Haika-SEGI auzian Espainiako Auzitegi Gorenak emandako epaiak bide gogorraren aldeko hautua agintzen du. Euskal Herrian PPkoen ingurukoek bakarrik babesten duten bidea da, sozialistek ere jakin baitakite berreraiki nahi diren zubien leherketa dakarrela bide honek. Baina Barajaseko atentatuaren ondoren, aurrikus zitekeen bideetako bat da. Min egiten du ikusteak, eta areago jasateak, baina Estatuaren erantzunean espero zitekeen maila horretako gogortzerik eta gehiago ere bai. Orain ikusi beharko da gisa honetako prozesu politikoetan -18/98, Askatasuna...- zer gertatzen den, baina argi da honek aurrekari txarra jartzen duela.

«Bonbekin ez dagoela prozesurik» zioen Rafa Diezek, baina, besteak beste, errepresioaren areagotzearekin ere ezetz azpimarratu zuen. Eta nola errepresio molde desberdinak eman egingo diren, ikusi beharko da zenbat denbora pasatuko den ETAk bere komunikatuan aipatzen zuen «erantzuna» eman arte. Barajasekoaren ondoren irudikatu da Batasunak eskaera bat egin eta ETAk aintzat hartu duela. Aurrerantzean ere tankera horretako keinuak izango direla dirudi, batetik Batasunak hainbat mugimendu egin behar dituelako bake prozesua larrialdi egoeratik ateratzeko, eta bestetik, ezker abertzalean badelako Anoetako espirituak agintzen zuen norabiderantz abiatzeko borondaterik. Hori bai, ez edozein preziotan. Gaur gaurkoz zerbait argi geratu bada zera da: ez dela PSOEk nahi izan duen negoziazio prozesurik izango -armak presoen truke- eta bake prozesurik izango bada, honek eduki politikoa izan beharko duela. Bi mahaitan? Bi prozesutan? Semantika eta metodologia kontuak dira horiek, baina hamarkadaz hamarkada, errealitateak erakusten du ENAMek ez duela negoziazio 'teknikoa' deitu izan den hori bakarrik onartuko. Edo ENAM bere osotasunean errepresioz garaitzen da -orain arte ezinezkoa izan dena- edo dagoen arazo politikoari alderdi politikoen bidez irtenbide bat ematen zaio. Euskal Herriko indar politiko gehienak azken bide honi eustekotan daudela dirudi. Oraingoz, eta ikusten dugunaren arabera, hizkuntza eta jokabidea gehiago ari da hurbiltzen 2006ko martxoaren aurreko hilabeteetara, 2002-2003ko blokeo egoerara baino.

Eta Zapaterok zer nahi ote du? Mariano Raxoiren zaparrada latz eta iraingarriari eutsi ondoren etengabeko keinu txikiak egiten ditu irtenbide elkarrizketatuari ateak zabalik uzteko. Felipe Gonzalezek gogor egin dio eraso Rodriguez Zapaterori, saiakera honetan irtenbide bakarra zuela azpimarratuz -prozesua ondo ateratzearena- eta B planik ez izatea leporatuz. ABC egunkariak, aldiz, joan den astean azpimarratzen zuen Zapatero-ren B plana prozesua ondo ez ateratzearen errua PPren jarrera gogorrari leporatzea dela eta hau lortu ondoren, berriz ekingo liokeela bake prozesuari. Oraingoz, ez dirudi Zapaterok indarrez ekin dionik porrotaren errua PPren gain uzteko mezuari. Datozen asteek esango dute, maiatzeko hauteskundeetarako, PPren erasoetatik ozta-ozta defendatzeaz gain, erasora ere iragan beharko baita. Giroa, iritzi publikoa, inkestak... dena kontuan hartuta Zapateroren tartea txikia da, baina are txikiagoa izango da ETAren aurkako borrokan PPri gogortasunean lehia egin nahi badio. Horretan ere ados daude PPtik harago dauden indar politiko eta soegile gehienak.

Iñaki de juanaren egoera da egunetik egunera gero eta gehiago hondatzen joango dena. Indarrez elikatzean zentzuzko pisua hartzen du preso donostiarrak, baina medikuak harrituta daude egun gutxi batzuetan berehala galtzen duelako irabazitako hori, 54 kilo ingurura iritsiz. Tragedia bukaera gero eta gehiago usaintzen da, eta esperantza bakarra Auzitegi Gorenak defentsaren helegiteari eman diezaiokeen erantzunean dago; garai hauetan eta auzitegi honek Haika-Segi auzian esan berri duenarekin, esperantza bakarra honen epaian izatea hutsala bilakatzen da ia, baina dagoenari eusten zaio, zer erremedio.

De Juanak argi adierazi die medikuei ez dela espetxera itzuliko, bera Euskal Herrira itzuliko dela eta zalantza bakarra duela: bizirik ala zerraldo izango ote den.