AHTren proiektuaren alternatibak proposatzeko beta izan da. Aurka dauden sektore hauetako batzuk, nire errespetu guztiarekin, eraiki beharreko edozein azpiegituraren aurka daude beti. Adibidez, kolektibo hauetako batzuk A-15 errepidearen aurka egon ziren. Errepidea ez zela Gipuzkoako herritarren zerbitzurako argudiatu zuten. NATOk diseinatua zela zioten, lurreko indar militarren sartze hipotetiko baterako. A-15 Gipuzkoako Diputazioan diseinatu zen ordea, baita egin ziren aldaketak ere. Orain, AHT ez dela egokia diote: ibilbide luzeko trenbidea dela, toki asko garraio zerbitzu gabe geratuko dela eta baserrian eragin izugarria izango duela. Zaila da guztia gezurra dela esatea. Horregatik kaltetutako inguruneari konponketak bilatu behar zaizkio, baita AHTk ematen ez duen zerbitzuari alternatibak eskaini ere, garraio publiko zentzuzkoaren bidez.

Pasaiako kanpoko portuaren aldekoa naiz. Barruko merkatal portua kanpo aldeko dartsena edo kaiak ordezkatu behar du. Badia ez da bere onera etorriko berez, espazio fisiko nahikorik ez delako. Barruko dartsena merkantziek blokeatuta daukate, gaiez gaindituta dago. Gai hauetako asko kutsakorrak dira eta badiaren inguru guztia kaltetzen dute. Bestalde, errepidetako garraioa zein neurrian bideratuko den itsasontziz jakiteak ez du baldintzatu behar kanpoko dartsena eraikitzea. Bi gai edo arazo ezberdinak dira.

Errauskailuaren arrakastaren gakoa ahalik eta hondakin solido gutxien uztea da. Demagun, Gipuzkoan pertsona bakoitzak kilo hiru-laurden zabor ekoizten dugula etxean, hiru-laurden horietatik bi konpostaje bidez eta birziklatzea landuz berreskuratu behar dugu, eta azken zatia berriz erraustu. Teknika eraginkorrenak erabiliz betiere, geure osasuna zaintzeko. Bere kokapena borroka eremu bihurtu da tamalez: Urnieta, Aritzeta eta Usurbileko kokalekuak baztertu dira. Landarbason (Errenteria) egitea ere kaltegarritzat jo dute azken txostenek. Errauskailuaren kokapena udal sozialistetan eraiki nahi izatea ez da kasualitatea ordea, alderdi nazionalisten inposaketa baizik.