahar bat bisitatu zuten.

Ikasle batzuek jaiarekin hasi eta bidaiarekin amaitu zuten ikastaroa, beste batzuek udal euskaltegian jarraitzen dute euskara ikasten.